Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν απολαμβάνω την ανάγνωση αστυνομικών μυθιστορημάτων από Έλληνες πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς αφήνοντας μου πολύ καλές εντυπώσεις . Έτσι , λοιπόν , είμαι στην ευχάριστη θέση να σας καταθέσω τις εντυπώσεις μου για το "Η φωλιά του γλάρου" της Μ.Μαργαριτη , με το οποίο πετυχαίνει να κάνει την πρώτη της παρουσία στα συγγραφικά δρώμενα αισθητή .
Μεταφερόμαστε στη Μυτιλήνη , όπου δυο διαφορετικά εγκλήματα με θύματα δυο εκ διαμέτρου αντίθετες σε κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά γυναίκες , φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, ταράζουν την τοπική κοινωνία . Η αστυνομία καλείται άμεσα να εξιχνιάσει το έγκλημα ,γιατί υπάρχουν υπόνοιες πως η δομή των μεταναστών μπορεί να έχει παίξει κομβικό ρόλο στα εγκλήματα . Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται κι οι αστυνόμοι που δουλεύουν στην υπόθεση πρέπει να καταφέρουν να ανοίξουν τα στόματα της κλειστής κοινωνίας και παράλληλα να την καθησυχάσουν αποδυναμώνοντας τις ρατσιστικές φωνές κατά των μεταναστών .
Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο έχει σφιχτοδεμένη πλοκή και αγωνία από την αρχή ως το τέλος . Χωρίς να κάνει κοιλιά , η υπόθεση κρατά σε εγρήγορση τον αναγνώστη ο οποίος εκπλήσσεται από τις αποκαλύψεις . Σιγά σιγά η συγγραφέας χτίζει το οικοδόμημα της πλοκής και πλησιάζοντας στη λύση του γρίφου όλα έρχονται στο φως . Ο αναγνώστης ξαφνιάζεται και η Μαργαρίτη σε ένα κρεσέντο γεγονότων και αποκαλύψεων δίνει τη λύση του γρίφου άμεσα και πειστικά. Με ρεαλισμό καταγράφει δωρικά όσα λαμβάνουν χώρα στις σελίδες του βιβλίου . Χωρίς περιττές πληροφορίες και κλισέ παίζει με το μυαλό του αναγνώστη δίνοντας σταδιακά τα στοιχεία . Μου άρεσε ,επίσης , ιδιαίτερα ο πετυχημενος τρόπος που συνδέθηκε ο τιτλος του βιβλίου με το περιεχόμενο του .
Με απλή γραφή συνυφασμένη αψογα με το προφίλ των ηρώων της η Μαργαριτη κατορθώνει να κρατά σε εγρήγορση το ενδιαφέρον και να σε ιντριγκάρει με τις εξελίξεις . Παράλληλα , οι δυνατοί και άμεσοι διάλογοι μεταξύ των αστυνομικών που συλλέγουν τα στοιχεία δίνουν παλμό και ένταση στο κείμενο . Ωστόσο ,αυτό που θα ήθελα ,γιατί αισθάνθηκα πως απουσίαζε από το κείμενο , είναι μεγαλύτερη περιγραφη σε κάποια σημεία οπως για παράδειγμα στη σκιαγράφηση των δυο θυμάτων , των κινήτρων των δολοφονιών, εστίαση στις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στη δομή και σε κάποιες ακόμα σκηνές που ήταν βασικές για την υπόθεση .
Δεν παύει όμως να είναι ένα συναρπαστικό αστυνομικο μυθιστόρημα από αυτά που διαβάζεις απνευστί και θα ήθελες να συναντήσεις τους ήρωες του αστυνομικούς ξανά σε επόμενες ιστοριες , γιατί έγιναν λογοτεχνικοί σου φίλοι .
Βαθμολογία :8,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου