Η Έλενα Χουσνη , καταξιωμένη συγγραφέας της εγχώριας αστυνομικής λογοτεχνίας που πάντα διακρίνεται για το κοινωνικό της σχόλιο στις ιστοριες της , επέστρεψε στα συγγραφικά δρωμενα με νέο βιβλίο και σε καινουρια και ακρως ενδιαφέροντα αφηγηματικά μονοπατια . Το "Παγωμένα νερά" είναι νουβέλα και είναι το πρώτο της εκδοτικό εγχείρημα σε αυτού του είδους τη πεζογραφία που για μένα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία .
Όπως ομολογεί και η ίδια , πνοή έμπνευσης για αυτό το καινούριο της πονημα αποτέλεσε η Αντιγονη του Σοφοκλή , το πρώτο της βαθιά αγαπημένο κείμενο που διάβασε . Βέβαια αυτό δεν είναι άλλη μια μάτια στην Αντιγονη . Είναι η Αντιγονη και η Ισμήνη στα πέρατα του χρόνου και ο Κρέοντας που σέρνει τις αλυσίδες της εξουσίας . Η Ισμήνη στη φυλακή θέλει τη λήθη , ενώ η Αντιγονη έξω από αυτήν αποζητά την δικαιοσύνη και την νίκη πάνω στο άδικο .
Καθώς το βιβλίο αυτό είναι νουβέλα , είναι μικρό σε έκταση αλλά πολύ μεγάλο σε λογοτεχνική αξία . Βρίθει από μηνύματα και συγκλονίζει με το θυμό του . Είναι μια κοινωνική καταγγελία έντονη της συγγραφέως απέναντι στην εξουσία του αρσενικού , κόντρα στην αδικία και στο φόβο της ντροπής . Κάθε γραμμή του σπέρνει μέσα στο νου σου σκέψεις . Σε ωθεί σε προβληματισμο . Στέκεσαι στις λέξεις και παλεσαι από συγκίνηση και κάθε συναισθήμα που χορεύει μανιωδώς μέσα στο μυαλό σου .
Οι ηρωιδες της Χουσνη γίνονται δικές σου ηρωιδες . Εισχωρούν στην ψυχή σου και συμπασχεις με την τραγικότητα τους . Επιζητάς να νιώσουν την λύτρωση για να έχεις και εσυ ο αναγνωστης τη δίκη σου κάθαρση . Η αυτόθυσια τους και η ανάγκη τους για δικαίωση είναι συνώνυμο του εξαγνισμού τους . Αυτό ψαχνουν διακαως . Το παγωμένο νερό που θα τις εξαγνίσει , που θα δώσει νέα πνοή στην ψυχή τους και σε όσα βίωσαν .
Στις σελίδες του βιβλίου είναι έντονος ο εξομολογητικός τόνος και οι μύχιες σκέψεις των ηρώων , οι οποίες δίνονται με εναλλαγή της πρωτοπροσωπης και τριτοπρόσωπης γραφής . Με εντονες πινελιές ρεαλιστικής απεικόνισης αυτής της κοινωνικής καταγγελίας , η Χουσνη ντύνει ζεστά τη γραφή της με λυρικοτητα και συναίσθημα . Με την αμεσότητα που τη διακρίνει σε όλα τα της τα βιβλία καταφέρνει κάτι πραγματικά δύσκολο . Σε ένα μικρό σε έκταση πεζό κείμενο με αφετηρία ένα αξιοθαύμαστο έργο που άφησε εποχή στην ιστορία της λογοτεχνίας, την Αντιγονη του Σοφοκλη , να προσθέσει και το δικό της λιθαράκι στο Δράμα των γυναικών. Να μιλήσει δηλαδή στις ψυχές μας για το άδικο της πατριαρχικής εξουσίας και της δεσποτικής κοινωνίας . Όλοι οι ήρωες της ζωής χρειάζονται δικαίωση και στα πρόσωπα αυτών των δυο γυναικών ταυτιζονται όλα αυτά τα πρόσωπα που έχουν ανάγκη να λυτρωθούν .
Δε μπορώ να μη σταθώ στην εξαιρετική έκδοση . Πραγματικά αψογα φιλοτεχνημένη νουβέλα από όλες τις απόψεις , είτε από ποιότητα χαρτιού , είτε από το καλαίσθητο και παράλληλα λιτό εξώφυλλο , είτε από την προσεγμένη επιμέλεια . Μπράβο στις εκδόσεις Κύφαντα για τα εξαισια τους πονήματα και συγχαρητήρια στη Χουσνη που δείχνει πως και στα καινουρια μονοπάτια που εξερευνεί είναι λογοτέχνης με άποψη και ευαισθησία .
Βαθμολογία :9,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου