Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που αποτέλεσε για μένα ευχάριστη έκπληξη καθώς το διάβαζα είναι "Ο κήπος με τους υακίνθους". Η συγγραφέας Ευη Φρυγανά σχετικά νέα παρουσία στο χώρο του βιβλίου κατόρθωσε να παρουσιάσει στους αναγνώστες ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα με σασπένς και πλοκή που σε κρατά δέσμιο από την αρχή ως το τέλος του .
Η αρχιφύλακας Λόρεν Γουοτερστοουν ανακαλύπτει εντελώς τυχαία στην προσπάθεια της να φυτέψει υακίνθους στον κήπο του σπιτιού της, ένα πτώμα μιας γυναίκας που αγνοούνταν εδώ και δυο χρόνια. Οι υποψίες πέφτουν στον αδερφό και στη νύφη της και η ίδια εξαιρείται από την υπόθεση . Ο επιθεωρητής Ρεντφορντ ωστόσο φροντίζει να την κρατά ενήμερη . Η Λόρεν ξεκινά μια δική της έρευνα για να αποδείξει την αθωότητα όσων αγαπά . Θα καταφέρει να τους βοηθήσει ; Που ξεκινά η αλήθεια και που σταματά το ψέμα σε αυτήν την πολύπλοκη υπόθεση ; Θα καταφέρει να μείνει ανεπηρέαστη από τα συναισθήματα αγάπης για τους δικούς της αλλά και από τα σκιρτήματα της καρδιά της για τον μεγαλύτερο της επιθεωρητή ;
Ο τρόπος γραφής του βιβλίου μου θύμισε έντονα ξένη αστυνομική λογοτεχνία . Με ένταση αμείωτη από την αρχή ως το τέλος και με λόγο κοφτό και άμεσο η Φρυγανά στήνει την πλοκή, η οποία ξετυλίγεται βαθμιαία . Οι αποκαλύψεις γίνονται σιγά σιγά , σε γεγονότα παρόλα αυτά καταιγιστικά και παράλληλα η συγγραφέας ενσωματώνει με επιτυχία τις σκέψεις της κεντρικής ηρωίδας μέσα στην αφήγηση . Φαίνεται ξεκάθαρα πως έχει μελετήσει εγκληματολογία καθώς και τη δομή της αγγλικής αστυνομίας αφού η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Βρετανία . Ενώ ο δολοφόνος αποκαλύπτεται προς στο τέλος , σκέψεις που βασανίζουν την ηρωίδα και την κάνουν να ψάχνει επιτακτικά την αλήθεια συντροφεύουν την πλοκή καθ όλη την πορεία και μάλιστα ως τη λύση της . Όπως θα διαπιστώσετε η συγγραφέας θα συνεχίσει την ιστορία σε επόμενο βιβλίο καθώς αφήνει κάποια αναπάντητα ερωτήματα. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον το ότι οι κεντρικοί ήρωες θα μας συντροφεύσουν ξανά σε επόμενο ταξίδι . Είναι πρόσωπα οικεία , καθημερινά που σίγουρα νιώθεις για κάποια έντονη συμπάθεια ή και αντιπάθεια .
Μου άρεσε ιδιαίτερα που κατόρθωσε επιτυχημένα να παντρέψει την αστυνομική δράση με έντονες δόσεις έρωτα και πάθους χωρίς να υποσκελίσει τον βασικό κορμό της υπόθεσης . Σύμμαχος σ αυτό το άρτιο αποτέλεσμα είναι προφανώς η γραφή , η οποία έχει παλμό και παραστατικότητα . Η εύστοχη χρήση λέξεων , η σωστή περιγραφή και τοποθέτηση του θύματος στη σκηνή εγκλήματος, η αστυνομική έρευνα με όλα τα θετικά ή αρνητικά της στοιχεία κάνουν το μυθιστόρημα να διαβάζεται απνευστί .
Θέλω πολύ και η συνέχεια του να στεφθεί με την ίδια επιτυχία , γιατί είναι κρίμα όταν υπάρχει έμπνευση και ταλέντο να χάνονται σε αποτυχημένες και άτυχες επιλογές που αφορούν σε συνέχειες βιβλίων . Πάντως η αρχή , ήταν πολύ καλή ... μακάρι και η συνέχεια .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου