"Σίγουρα η ζωή είναι δύσκολη και κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέα εμπόδια. Άλλοι δυσκολεύονται περισσότερο, άλλοι τα βγάζουν πέρα πιο εύκολα, σε κάθε περίπτωση όμως είναι ένας διαρκής αγώνας να επιβιώσεις, να μη χάσεις τον εαυτό σου και να καταφέρεις να κάνεις όσα αγαπάς όσο γίνεται περισσότερο." Η ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΡΑΜΠΑΡΑΚΗ μιλά στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ!

Όταν διάβαζα τη συλλογή διηγημάτων «Εξάρχεια City» σκεφτόμουν ότι είναι βιβλίο… καραντίνας. Όχι γιατί κυκλοφόρησε μέσα στο lock down αλλά γιατί είναι εξωστρεφές ώστε να μας θυμίζει τη ζωή εκεί έξω, στα μπαράκια, στα καφέ, με τους έρωτες και τις απογοητεύσεις. Θα τα ξαναζήσουμε όλα αυτά ή αυτό το βιβλίο θα έχει ιστορική αξία;

Είναι σίγουρα ένα βιβλίο πολύ ευχάριστο ακόμα και για την περίοδο της καραντίνας γιατί διαβάζεται εύκολα και είναι γραμμένο με πολύ χιούμορ. Φαντάζομαι πως εν καιρώ θα τα ξαναζήσουμε όλα αυτά, με μια διαφορετική ματιά και προσέγγιση όμως. Μετά από ούτε ξέρω πόσους μήνες lockdown όλοι βιώνουμε αλλαγές, στον εαυτό μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, οπότε το να πιστεύουμε ότι θα επανέλθουμε ακριβώς στα ίδια είναι θεωρώ ουτοπικό. Αν δεν μπορείς να είσαι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος μετά από έναν χωρισμό σίγουρα δεν θα μπορείς να είσαι μετά από μία πανδημία. Οι σχέσεις μας, φιλικές και ερωτικές, έχουν πληγεί πολύ από όλη αυτή την πρωτόγνωρη και θλιβερή κατάσταση την οποία ζούμε.

Η κόκκινη καρδιά στο εξώφυλλο του βιβλίου και το οπισθόφυλλο κάνουν σαφές ότι πρόκειται για ερωτικές ιστορίες. Τα Εξάρχεια είναι στην καρδιά της Αθήνας, ο έρωτας είναι στην καρδιά της ζωής μας;

Ναι, πιστεύω πως ο έρωτας είναι στην καρδιά της ζωής μας, ακόμα κι αν δεν έχει ακριβώς τη μορφή που φανταζόμαστε. Δεν είναι απαραίτητο να είναι έρωτας για έναν άλλον άνθρωπο, μπορεί να είναι έρωτας για την ίδια τη ζωή, για καταστάσεις που βιώνουμε, για τη δουλειά μας, τα παιδιά μας, τα σκυλιά μας, τα φυτά μας, για οτιδήποτε! Ο έρωτας έχει πολλές πτυχές και κάποιες από αυτές είναι πάντα παρούσες στη ζωή μας, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.

 

Αυτό που διακρίνουμε διαβάζοντας τις ιστορίες είναι ότι δεν εξωραΐζεις τον έρωτα, αλλά τον τοποθετείς στην καθημερινότητα, τον ντύνεις με το απρόβλεπτο και το απρόοπτο. Άσε που του δίνεις και μία διάσταση θλίψης.

Όλα τα όμορφα συναισθήματα έχουν και μια διάσταση θλίψης. Ακόμα και το γεγονός πως είναι πολύ όμορφα, αλλά κάποια στιγμή θα αναγκαστούμε να τα αποχωριστούμε, είναι λογικό να μας στενοχωρεί. Εξάλλου ο έρωτας δεν είναι ένα καθαρά «θετικό» συναίσθημα, κρύβει θλίψη και αγωνία σε πολλές περιπτώσεις. Τα συνδυάζει όλα σα να λέμε, και βουνό και θάλασσα.

 

Κλείνοντας το βιβλίο, αναρωτιόμαστε αν όλες αυτές οι σχέσεις συμβαίνουν στον έξω κόσμο ή αν είναι αποκυήματα της φαντασίας της Στέλλας Καραμπακάκη.

Φυσικά και συμβαίνουν στον έξω κόσμο. Συμβαίνουν δίπλα μας, στο απέναντι διαμέρισμα, στο δίπλα τραπέζι, στο παγκάκι που μας αρέσει να καθόμαστε, αλλά καμιά φορά το βρίσκουμε πιασμένο από άγνωστα ζευγαράκια. Συμβαίνουν σε εμάς, στους φίλους μας και τους γνωστούς μας. Και αυτή είναι η μαγεία των σχέσεων που συναντάμε σε αυτό το βιβλίο και που με κάνει να το αγαπώ λίγο περισσότερο. Πως μπορεί κανείς να ταυτιστεί πολύ εύκολα, γιατί οι σχέσεις που περιγράφονται είναι πραγματικές, αλλά και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Αναπόφευκτα λοιπόν σε κάποιες ο αναγνώστης θα συναντήσει τον εαυτό του.

 

Τα θέματα των σχέσεων σε έχουν απασχολήσει και σε άλλα βιβλία. Για παράδειγμα, στο «Ζωή σε λόγου μας» βάζεις στο επίκεντρο του προβληματισμού τον χωρισμό, με σκωπτική και χιουμοριστική διάσταση. Να υποθέσουμε ότι οι σχέσεις αποτελούν μεγάλη δεξαμενή για την άντληση λογοτεχνικής έμπνευσης.

Ναι, αποτελούν τη μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης μου εδώ και χρόνια. Κι αυτό γιατί αποτελούν το επίκεντρο της ζωής μας και προσφέρουν συνεχώς υλικό, αφού εξελίσσονται και μεταλλάσονται διαρκώς. Επίσης γιατί δεν σταματούν ποτέ να με εκπλήσσουν και να μου δίνουν νέες ιδέες για να «χτίσω» πάνω τους.

 

Γιατί να διαβάσει κανείς τα βιβλία σας;

Γιατί θα περάσει καλά, αλλά θα του μείνει και «κάτι». Θα γελάσει πολύ και, αν το θέλει, θα βρει και σημεία που θα τον κάνουν να προβληματιστεί, να καταλάβει καλύτερα κάποιες καταστάσεις που έζησε και κάποιους ανθρώπους που πέρασαν απ’ τη ζωή του. Γιατί είναι βιβλία με πολλαπλά επίπεδα που μπορεί να αποτελέσουν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα αλλά και την αρχή μιας συζήτησης με τον εαυτό, με σκοπό την αυτοβελτίωση.

 

Μετά το «Εξάρχεια City» ήρθε η κυκλοφορία του σημειωματάριου «Life is a bitch» που περιλαμβάνει δικά σου quotes. Είναι κυριολεκτικός ή μεταφορικός ο τίτλος;

Όπως το πάρει κανείς! Σίγουρα η ζωή είναι δύσκολη και κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέα εμπόδια. Άλλοι δυσκολεύονται περισσότερο, άλλοι τα βγάζουν πέρα πιο εύκολα, σε κάθε περίπτωση όμως είναι ένας διαρκής αγώνας να επιβιώσεις, να μη χάσεις τον εαυτό σου και να καταφέρεις να κάνεις όσα αγαπάς όσο γίνεται περισσότερο.

 

Εκτός όμως από τα βιβλία, στη ζωή σου υπάρχουν και τα σενάρια. Πώς είναι αυτή η επαγγελματική εμπειρία για έναν άνθρωπο του γραπτού λόγου;

Για μένα είναι πολύ ευχάριστη, είναι κάτι που αγαπώ και πραγματικά δεν περίμενα να το αγαπήσω τόσο. Δεν έχει όμως την ελευθερία ενός βιβλίου, δεν γράφεις ό,τι θέλεις στον χρόνο που θέλεις και έχεις έμπνευση, είναι μια δουλειά που θέλει συνεργασία, που έχει κανόνες και τα κείμενα είναι «κατά παραγγελία» δεν αρκεί λοιπόν το ταλέντο, θέλει πολύ πειθαρχία και μελέτη. Έχει τα υπερ και τα κατά του, όπως κάθε άλλο επάγγελμα, αλλά νιώθω πως εγώ είμαι ακόμα στη φάση του έρωτα με το σενάριο και βλέπω μόνο τα καλά. Ελπίζω να μείνω σε αυτή, αν όχι για πάντα, για πολύ καιρό ακόμα!

 

Το πλούσιο καλλιτεχνικό παρελθόν προδιαγράφει και ένα αντιστοίχως πλούσιο μέλλον;

Θα το ήθελα! Όταν είσαι μικρότερος έχει πιο πολύ όρεξη όμως, μπορεί να ξέρεις λιγότερα αλλά ο ενθουσιασμός έρχεται να αναπληρώσει τις όποιες αδυναμίες. Μεγαλώνοντας υπάρχει μια κούραση, παρόλα αυτά είναι στο χέρι μας να μην την αφήνουμε να πάρει τα ηνία. Η εποχή που ζούμε επίσης δεν διευκολύνει ούτε τον ενθουσιασμό ούτε την τέχνη, ωστόσο υπήρξαν πολλές δύσκολες περίοδοι στην ιστορία που γέννησαν υπέροχα πράγματα. Κι αυτό δίνει σίγουρα ελπίδα για το μέλλον!

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

Η Στέλλα Καραμπακάκη είναι Ταύρος στο ζώδιο και στα νεύρα επίσης. Τελείωσε το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης και το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γράφει βιβλία και σενάρια, μεταφράζει, κάνει επιμέλειες, παίζει με τις λέξεις και σατιρίζει ό,τι βρεθεί στο διάβα της, ενώ παράλληλα αγαπά τα social media – κάτι που αποδεικνύει συνεχώς βρίσκοντας νέους διασκεδαστικούς τρόπους για να τα χρησιμοποιεί.

Έχει δημιουργήσει δεκάδες σατιρικά βίντεο, κάμποσα μουσικά κομμάτια, άρθρα, χιουμοριστικές ατάκες στην τηλεόραση και ατελείωτες φωτογραφίες κάθε λογής.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων:

Life is a bitch (εκδ. Λυκόφως, 2020)

Εξάρχεια City (εκδ. Λυκόφως, 2020)

Ζωή σε λόγου μας (εκδ. Λυκόφως, 2019)

Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια #τοδυο (εκδ. Λυκόφως, 2018)

Το Μεγάλο Τζέρτζελο (εκδ. Πολύτροπον, 2014)

Ένα Μπακούρι στην Αθήνα (εκδ. Πολύτροπον, 2013)

Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη (εκδ. Πολύτροπον, 2012/ 2013)

Ένα Ξωτικό στον Κήπο της Ουτοπίας (εκδ. Περίπλους, 2010)

Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια (εκδ. Πολύτροπον, 2009)