Ενα δραματικό αληθινό γεγονός αποτέλεσε την εμπνευση του Σπ. Πετρουλάκη στο νέο του μυθιστόρημα. Όπως αποκαλύπτει και ο τιτλος του βιβλίου κεντρικό στοιχείο πλοκής είναι το πονεμένο για την ελληνική ναυτιλία ναυάγιο του «Ηράκλειον», στα ανοικτά της Φαλκονερας, στο οποίο χάθηκαν παρά πολλές ψυχές μέσα σε δεκαπέντε λεπτά από τη βύθιση του.
Η Άρτεμις, τρεις μέρες μετά το θάνατο της αγαπημενης της γιαγιά της ανακαλύπτει ντοκουμέντα που την κάνουν να πιστεύει πως η Ειρήνη η γιαγιά της ήταν παρούσα στο ναυάγιο . Ξεκινά μια αγωνιώδη αναζήτησή στο παρελθόν, η οποία θα φέρει ωστόσο πολλά μυστικά στο φως και για το παρόν .
Ο συγγραφέας έχοντας ως εφαλτήριο τη δραματική διάσταση ενός τραγικού γεγονότος χτίζει την πλοκή παρουσιάζοντας τα αιτία του ναυαγίου , χωρίς να μείνει μόνο σ αυτό. Με ένταση και δυναμική ζωντανεύει τις τραγικές αυτές μνήμες μέσα από ενδελεχή έρευνα που έκανε και πάει την υπόθεση βήματα πολλά πιο πέρα . Παρουσιάζει την ιστορία της Ειρήνης και της εγγονής , σε δυο χρόνους . Κινείται ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν . Μου έκανε θετική εντύπωση το γεγονός πως το ναυάγιο περιγράφηκε σχετικά στην αρχή του βιβλίου και μετά ξεδίπλωσε μαεστρικά την μυθοπλασία . Την φανταστική ιστορία μιας γυναίκας που επέζησε από αυτό έχοντας όμως λαβωμένα τα φτερά της . Με ματωμένη ψυχή προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της και η ζωή της επιφύλασσει πολλές εκπλήξεις . Μου άρεσε η πρωτοτυπία του Πετρουλάκη να μιλήσει για μια γυναίκα που επέζησε ενώ στην πραγματικότητα καμία δεν σωθηκε από το τραγικό ναυάγιο . Έδωσε μια νότα δύναμης σε κάτι τόσο άσχημο . Ανέδειξε παράλληλα τις τραγικές και εγκληματικες ευθύνες όσων άφησαν αυτό το πλοίο με βαρύ φορτιο και με τρομερές παραλείψεις να ταξιδέψει και να χαθούν παρά πολλές αθώες ψυχές .
Με γραφή άκρως παραστατική ο Πετρουλάκης παρουσιάζει όσα συνέβησαν και πλάθει μια ιστορία με πρωταγωνιστές πρόσωπα τραγικά, ο καθένας για τους δικούς του λόγους . Κινούμαστε ανάμεσα στην Πεντέλη, στα Κύθηρα και στο Παρίσι με συνοδοιπόρους τους ήρωες τους , για τους οποίους έχω να καταθέσω ένα πράγμα. Κάποιους τους λατρεύεις , γιατί είναι αληθινοί και συνάμα τόσο τραγικοί . Άλλοι σε εκνευρίζουν και ένας σου προξενεί πολύ άσχημα αισθήματα για όλα τα ειδεχθή που πράττει στις σελίδες του βιβλίου . Κοινωνικά θέματα παρουσιάζονται στο μυθιστόρημα χωρίς εξάρσεις μελό.
Ο συγγραφέας τα αναπαριστά με μαεστρία , οι ήρωες δεινοπαθούν και ο αναγνωστης βγάζει τα δικά του συμπεράσματα . Το μυθιστόρημα διαβάζεται απνευστι . Δε γίνεται να μην σας αναφέρω το ιδιαίτερα καλαίσθητο εξώφυλλο , το οποίο όταν το αντίκρισα μου άρεσε αλλά δεν μπορούσα να εξηγήσω πως συνδέεται με την πλοκή . Καθως διαβάζα το βιβλίο αποσαφηνίστηκε πλήρως το πώς και το γιατί . Κλείνοντας , έχω να σας εξομολογηθω πως για μένα που έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του συγγραφέα και έχοντας ξεχωρίσει το «Σασμος» αυτό εδώ ξεπέρασε εκείνο . Πήγε ένα σταθερο βήμα παρακάτω . Χαίρομαι όταν συγγραφείς εξελίσσονται στο πέρασμα των χρόνων προς το καλύτερο .
Βαθμολογία :9+/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου