ΤΟ ΚΟΥΣ-ΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ!!!

Αν νομίζατε πώς το «ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ» θα απουσίαζε από έναν θεσμό που αγαπάμε και στηρίζουμε έμπρακτα όλοι εμείς οι βιβλιοφάγοι, μάλλον δε μας ξέρετε καλά. Δεν μένουμε ποτέ αμέτοχοι σε όσα λατρεύουμε  και κυρίως θέλουμε να αποκαλύπτουμε όσα μας άρεσαν αλλά και όσα δεν μας άρεσαν. Έτσι, λοιπόν, θα σας μεταφέρω το κλίμα που επικρατούσε, θα σας φανερώσω ειδήσεις και θα σας εξομολογηθώ τι είναι αυτό που δεν μου άρεσε .

Παίζει, να είναι η πρώτη χρονιά που δεν έβρεξε πολύ ευτυχώς, παρά μόνο για  μία ημέρα. Αντίθετα είχαμε καύσωνα και κάποιες φορές ένα ανακουφιστικό αεράκι, γιατί για τον εργαζόμενο στα περίπτερα αυτή η ζέστη σε συνδυασμό με την υγρασία και ήταν πολύ δύσκολη όπως αντιλαμβάνεστε.

Το φεστιβάλ, λοιπόν, της Θεσσαλονίκης ήταν αφιερωμένο στα διακόσια χρόνια από την ελληνική επανάσταση. Από τις 25 Ιούνη ως τις 11 Ιούλη, τα γνωστά σε όλους μας περίπτερα των εκδοτών φιλοξενούσαν τίτλους βιβλίων καθώς και αρκετούς συγγραφείς που τίμησαν με την παρουσία τους τον θεσμό και τους αναγνώστες. Πάρα πολλοί εκδότες, βιβλιοπώλες, αναρίθμητα βιβλία έδωσαν δυναμικό παρόν σε μια χρονιά, όπως ξέρετε περίεργη από πολλές απόψεις. Μουδιασμένοι ξεκινήσαμε όλοι, είτε εργαζόμενοι είτε επισκέπτες  γιατί η καθημερινότητα μας με τα  χαμόγελα, τις αγκαλιές, την ανεμελιά και κυρίως την οικονομική ασφάλεια μας λείπει. Τις πρώτες μέρες το αγοραστικό κοινό ήταν ελαφρώς αμήχανο. Ωστόσο, ευτυχώς όσο περνούσαν οι μέρες ο αριθμός των επισκεπτών μεγάλωνε και κυρίως όλοι έδειχναν έμπρακτα τη διάθεση να στηρίξουν τη λογοτεχνία και όλους αυτούς, αφανείς ήρωες και μη που την υπηρετούν. Δε γίνεται να μην σας αναφέρω πως έχω την πεποίθηση πως ο θεσμός θέλει μια ανανέωση από άποψη εμφάνισης, σε δραστηριότητες, δράσεις, εκδηλώσεις. Κρατώντας το χαρακτήρα του πάντα μια φρέσκια πνοή χρειάζεται. Είμαι βέβαιη, πως οι διοργανωτές όταν περάσει η μπόρα που ζούμε θα το επιμεληθούν. Όλοι τους με ζέση, φιλότιμο και ευγένεια υπηρετούν το θεσμό όσο μπορούν καλύτερα δεδομένων των συνθηκών.

Στο περίπτερο του συνδέσμου εκδοτών Ελλάδας που εργαζόμουν φιλοξενήσαμε 21 εκδοτικούς οίκους. Φανταστείτε πόσα βιβλία ήταν γύρω μου, πόσα ήξερα και πόσα γνώρισα καθώς τα αγνοούσα. Με χαρά έβλεπα νέους να αποκτούν κλασικούς τίτλους ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας αλλά και αρκετούς να στηρίζουν την σύγχρονη. Παράλληλα, χάρηκα πολύ όταν διαπίστωσα πως οι αναγνώστες δίνουν ευκαιρία στο παρεξηγημένο ιστορικό μυθιστόρημα. Κάποιοι κατσουφιάζεται τώρα είμαι βέβαιη, γιατί το θεωρείτε δύσκολο και ιδιαίτερο για πολλούς λόγους.  Το καλό όμως ιστορικό βιβλίο που σέβεται τον αναγνώστη αλλά και την ίδια την ιστορία παραμένει πάντα μια ασφαλής επιλογή, γιατί σίγουρα θα σου αφήσει κάτι στην ψυχή αλλά και γνώσεις. Παράλληλα, με εντυπωσίασε το γεγονός πως πλήθος νέων αγόραζε μετά μανίας βιβλία ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης. Ομολογώ πως αν και δε τα προτιμώ σκέφτομαι να τους δώσω μια νέα ευκαιρία. Χαμένος διαβάζοντας δε βγαίνεις πότε. Σίγουρα κάτι θα αποκομίσω.

 

Το βιβλίο που δε γνώριζα και έπαθα σοκ με το ότι πουλούσε σα τρελό είναι άκρως επίκαιρο. «Η χρονιά πίσω από τις μάσκες» της Νικολαίδου για τη λαίλαπα του covid στις ζωές μας, πρωταγωνίστησε στις προτιμήσεις των επισκεπτών και φυσικά ξεσηκώθηκα και το απέκτησα. Ελπίζω να μη με διαψεύσει. Επίσης, συζητήθηκε πολύ και αγαπήθηκε ένα βιβλίο με άρωμα γυναίκας το «Επανάσταση γένους θηλυκού» της Αγγελοπούλου κι χαίρομαι που μυθιστορήματα με ιστορική χροιά προτιμώνται από μικρούς και μεγάλους.

Τώρα πάμε στους συγγραφείς. Μην περιμένετε να σας τους αναφέρω όλους. Θα ξεχάσω κάποιους άθελα μου και δεν είναι σωστό. Θα σας μιλήσω όμως για κάποιους που δεν είναι αυτό που λέμε ιδιαίτερα ενεργοί στα social media. Είχα ξεχωρίσει έναν νέο συγγραφέα όταν ταξίδεψα με την «Αναρρούσα» του γιατί το πόνημα του ήταν λογοτεχνικά άρτιο και ιδιαίτερο. Ο Κωστής Αγγελάκης αποδείχτηκε και ένας πολύ ταπεινός άνθρωπος, καλής πάστας. Σεμνός, χωρίς να λέει πολλά έδωσε και εμπορικά δυναμικό παρόν στο περίπτερο που φιλοξενούνταν και κέρδισε τις εντυπώσεις.

 Ένας ακόμα συγγραφέας που ξέρω πως τον αγαπάτε πολύ, γιατί είναι και ταλαντούχος και αυτό που λέμε καλό παιδί, ο Γιαννης Κυζιρόπουλος επιβεβαίωσε πλήρως όταν τον γνώρισα από κοντά πως έχει όλες τις περγαμηνές για να πλάθει ιδιαίτερες ιστορίες. Συζητήσαμε πολύ για το χώρο με ό,τι συνεπάγεται αυτό και εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο σκέψης του.

  Μιας και μιλάμε για συγγραφείς, θα ήθελα να σας καταθέσω την άποψη μου για κάποιον που πιστεύω πως έχει πολλά να δώσει στη συγγραφή. Τον Αντώνη Kοντάκη. Να ξέρετε πως θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον. Έχει ταλέντο ο άνθρωπος.

Επίσης, δε γίνεται να μην σας γράψω για την γλυκύτατη‘Ελενα Αντωνίου. Ξέρει πως δεν διαβάζω ιδιαίτερα το αισθηματικό μυθιστόρημα και παρόλα αυτά με τιμά με την φιλία της. Πάντα θα την επιλέγω στο είδος της, γιατί οι ιστορίες της με συγκινούν και οι άντρες ήρωες της με σαγηνεύουν.

 Για την Ελένη την Κεραμάρη, δε θέλω να πω πολλά. Ξέρει πώς αγαπώ τη γραφή της και της τονίζω συνέχεια  πως αν έκανε πιο έντονα δημόσιες σχέσεις θα συναγωνίζονταν επάξια εμπορικά ονόματα ετών. Είναι μια συγγραφέας σεμνή αλλά παράλληλα με δυναμική και ουσία .Ελένη μου, η Βηρυττός σου σκίζει και αξίζει.

 Αχ δε γινόταν να μην αναφέρω τις γλυκύτατες Σπεντζάρη και Καγξίδου, το συγγραφικό ντουέτο που πάντα ένα εγχείρημα δύσκολο, το να γράφουν μαζί δηλαδή, το κάνουν να φαίνεται απλό . Τις συνάντησα, περιμένοντας υπομονετικά στην ουρά για υπογραφή και όπως πάντα γελούσαμε μετά δακρύων.  Επιτυχία σημείωσε και η Κωνσταντίνα Σιάφη, η οποία έγραψε ένα καλό βιβλίο, το οποίο συνεχώς αγαπιέται και χαίρομαι που οι Έλληνες αναγνώστες στηρίζουν τους νέους συγγραφείς. Κωνσταντίνα, την άλλη φορά καφέ διαρκείας.

 Το κοινό της έκθεσης έδωσε δυναμικό παρόν στην Σόνια Σαουλίδου ,όπως ήταν αναμενόμενο, καθώς η κυρία Ρέμικ κάνει πάταγο. Καμαρώνω τη φίλη μου, γιατί έχει ήθος και αξίες. Σόνια μου, σ αγαπώ, τα υπόλοιπα μεταξύ μας.

 Η Κωνσταντίνα Μόσχου, αν και μόλις είχε κυκλοφορήσει το νέο βιβλίο της, έπαθα πλάκα με το πόσο αυτό αγαπήθηκε. Πουλούσε σα τρελό και η ίδια δε σταμάτησε να χαμογελά. Από το λίγο που το ξεφύλλισα δίκιο έχουν οι αναγνώστες. Σύντομα θα σας έχω αναλυτικά εντυπώσεις. Δε σας κρύβω πως στο «γεράκια στο κλουβί» με ιντρίγκαρε και το εξώφυλλο.

Δε γίνεται να σας παραλείψω τη Φωτεινή Ναούμ. Τη διαβάζω χρόνια, έχει λογοτεχνική πένα, ποτέ όμως  ως τώρα δε τη συνάντησα από κοντά. Στην έκθεση βρεθήκαμε τυχαία κάπου και αμέσως είχαμε επαφή ζεστή και μου έκανε εντύπωση το ανθρώπινο της ενδιαφέρον, για ένα ζόρι με θέμα υγείας που περνούσα εκείνες τις μέρες. ΠΑΝΩ από όλα σημασία έχει η ανθρωπιά παιδιά, μην το ξεχνάτε.

 

Λοιπόν, τη Μαρία τη Φώσκολου και τη Σύλβια Μακρέι, τις αφήνω για το τέλος, γιατί με συγκίνησαν πάρα πολύ  με τις εκπλήξεις  τους για τα γενέθλια μου. Τα βιβλία τους τα έχω αγαπήσει ήδη αλλά πάνω από όλα λάτρεψα  από κοντά την ευθύτητά, το χιούμορ τους αλλά και για το γεγονός πως δε το βάζουν κάτω. Τέτοιες ψυχές θέλω στην καθημερινότητά μου.

Ενθουσιάστηκα με πολλούς διαδικτυακούς φίλους που βρεθήκαμε επιτέλους από κοντά. Το ευχαριστήθηκα, γιατί τους έχω στην εκτίμησή μου. Δεν θα τους αναφέρω ονομαστικά, αυτοί ξέρουν. Χάρηκα που πολλοί με πλησίαζαν δειλά και με ρωτούσαν αν είμαι η Εύα η Μαράκη, από το βιβλίο της παρέας. Γέλασα με τα σχόλια μερικών  για τα κιλά μου, πως είμαι δια ζώσης αδύνατη και πως με παχαίνουν οι φωτογραφίες. Με τέτοια σχόλια δεν υπάρχει γυναίκα που να μην καμαρώνει .

Σίγουρα υπάρχουν και ψωνισμένα άτομα που εργάζονται στο  χώρο του βιβλίου. Σας έρχονται κάποιοι στο νου είμαι βέβαιη. Συμπεριφορές ανάξιες λόγου που τις έχουμε όλοι μας εντοπίσει. Δε θα σταθώ σε αυτές. Δεν χρειάζεται. Θα είμαι όμως πάντα το ρομαντικό κι ευαίσθητο  κορίτσι που θα πιστεύω στο καλό και σε ανθρώπους με φωτεινές ψυχές. Να θυμάστε πάντα πως και οι συγγραφείς παλεύουν σε δύσκολες εποχές, όπως και οι εκδότες γι αυτό όσο μπορείτε να τους στηρίζετε. Θέλουν την αγάπη μας, αξίζουν το σεβασμό μας …. .άλλωστε τους οφείλουμε τα νοερά μας ταξίδια με τις μεγάλες συγκινήσεις.