ΚΡΙΤΙΚΗ για το βιβλίο «ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΒΟΛΙΑ», Νατάσα Λω, εκδόσεις Νίκας, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

Αυτό το μυθιστόρημα με σαγήνευσε από την πρώτη στιγμή που έψαχνα στη σελίδα του εκδοτικού οίκου «Νίκας» και ήθελα διακαώς να αποκτήσω. Είχα ακούσει σε συζητήσεις βιβλιοφίλων για τα εξαιρετικά και ποιοτικά του βιβλία καθώς και για την προσεγμένη δουλειά που γίνεται σε επανεκδόσεις και το διαπίστωσα και η ίδια. Κάτι ο πρωτότυπος τίτλος, όπως και η περίληψη που ακούμπησε τις ευαισθησίες μου και το μονοθεματικό εξώφυλλο με ώθησαν να πιστέψω πώς θα διαβάσω ένα οδοιπορικό αγάπης σε χρόνια δύσκολα γεμάτο συγκίνηση και λυρισμό. Το αναγνωστικό μου ένστικτο, ευτυχώς, για μια ακόμα φορά δε λάθεψε και «Τα μαύρα βόλια» της Νατάσας Λω είναι μια ιστορία αγάπης που θα θυμάμαι για καιρό.

 

Στο επίκεντρο της δράσης του μυθιστορήματος βρίσκεται μια ναυτική οικογένεια της Χίου στα χρόνια του Β`Παγκοσμίου πολέμου, που διάγει ταραχώδη ζωή. Η Μαίρη, η κόρη της οικογένειας, ζει με ελπίδες και όνειρα. Στη βαλίτσα της ψυχής της κουβαλά μια αγάπη που τη σημάδεψε και ένα μεγάλο μυστικό. Στην παραλία «Μαύρα βόλια» εξομολογείται όσα την στοιχειώνουν ενώ τα βόλια του πολέμου καραδοκούν απειλητικά απέναντι σε αθώες ψυχές .Άραγε, θα εξιλεωθεί για τα λάθη της; Είναι εύκολη η συγχώρεση;

 

Έχουμε να κάνουμε με ένα μυθιστόρημα στο οποίο διαπλέκεται αρμονικά η μυθοπλασία με τα ιστορικά γεγονότα απεικονίζοντας γλαφυρά την εποχή που αναφέρεται. Θα το χαρακτήριζα κοινωνικό με έντονες δόσεις έρωτα και ιδιαίτερα ηθογραφικό.Με στάσεις στη Χίο, την Αθήνα και το Παρίσι τρεις δυναμικές ηρωίδες βιώνουν τον έρωτα, το πάθος, τη σύμβαση, την απόρριψη. Διαφορετικοί χαρακτήρες, οι οποίοι αφήνουν τη δική τους ψηφίδα στο ψηφιδωτό της ιστορίας και τους αισθάνεσαι κοντά σου. Η Λω τους παρουσιάζει όπως είναι δίχως καμία ωραιοποίηση τοποθετώντας τους στο δικό τους βάθρο, είτε είναι αυτό σταθερό είτε ασταθές. Με άγγιξε η ιστορία της Μαίρης από την αρχή ως το τέλος, γιατί αισθάνθηκα πως διακατεχόταν από ρεαλισμό καθώς και βάδιζε σε τεντωμένο σχοινί. Άλλωστε, αυτό είναι ο έρωτας. 

 

Μια πάλη ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα όπου τα πρόσωπα περπατούνε με λεπτές ισορροπίες που ανά πάσα στιγμή μπορούν να σπάσουν. Η ζωή της Μαίρης και το προσωπικό της δράμα με τις δύσκολες επιλογές που έπρεπε να κάνει, νιώθεις πως είναι μια καταβύθιση στις ανθρώπινες σχέσεις καθώς η Λω την παρουσιάζει λυρικά, με διεισδυτική ματιά, απαλλαγμένη από ωραιοποιήσεις με πολλούς αποδέκτες. Πολλοί είναι αυτοί που αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν, έχασαν την αγάπη της ζωής τους και είπαν ψέματα που τους εγκλώβισαν σε ιστό ψυχολογικής φθοράς. Τα ψέματα γεννούν περισσότερα ψέματα και σε κάνουν δέσμιο τους καθώς ζεις συνέχεια σε καθεστώς φόρτισης και άγχους.

 

Οι σελίδες του μυθιστορήματος είναι ποτισμένες με λυρισμό. Με γλώσσα που ρέει αβίαστα, με λιτές αλλά ωστόσο δυναμικές περιγραφές η συγγραφέας αποτυπώνει αισθαντικά μια εποχή και σκιαγραφεί ανθρώπους. Το κείμενο είναι πυκνογραμμένο και χωρισμένο σε κεφάλαια ανάλογα με το χώρο και χρόνο δράσης της πλοκής.

 

Είναι από τα βιβλία που μπορεί να μην έχει το σασπένς των αστυνομικών ή το εκρηκτικό συναίσθημα των αισθηματικών σε κερδίζει με την αλήθεια του. Διαβάζεται απνευστί και καθώς αναδύονται στην επιφάνεια μυστικά που σοκάρουν και ταράζουν τις ισορροπίες διαπιστώνεις πως έχεις να κάνεις με μια ιστορία που συγκινεί και σε αγγίζει με την αλήθεια της. Ένα αξιόλογο, λοιπόν, ανάγνωσμα που σίγουρα δε θα σε απογοητεύσει αλλά θα σε προβληματίσει για τη δίνη του έρωτα, το συμβιβασμό και για το μεγάλο κεφάλαιο της συγχώρεσης.

 

Τελικά, συγχωρούμε  οι άνθρωποι ή  κερδίζει ο εγωισμός και ο θυμός; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Αρκεί κανείς να αναμετρηθεί με τα βόλια που λάβωσαν την ψυχή του.