Ο Μάνος Βενιέρης, ένας άντρας που η ζωή του σημαδεύτηκε από μια προσωπική τραγωδία, είναι ο κεντρικός ήρωας στο δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα του Μιχάλη Χορευτάκη «Τα δεσμά του δράκου». Καθώς επιθυμεί να χαράξει νέα αρχή στη ζωή του, αναλαμβάνει τη φύλαξη μιας πλούσιας κληρονόμου και των παιδιών της, καθώς ανώνυμα απειλητικά σημειώματα καταφθάνουν στην οικογένεια. Τελικά, ένα φρικτό έγκλημα θα τον οδηγήσει στη φυλακή. Είναι ένοχος ή θύμα σκευωρίας;
Θα ξεκινήσω γράφοντας σε εσάς πώς είναι από τα βιβλία που εντυπωσιάζουν με την ιδιαίτερη, πρωτότυπη και φροντισμένη δομή τους. Πιο συγκεκριμένα το μυθιστόρημα ξεκινά με ένα αλληγορικό, όπως θα δείτε παραμύθι στο οποίο πρωταγωνιστεί μια όμορφη βασιλοπούλα και ένας δράκος. Στη συνέχεια ο συγγραφέας αλλάζει εντελώς ύφος. Στήνει δεξιοτεχνικά την υπόθεση με τρόπο που δε συναντάς συχνά. Παρεμβάλλοντας μικρά κεφάλαια με την ίδια διάταξη κάθε φορά κατορθώνει να δίνει βήμα βήμα στοιχεία της πλοκής, εκτινάσσοντας την αγωνία του αναγνώστη καθώς συνειδητοποιεί με ρεαλισμό την τραγικότητα των ηρώων. Αυτά αυτά έχουν συγκεκριμένη δομή και ροή. Παρακολουθούμε τις μύχιες σκέψεις ενός βασανισμένου ανθρώπου μέσα στη φυλακή με τη μορφή επιστολών στη γυναίκα του και αφορούν στην καθημερινότητα του στο κελί. Στη συνέχεια, ο Χορευτάκης παραθέτει καταθέσεις των βασικών μαρτύρων, οι οποίοι ανήκουν στα πρόσωπα του δράματος και αυτές δίνουν τη σκυτάλη στην επόμενη ενότητα. Εκεί, αυτός που έδωσε κατάθεση αφηγείται διεξοδικά το πώς συνέβησαν τα γεγονότα και ουσιαστικά φωτίζονται οι πτυχές του αποτρόπαιου εγκλήματος. Σε αρκετά σημεία τοποθετεί συγκινητικά φορτισμένα γράμματα μιας μητέρας στο παιδί της, τα οποία αν και στην αρχή προβληματίζουν θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο δίνοντας έμμεσα στοιχεία στον αναγνώστη για ένα οικογενειακό δράμα.
Το παραμύθι το οποίο παρεμβαίνει σε όλο την υπόθεση έχει διττό ρόλο. Αποφορτίζει από την ένταση τον αναγνώστη και έχει ιδιαίτερους συμβολισμούς και αλληογορίες, που αποκαλύπτονται στο τέλος. Οι καταγεγραμμένες σκέψεις του Μάνου και τα βιώματα του στην φυλακή διακατέχονται από έναν ωμό ρεαλισμό. Σε πολλά σημεία οι λεπτομέρειες της ζωής εκεί μέσα σοκάρουν τον αναγνώστη όμως πρέπει να παρατηρήσω πως ο συγγραφέας μετέφερε άκρως παραστατικά το ζοφερό κλίμα που επικρατεί καθώς και όσα νιώθει και βιώνει ένας άνθρωπος που αρνείται να δεχτεί πως διέπραξε φρικτές δολοφονίες. Στο σημείο που δίνονται οι καταθέσεις στον ανακριτή για μια ακόμα στιγμή ο Χορευτάκης αποδεικνύει πως μελέτησε σωστά και ακολούθησε πλήρως το πνεύμα της ανακριτικής διαδικασίας. Είναι σαν να βρίσκεσαι μέσα στην αίθουσα αντικρίζοντας τον ανακριτή που «σκαλίζει» την υπόθεση θέλοντας να ξετυλίξει το κουβάρι και σαν πολυβόλο πυροβολεί με τις ερωτήσεις του τους μάρτυρες και εκείνοι καταθέτουν την δική τους οπτική πάνω σε μία ασύλληπτη τραγωδία. Κάποιοι ξέρουν παραπάνω από όσα λένε και ο ανακριτής θέλει να ενώσει τα κομμάτια του παζλ. Ο Βενιέρης ισχυρίζεται πως είναι αθώος. Το φωνάζει με όλη του την ψυχή στις αρχές, στον κολλητό φίλο του δικηγόρο που θέλει να τον υπερασπιστεί , στη γυναίκα του, σε όλους. Σχεδόν οι πάντες τον θεωρούν ένοχο.
Δεν γίνεται να μην μοιραστώ μαζί σας τον ενθουσιασμό μου για αυτό το βιβλίο. Είναι από τα ελάχιστα αστυνομικά μυθιστορήματα που δεν εντόπισα ψεγάδι. Ο συγγραφέας έστησε επιτυχημένα μια υπόθεση γεμάτη ανατροπές και εξελίξεις που σε καμία στιγμή δεν κάνει κοιλιά. Η αγωνία σε κρατά δέσμιο από την αρχή ως το τέλος, το οποίο αν και σκληρό και άδικο, δόθηκε σωστά και με τον τρόπο που έπρεπε. Ο τρόπος που έδεσε τα απειλητικά σημειώματα,τις καταθέσεις, τα οικογενειακά μυστικά και τις ιστορίες όσων τα συνοδεύουν, το αιματοβαμμένο σκηνικό και τη λύση του δράματος φανερώνουν ένα πολύ καλά δουλεμένο βιβλίο και έναν συγγραφέα που θα καθιερωθεί στο συγγραφικό πάνθεο, γιατί έχει δημιουργική φαντασία και λογοτεχνικές περγαμηνές.
Ο Χορευτάκης χωρίς διάθεση υπερβολής είναι ένας δεινός γητευτής της γραφής.Έχοντας στη φαρέτρα του λεξιλόγιο πλούσιο(κάτι που δε συναντάς συχνά δυστυχώς πλέον σε βιβλία), παραστατικές εικόνες που βοούν σε συναίσθημα και ένταση, αφηγηματικές τεχνικές που κλιμακώνουν την αγωνία έγραψε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ξεχωριστό. Πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο.Αναδεικνύει προσωπικότητες που φέρουν πάνω τους δυσβάσταχτο φορτίο. Κουβάλανε οι σακατεμένες τους ψυχές μυστικά ετών που σαρώνουν το είναι τους και δυστυχώς δεν μπορούν να αποτινάξουν το παρελθόν από πάνω τους.
Όλοι τους είναι ήρωες πληγωμένοι είτε από τα λάθη των γονέων τους που αυτά τους στοιχειώνουν είτε προδόθηκαν από την αγάπη.Θίγονται θέματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους,των αδελφών μεταξύ τους, την απιστία, την αντιζηλία και τα ψέματα. Ουσιαστικά, θα συμπληρώνα πως δεν είναι μόνο ένα αστυνομικό μυθιστόρημα .Υπάρχει μια άλλη διάσταση.Εδώ έχουμε σε πρώτο πλάνο ουσιαστικά τις οικογενειακές τραγωδίες. Άρα, είναι ένα βαθιά κοινωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Παρατηρείς ρόσωπα τραγικά που συμφωνείς ή διαφωνείς με τις πράξεις τους ωθώντας σε σε σκέψεις και προβληματισμούς .Ο συγγραφέας τους σκιαγραφεί διεισδυτικά και βαθμιαία.Τους γνωρίζεις σε βάθος, σου αποκαλύπτουν τα τρωτά τους σημεία και τους ακολουθείς σε ένα μονοπάτι που δεν έχει γυρισμό.Ένα μονοπάτι που θα τους αφήσει πληγές,κακοφορμισμένες, γιατί είναι κακοτράχαλο και γεμάτο εκπλήξεις που σοκάρουν.
Έχω την εντύπωση πως σε αυτό το σημείο πρέπει να σταματήσω. Χωρίς να σας κάνω σπόιλερ, επιθυμούσα να σας δώσω μια πρόγευση για όσους θα το διαβάσετε. Δεν είναι βιβλίο για όλες τις ώρες. Είναι ανελέητα σκληρό λόγω θέματος. Όπως σκληρή είναι άλλωστε η ίδια η ζωή. Θα σας αποκαλύψω κάτι, γιατί ξέρετε πώς δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου. Είναι το δεύτερο βιβλίο που διάβασα φέτος και θεωρώ αριστούργημα. Ξέρετε πώς δεν ενθουσιάζομαι εύκολα, γιατί συνεχώς κάνω αναγνωστικά ταξίδια. Το καλό λογοτεχνικό βιβλίο όμως ξεχωρίζει από την αρχή και δε σε απογοητεύει πουθενά. Σαν αυτό εδώ. Τις «Βελουδένιες» τις αγάπησα … «Τα δεσμά του δράκου», όμως τα λάτρεψα.
Βαθμολογία:10/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου