Η πολυγραφότατη Λένα Μαντά πιστή στο ραντεβού της με το αναγνωστικό κοινό φέτος το Μάιο επέστρεψε με το μυθιστόρημα «η σφραγίδα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός .Τα τελευταία χρόνια με είχε ελαφρώς απογοητεύσει ,γιατί έβλεπα πως έχασε την φρεσκάδα της έμπνευσης καθώς είναι δύσκολο για κάθε συγγραφέα να γράφει συνεχόμενα αφενός και αφετέρου να ξεπερνά τον εαυτό του ή ακόμα και να τον ακολουθεί συνέχεια η έμπνευση κατά πόδας. Στο τελευταίο της βιβλίο ομολογώ πως τα πήγε καλύτερα χωρίς αυτό να σημαίνει πως με ικανοποίησε απόλυτα όπως τα πρώτα της πονήματα.
Η Φρειδερίκη Ρενέση είχε την ατυχία να γεννηθεί κορίτσι σε μια οικογένεια αυστηρά πατριαρχική με έναν πατέρα, τον Βασίλη Ρενέση, αυστηρό και άτεγκτο και μια μάνα τη Λουίζα παρατηρητή των εξελίξεων . Ο αδερφός της ο Φώτης , τη ζηλεύει και κάνει τα πάντα για να δυσκολεύει τη ζωή της αδερφής του. Βρισκόμαστε στην Αθήνα τα χρόνια της Τρούμπας αλλά και της δικτατορίας και ο Βασίλης Ρενέσης είναι ένας αυστηρός θεματοφύλακας της τάξης και της ηθικής. Είναι όμως πραγματικά έτσι ; Ως που θα φτάσει για να τιμωρήσει την κόρη του που έθιξε την τιμή και την υπόληψή του; Το παρελθόν του καλά κρυμμένο και σκοτεινό. Άραγε , θα αποκαλυφθεί το κακό που έχει κάνει; Φύλακας άγγελος των πονεμένων γυναικών της οικογένειας ο πλαστικός χειρούργος Χαρίδημος, ο οποίος θα προσπαθήσει να τους φέρει τη χαρά. Θα τα καταφέρει στο σπίτι της οδού Ισαύρων;
Κοινωνικό μυθιστόρημα «η σφραγίδα» που αναπαριστά γλαφυρά την εποχή στην οποία αναφέρεται και φαίνεται πως η συγγραφέας έκανε έρευνα για την εποχή της δικτατορίας, του πληρωμένου έρωτα και του αναμορφωτηρίου. Παράλληλα, θεματικό κέντρο του είναι η γυναικεία κακοποίηση σωματική και ψυχολογική, ένα ζήτημα επίκαιρο που δυστυχώς πάντα ταλανίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι σκηνές στο κολαστήριο του αναμορφωτηρίου με τις τραγικές συνθήκες έχουν διάχυτη δυναμική και καθηλώνουν. Σε αυτά τα σημεία η Μαντά τα πήγε καλά καθώς υπάρχει έντονα η βία, ο κυνισμός, τα ψυχολογικά θέματα που ανακύπτουν και τα ήθη και τα έθιμα μιας εποχής ταραγμένης για τα πολιτικά δρώμενα .Ωστόσο, θεωρώ πως το βιβλίο έπρεπε να τρέξει πιο γρήγορα στην αρχή, γιατί κάποιες λεπτομέρειες τις βρήκα ανούσιες που έκοβαν παλμό και ένταση στο ρυθμό της αφήγησης.
Στο κομμάτι της γραφής ο λόγος της Μαντά είναι αυτός που όλοι έχουμε συνηθίσει. Απλός και στρωτός, σε κάποια σημεία έντονα παραστατικός και εκπέμπει συναισθήματα , τα οποία κατακλύζουν τον αναγνώστη. Τα κεντρικά πρόσωπα αρκετά και κατάφερε να μας δώσει στίγμα για την προσωπικότητα του καθένα . Θυμό, οργή, αποτροπιασμό και συμπόνοια θα νιώσετε και παράλληλα θα δείτε την εξέλιξη των χαρακτήρων . Κάποιοι θα αλλάξουν άρδην, άλλοι θα σφυρηλατηθούν με δύναμη και σθένος και σε μερικούς θα θαυμάσετε το μεγαλείο της ψυχής τους.
Το κακό πάντα υπάρχει και θα ανταγωνίζεται το καλό, ωστόσο οι φωτεινές ψυχές είναι εδώ για να μας θυμίζουν πως η ελπίδα υπάρχει και η κάθαρση θα επέλθει. Ο αναγνώστης θα λυτρωθεί με το φινάλε της σπαρακτικής ιστορίας και θα διαπιστώσει πως κανείς δεν πρέπει να το βάζει κάτω ,αλλά να προσπαθεί για να γλυτώνει από την προσωπική του φυλακή .
Βαθμολογία :8,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου