Το "Τελειώνει με εμάς" είναι ένα μυθιστόρημα που δεν μιλά απλώς για τον έρωτα, μιλά για τις ρωγμές του, για το πού μπορεί να οδηγήσει όταν μπερδεύεται με τον πόνο και για το κουράγιο που χρειάζεται για να σπάσεις τον κύκλο της σιωπής. Η Colleen Hoover τολμά να φέρει στην επιφάνεια το ζήτημα της κακοποίησης χωρίς ωραιοποίηση, χωρίς να χαϊδεύει τον αναγνώστη.
Η ιστορία της Λίλι είναι βαθιά προσωπική. Ένα κορίτσι που μεγάλωσε σε ένα σπίτι σημαδεμένο από τη βία, που ορκίστηκε ότι δεν θα γίνει ποτέ η γυναίκα που σιωπά, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον ίδιο εφιάλτη όταν ο έρωτας που τη συνεπήρε μετατρέπεται σε απειλή. Η Hoover δεν παρουσιάζει μια εύκολη φυγή. Παρουσιάζει το δίλημμα, την αντίφαση, τη μάχη ανάμεσα στην καρδιά και τη λογική. Γιατί, όπως μας δείχνει το βιβλίο, η κακοποίηση δεν εμφανίζεται μόνο με κραυγές. Συχνά κρύβεται πίσω από μια συγγνώμη, ένα χάδι, μια υπόσχεση αλλαγής.
Κι εκεί ξεχωρίζουν τα μεγάλα διδάγματα:
Η αγάπη δεν αρκεί για να σώσει τα πάντα. Μπορεί να είναι βαθιά, ειλικρινής, να γεμίζει την ψυχή σου — αλλά αν πονάει, αν σε πληγώνει, τότε δεν είναι αγάπη.
Δεν είναι εύκολο να φύγεις. Η Hoover μας κάνει να καταλάβουμε γιατί τόσες γυναίκες μένουν σε σχέσεις κακοποιητικές. Γιατί τα όρια μετακινούνται, γιατί η ελπίδα σε πείθει να δώσεις άλλη μια ευκαιρία. Το βιβλίο δεν κρίνει, εξηγεί.
Ο κύκλος πρέπει να σπάσει. Η Λίλι αποφασίζει να βάλει τέλος όχι μόνο για τον εαυτό της, αλλά και για τη νέα ζωή που φέρει μέσα της. Η πιο δυνατή πράξη αγάπης είναι η προστασία: πρώτα του εαυτού μας και μετά όσων αγαπάμε.
Η κακοποίηση δεν είναι μόνο σωματική. Είναι οι λέξεις, είναι ο τρόπος που σε κάνουν να αμφιβάλλεις για την αξία σου, είναι η παγίδα της συγγνώμης που συνοδεύεται πάντα από μια υπόσχεση ότι «δεν θα ξαναγίνει».
Οι φράσεις του βιβλίου λειτουργούν σαν μαχαιριές αλλά και σαν αλήθειες που πρέπει να θυμόμαστε:
«Μερικές φορές το πιο γενναίο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πούμε αντίο.»
«Σταματάει εδώ. Με μένα και σένα. Δεν θα αφήσω να συνεχιστεί με το παιδί μας.»
«Η αγάπη δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνεις, σημαίνει ότι πρέπει να προστατεύσεις.»
Η γραφή της Hoover είναι άμεση, γεμάτη ένταση, χωρίς να πλατειάζει. Μεταφέρει τον πόνο της Λίλι σαν να μας το ψιθυρίζει η ίδια, μέσα από τα ημερολόγια και τις εξομολογήσεις της. Και το πιο συγκλονιστικό είναι ότι η συγγραφέας άντλησε έμπνευση από τη δική της μητέρα. Μια προσωπική αλήθεια που κάνει κάθε λέξη να μοιάζει πιο αληθινή, πιο ωμή, πιο σπαρακτική.
Το "Τελειώνει με εμάς" είναι περισσότερο από μυθιστόρημα. Είναι καθρέφτης για τις γυναίκες που έχουν πονέσει, για όσες φοβούνται, για όσες βρήκαν τη δύναμη να φύγουν. Είναι ένα βιβλίο που σου δείχνει ότι η αγάπη δεν είναι αρκετή αν δεν περιέχει σεβασμό και ασφάλεια. Και το μεγάλο του μήνυμα είναι πως η γενναιότητα δεν βρίσκεται στο να μείνεις, βρίσκεται στο να φύγεις.
Δεν το κλείνεις αδιάφορος. Το κουβαλάς μαζί σου, γιατί σε διδάσκει, σε συγκλονίζει, σε κάνει να πιστέψεις ξανά στη δύναμη της επιλογής. Γιατί πράγματι, τελειώνει με εμάς. Και αυτή είναι η αρχή μιας νέας ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου