ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ online της ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΟΜΟΝΗ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ!

Η Χριστίνα Πομόνη γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά, αλλά αποφάσισε να ασχοληθεί με το μεράκι της, τα βιβλία. Έχει ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου, δεν ζει χωρίς μουσική, λατρεύει τη φωτογραφία, τον αθλητισμό και τον σκύλο της. Τα τρία χρόνια παραμονής της στην Αμερική έγιναν αφορμή για τη γέννηση του πρώτου της μυθιστορήματος.

 Η Έρρικα Όλσον και ο Πέτρος Μακρής, παρά τις διαφορές που τους χωρίζουν, ερωτεύονται αψηφώντας τις έντονες αντιρρήσεις της μητέρας του Πέτρου.
Όμως, σύντομα η αγάπη τους τσαλακώνεται.
Μετά τη γέννηση του γιου τους, η Έρρικα εξαφανίζεται από το νησί, χωρίς να αποκαλύψει τον λόγο, αφήνοντας πίσω της βαθιές πληγές και ένα γράμμα που στοιχειώνει τη ζωή των δικών της ανθρώπων

37 χρόνια μετά, η εμφάνιση της μυστηριώδους Τζέιν στο νησί προκαλεί αναστάτωση.
Ποιος θα πληρώσει το τίμημα για την αλήθεια που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί με οποιοδήποτε κόστος; Με φόντο τα Κύθηρα, η ιστορία της Έρρικας ξετυλίγεται γεμάτη ψέματα, λάθη και ανατροπές πριν από την απέλπιδα εξιλέωση…

 Ένα βιβλίο που μας μάγεψε με τον απλό λόγο του και την υπέροχη διεισδυτικότητα του στους χαρακτήρες που ενσαρκώνονται μέσα στις σελίδες του! Κινηματογραφικά γρήγορο, με όμορφες περιγραφές κατορθώνει να σε κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα!!!!

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πως γεννήθηκε μέσα σας η ανάγκη συγγραφής ενός βιβλίου; Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το «Σιωπή σαν όρκος»;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Από παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει την ανάγκη να καταγράψει συναισθήματα, καταστάσεις, με ανώριμο τρόπο, ωστόσο η ανάγκη ήταν εκεί. Κάποια στιγμή στη ζωή μου μπήκε μία άνω τελεία και βρήκα τον χρόνο να καθίσω μεθοδικά να ασχοληθώ τη συγγραφή. Ήθελα να φτιάξω μια ιστορία που να κρατά τον αναγνώστη, να έχει αγωνία, να τον κάνει να θέλει να πάει παρακάτω, να τρώει τα νύχια του και για να το μεταδώσω αυτό στον καθένα εκεί έξω έπρεπε πρώτα να το νιώσω εγώ, να το απολαύσω, να αρρωσταίνω με τις σκηνές κι έπειτα να ανακουφίζομαι βλέποντας τους ήρωές μου να εμπλέκονται σε καταστάσεις ανατρεπτικές. Κάπως έτσι γεννήθηκε η «Σιωπή Σαν Όρκος».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εμπεριέχονται στο βιβλίο σας κάποια προσωπικά βιώματα ή υπαρκτοί χαρακτήρες της ζωής σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, το βιβλίο πραγματεύεται, κατά κύριο λόγο, προσωπικά βιώματα. Την απουσία, την εγκατάλειψη από τον γονιό, την σημασία της στήριξης της οικογένειας, την πάλη

και τη δίψα για τη ζωή. Αποφάσισα να φτιάξω χαρακτήρες που να μπορούν να αποδώσουν με λόγο και αιτία όσα εγώ δεν είπα όταν έπρεπε, ή είπα λάθος ή σε λάθος ανθρώπους ή σε λάθος στιγμή. Όπως έχω ήδη πει σε παρουσιάσεις μου, ο Δημήτρης είναι, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, εγώ. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν και αυτοί στοιχεία του χαρακτήρα μου. Οι καταστάσεις που περιγράφονται στο βιβλίο έχουν και το στοιχείο του φανταστικού, εκτός από την ασθένεια του Δημήτρη, την οποία πέρασα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο τιτλος του βιβλιου σου πολυ ομορφος ! Τον διαλεξες απο την αρχη που εμπνευστηκες το βιβλιο σου ,κατα την γραφη του ή στο τελος του ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: όχι, τον άλλαξα όταν ολοκληρωθηκε το βιβλιο.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Στο βιβλίο περιγράφεται ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα: η εγκατάλειψη ενός παιδιού σε μια τρυφερή ηλικία από την μητέρα του! Πιστεύετε πως υπάρχει κάποιο ελαφρυντικό ή κάτι που να δικαιολογεί μια τέτοια πράξη στην πραγματικότητα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Προσωπικά, έχω βιώσει την εγκατάλειψη του πατέρα, απλώς για να μου είναι ευκολότερο να το διαχειριστώ συγγραφικά επέλεξα να το κάνω ανάποδα και να αναφέρω τη μητέρα. Αυτό, αφενός δεν είναι πολύ συνηθισμένο, αφετέρου δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη οργή στον αναγνώστη. Ωστόσο, δεν δίνω ελαφρυντικό σε κανέναν γονιό και ειδικότερα στη μητέρα. Κατανοώ ότι ίσως δημιουργηθουν δύσκολες καταστάσεις, όμως το παιδί δεν είναι μαξιλάρι να το αφήσεις πίσω. Καμιά φορά σκέφτομαι πως αν τα πράγματα πήγαιναν χάλια, θα έπαιρνα τον σκύλο μου και θα πηγαίναμε στο παγκάκι, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω. Πόσο μάλλον το παιδι μου...

ΕΡΩΤΗΣΗ: ήξερες το τέλος του βιβλίου απο την αρχή ή ειναι κατι που σου βγήκε όσο προχωρούσε η ιστορία?  

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σε γενικές γραμμές, ναι το ήξερα, είχα φτιάξει έναν σκελετό και τον ακολουθούσα. Όμως, έκανα κάποιες μικρές αλλάγές για να ενδυναμώσω την αγωνία και τις ανατροπές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια αναγνώσματα σας έχουν επηρεάσει ως άνθρωπο και ως συγγραφέα;    

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Α, πολύ όμορφη ερώτηση.... Παρόλο που δεν μου είναι εύκολο να διαλέξω, θα έλεγα με μεγάλο βαθμό ασφάλειας όλα τα έργα του Λουντέμη, η Ασκητική του Καζαντζάκη, Η Λωξάντρα της Ιωαννίδου, η Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση, Το Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι και ο Ξανακερδισμένος Χρόνος του Προυστ – έτσι πρόχειρα που μου έρχονται κάποια και χωρίς

σειρά προτεραιότητας. Το καθένα με έχει αγγίξει για διαφορετικούς λόγους και σε διαφορετικές στιγμές της ζωής μου, όμως πιστεύω πως όλα μαζί έχουν παίξει ρόλο σε αυτό που είμαι σήμερα ψυχικά και συμπεριφορικά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η αλήθεια είναι οτι είναι ενα βιβλίο που το διαβάζεις χωρίς ανάσα. Γελάς, κλαις, σε ιντριγκάρει. Εχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Σε βάθος χρόνου εννοώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, το έχω σκεφτεί, πολύ σοβαρά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Διαβαζοντας το βιβλιο σας ο αναγνωστης τι συναισθηματα θα εχει βιωσει ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα συναισθήματα είναι πολλά, γιατί οι ήρωες βιώνουν πολλές καταστασεις. Όμως, αυτό που μένει πάντα, σε οποιοδηποτε σημειο του βιβλίου κι αν είσαι, είναι μια ανάσα, μια αισιοδοξία, το συναισθημα ότι παρά την αγωνία και τα ανάποδα, όταν προσπαθείς, τίποτα δεν τελειώνει.   

 

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αναφέρατε παραπάνω ότι στο βιβλίο εμπεριέχονται και προσωπικά σας βιώματα. Αναρωτιέμαι η συγγραφή του βιβλίου λειτούργησε καθόλου και "ψυχοθεραπευτικά";

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, λειτούργησε. Απλώνοντας τα στο χαρτί, τα βλέπεις κατάματα και εκεί, αν είναι δυνατόν, τα διαχειρίζεσαι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κατά πόσο ο εξωτερικός περίγυρος μπορεί να επηρεάσει τα συναισθήματα σου ώστε να γράψεις κάτι;Δηλαδή εννοώ βλέποντας μια όμορφη φωτογραφία η κάνοντας μια βόλτα σου έρχεται η επιθυμία να αποτυπώσεις κάτι στο χαρτί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Δεν υπάρχει κανόνας σε αυτό. Είναι καθαρά θέμα διάθεσης. Άλλες φορές επηρεάζομαι πάρα πολύ, άλλες καθόλου. Όταν όμως επηρεαστώ, είμαι από πριν σε τέτοια διάσταση και θα με επηρέαζε πχ και η φωνή του γείτονα απο απέναντι.   

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι θα θέλατε να είστε αν δεν είσαστε οικονομολόγος και συγγραφέας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: τίποτε άλλο. Και τα δύο είναι απόλυτα συνειδητές μου επιλογές. Σπούδασα οικονομικά επειδή το ήθελα, έχω μία τεχνοκρατική φύση που μου δίνει την αναγκαία ισορροπία και την πειθαρχία που χρειάζεται η συγγραφή ενός μυθιστορήματος. Η συγγραφή απλώς μπήκε στη ζωή μου όταν έχασα κάποια βασικά πράγματα λόγω υγείας.  

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο στοιχειο του χαρακτηρα σας μπορει να δυσκολεψει τη γραφη σας?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Η ευαισθησία μου. Ξεκάθαρα. Χρειάζεται όριο στο συναισθηματικό ντελίριο που δημιουργείται από τα βιώματα, ωστόσο αυτό δεν αφορά τον αναγνώστη. Αφετέρου, η ευαισθησία μου μπορεί να μου στερήσει κάποιες φορές την όρεξη να τα βάλω στο χαρτί γιατί με εξουθενώνει..

  

ΕΡΩΤΗΣΗ:Πιστεύετε στις συμπτώσεις και το πεπρωμένο; Μπορεί κάποιος να αλλάξει την πορεία της ζωής του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Θα απαντήσω πρώτα για τις συμπτώσεις. Ασφαλώς οι συμπτώσεις υπάρχουν, αλλά ταυτόχρονα κρατάμε και τη μοίρα μας στα χέρια μας μέχρι ένα σημείο. Για παράδειγμα, βρήκα τον χρόνο να γράψω από μια κακή σύμπτωση / κατάσταση στη ζωή μου, όμως εάν δεν τολμούσα να γράψω και να δω την κακή κατάσταση θετικά, δεν θα βρισκόμουν σήμερα εδώ. Συμμετέχουμε στην ζωή μας και οφείλουμε να συμμετέχουμε. Πρέπει να ταρακουνάμε τα πράγματα και να εισπράτουμε το αναπάντεχο.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Υπάρχουν κοινά αναμεσα στον χαρακτήρα της ηρωίδας του βιβλίου σας και στον δικό σας?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν θεωρήσουμε βασική ηρωίδα τη Βασιλική, η οποία φυλάει το γράμμα 37 χρόνια και δεν βγάζει άχνα, όχι. Εγώ είμαι ο Δημήτρης 

ΕΡΩΤΗΣΗ:  Οταν γραφετε προσπαθειτε να ειστε ρεαλιστικη στους ηρωες του βιβλιου σας?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Προσπαθώ γενικότερα να είμαι ρεαλιστική, ακόμα και αν οι καταστάσεις δεν είναι βιωματικές, προσπαθώ να περιγραφω τα πράγματα χωρίς να τα αφορίζω και χωρίς να κάνω γλυκερά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τον τίτλο τον είχατε σκεφτεί πριν γράψετε το βιβλίο; Είναι ένας τίτλος που θελατε να δώσετε κάποτε σε κάποιο βιβλίο σας που θα δημοσιευόταν ή σας βγήκε κατά την συγγραφή του βιβλίου;  

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Τον τίτλο τον άλλαξα στην πορεία και δεν τον είχα σκεφτεί ποτέ πριν. Βγήκε από το ίδιο το βιβλίο.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Ποιό είναι το είδος που θα σας άρεσε να γράψετε στο επόμενο βιβλίο σας...έχετε κάτι σκεφτεί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Γράφω ήδη. Δεν θα το κατατάξω σε είδος, θα πω απλώς ότι μου μοιάζει ωριμότερο του πρώτου και σαφώς διαφορετικό με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι είδους βιβλία σας αρέσουν περισσότερο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μπορώ να απαντήσω ευκολότερα ποια δεν μου πολυαρέσουν και ειναι της επιστημονικής φαντασίας, χωρίς να σημαινει οτι δεν τα εχω διαβασει. Απλα δεν ειναι προτεραιότητά μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι νομίζετε ότι λείπει από την Ελληνική Λογοτεχνία σήμερα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν θα έλεγα ότι λείπει αλλά ότι υπολείπεται. Έχουμε ανάγκη από περισσότερους δημιουργούς, από ανθρώπους που γράφουν επειδή δεν μπορούν να λειτουργήσουν διαφορετικά, επειδή έχουν πράγματα να πουν και να μοιραστούν έστω και με έναν αναγνώστη εκεί έξω. Νομίζω πάσχουμε (λίγο ευτυχώς!) από δημιουργούς – συγγραφείς. Αλλά, πιστεύω ότι υπάρχει ανοιχτός δρόμος για όλους όσους αγαπούν αυτό που κάνουν.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι σου δίνει δύναμη ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Αγάπη. Με όποια μορφή κι αν τη βιώνω. Η Αγάπη που είναι αγνή και δεν κάνει δικαστήρια.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Ζήσατε στην Αμερική κάποια χρόνια! Νιώθετε ότι αποκομίσατε πράγματα από αυτή την εμπειρία; Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες από αυτές τις εμπειρίες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Αμερική είναι μια χώρα που είτε τη λατρεύεις, είτε τη μισείς. Είναι πολυπολιτισμική και καθένας κουβαλά τις συνήθειες του. Είναι εντελώς διαφορετική νοοτροπία από την Ευρώπη και την Ελλάδα, τα πράγματα εκεί δεν είναι όλα ρόδινα και εύρυθμα, αλλά υπάρχει η πρόθεση να διορθώνονται. Σε κάθε Πολιτεία υπάρχουν νόμοι, οι οποίοι τηρούνται, πολίτες που σέβονται τους συμπολίτες τους, και ένα Κράτος το οποίο, κατά γενική ομολογία, λειτουργεί. Δεν ένιωσα ποτέ άβολα σε αυτό το περιβάλλον, ίσως κάποια μοναξιά, αλλά σίγουρα είναι μία μοναδική εμπειρία που αξίζει! Επίσης, πιστεύω ότι εάν το Αμερικανικό μοντέλο εργασίας εφαρμοζόταν στην Ελλάδα, δηλαδή δουλεύεις σκληρά, αμείβεσαι ανάλογα = έχεις κίνητρο να εξακολουθήσεις να προσφέρεις, όχι μόνο επειδή αμείβεσαι αλλά επειδή σε εκτιμούν για αυτό που προσφέρεις και σου το δείχνουν, τότε οι άνθρωποι θα ήταν σαφώς πιο ευχαριστημένοι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος ήρωας του βιβλίου σας νιώθετε ότι σας σημάδεψε και τον κουβαλάτε συνέχεια μαζί σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον ήρωα. Ίσως έχω μια μικρή αδυναμία στον Δημήτρη. Ίσως.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το "Σιωπή σαν όρκος" είναι ένα βιβλίο που μιλάει για ανθρώπους που κρατούν την μοίρα στα χέρια τους?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Πολλοί αναγνώστες με ρωτούν αν η σιωπή σημαίνει συνενοχή. Υπάρχουν περιπτώσεις που η σιωπή επιβάλλεται από λόγους γενναιότητας. Είναι τεράστια ευθύνη η σιωπή και όταν επιλέγεις αυτόν τον δρόμο, θα πρέπει να είσαι απόλυτα σίγουρος πως αυτό πρέπει να κάνεις. Το βιβλίο πραγματεύεται την αυτοθυσία, η οποία γίνεται πολυ συνειδητά. Επομένως, ναι. Αυτό το πιστευω και εγω. Καθοριζουμε τη Μοιρα μας εως ενα σημειο.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Αν διαβάζατε μια άσχημη κριτική για το βιβλίο σας, πως θα την αντιμετωπίζατε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μια άσχημη κριτική θα με στεναχωρούσε, δεν θα σας πω ψέματα, αλλά σε δεύτερο χρόνο θα προσπαθούσα να την δω θετικά. Εφόσον είχε επιχειρήματα και στηριζόταν σε κάποια βάση, θα με βοηθούσε να δω το βιβλίο αλλιώς και να βελτιωθώ στα επόμενα.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Όταν τελειώνει η συγγραφή του βιβλίου, ποια είναι η σχέση σας πλέον με τους ήρωες. Τους "απελευθερώνεται" ή εξακολουθούν να υπάρχουν στην σκέψη σας, στην καθημερινότητά σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Τους αφήνω ήσυχους για λίγες ημέρες, όμως εκείνοι μετά επιστρέφουν . Είναι αδύνατον να μην τους σκεφτείς όταν έχεις ζήσει μαζί τους τόσο καιρό καθημερινά.   

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιον στην επιτυχία; Την προσωπική ή την επαγγελματική;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Nομίζω η αυτογνωσία και η αυτοπραγμάτωση είναι δύο σημαντικά στοιχεία της επιτυχίας. Για παράδειγμα, όσο έγραφα το βιβλίο υπήρξαν στιγμές που αμφισβήτησα τον εαυτό μου, στιγμές που είπα ότι δεν αξίζει τον κόπο, ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για τις ιστορίες μου, όμως πάντοτε άναβε μέσα μου ένα φωτάκι που μου έλεγε «συνέχισε, αυτό είναι το παιδικό σου όνειρο, δεν έχεις δικαίωμα να το προδώσεις.» Σήμερα, νιώθω επιτυχημένη = ευτυχής γιατί αυτές οι στιγμές με κράτησαν ζωντανή να παλεύω για αυτό που ήθελα πάντοτε να κάνω.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πείτε μας κάτι για τον Εκδοτικό Οίκο Μίνωα που φιλοξενεί το βιβλίο σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χωρίς δεύτερη σκέψη σας απαντώ πως οι άνθρωποι του Μίνωα γνωρίζουν άριστα τη δουλειά τους και την αγορά. Έχω νιώσει απίστευτη ζεστασιά, με έχουν αγκαλιάσει, πήραν το ρίσκο να με εκδώσουν παρόλο που η γραφή μου είναι ιδιαίτερη και πιστεύω σε αυτούς όσο πιστεύουν εκείνοι σε μένα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο μουσικό κομμάτι νομίζετε ότι θα έντυνε καλύτερα το βιβλίο σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Πολύ δύσκολη ερώτηση…. Θα επιλέξω ένα κομμάτι που αγαπώ πολύ και που άκουγα συνέχεια όταν έγραφα το βιβλίο. Είναι το “The Rip Tide” από τους Beirut. Έχει εναλλαγές, σκοτάδι με φως, λυρισμό με ανάποδα ακόρντα, ανατροπές όπως ακριβώς το πρώτο μου μυθιστόρημα.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σκέφτεσαι μήπως κάποια στιγμή να γράψεις την αυτοβιογραφία σου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Την έχω ήδη ξεκινήσει, αλλα δεν ξέρω πότε θα είμαι σε θέση (ψυχολογική) να την καταθέσω.

ΕΡΩΤΗΣΗ:σε γνώρισα πριν ένα μήνα και έχω καταλάβει ότι είσαι μία ξεχωριστή προσωπικότητα και διαφέρεις από το συγγραφικό κατεστημένο που έχει επικρατήσει στην Ελλάδα. Χαίρομαι να γνωρίζω άτομα σαν και εσένα, που λένε τα πράγματα με το όνομά τους. (Αυτά τα λίγα τα έχω ψυχανεμιστεί από τις καθημερινές σου αναρτήσεις στο FACEBOOK).  Και η ερώτηση: Υπάρχει κάτι που θα σε έκανε να αλλάξεις στάση ζωής (π,χ. το χρήμα)?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σε ευχαριστώ όχι μόνο που έχεις ψυχανεμιστεί σωστά, αλλά και που μου το λες. Είμαι αυτό που βλέπεις και εσύ και οι αναγνώστες μου εδώ και παντού, ένας άνθρωπος που λατρεύει την Αληθεια, την Αγαπη και την Επικοινωνια.

ΕΡΩΤΗΣΗ: θα ήθελες να μας πείς τί θα ρωτούσες εσύ τον εαυτό σου?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τον εαυτό μου τον ρωτώ τα βράδια αν με αγαπάει. Πολύ σημαντικό

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι σου απαντάει?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Άλλοτε τα βρίσκουμε, άλλοτε όχι. Γενικά όμως τα παμε πολυ καλά 


ΕΡΩΤΗΣΗ:Θα σε άλλαζε κάτι όμως?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν θα με αλλαζε τιποτα. Τιποτα.



ΕΡΩΤΗΣΗ:ποιόν σύγχρονο Έλληνα συγγραφέα θαυμάζεις??




ΑΠΑΝΤΗΣΗ: για τον συγχρονο Έλληνα συγγραφέα ότι μου είναι εξαιρετικα δυσκολο να επιλεξω και θα αδικησω καποιον.


ΕΡΩΤΗΣΗ: Μια ευχή για το αύριο; Ποιά θα ήταν αυτή; 


ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Να μην σταμάταμε να προσπαθούμε. Όταν προσπαθείς τίποτα δεν τελειώνει.


ΕΡΩΤΗΣΗ:Αν ήξερες πως αύριο θα είναι η τελευταία μέρα στην ζωή σου, πως θα την περνούσες? (μην το πάρεις απειλητικά)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Αγκαλιά με τους ανθρώπους που αγαπώ και τον σκύλο μου.