ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΑΝΝΕ" του ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ με την ματιά της Μαρία Νικολαίδου

Καλησπερα στη παρεα μολις τελειωσα ενα υπεροχο βιβλιο Το ονειρο της αννε του Στελιου Στυλιανου ενα βιβλιο που μιλαει για το δραμα των κυπριων των ξεριζωμο τη σφαγη και την προσφυγια των λαων ενα δυνατο βιβλιο που πρεπει να διαβασουμε ολοι καταθετει ο συγγραφεας τα προσωπικα του βιωματα και μιλαει αντικειμενικα για τα γεγονοτα που πονεσαν οχι μονο το κυπριακο λαο..Μας οδηγει μεσα απο το βιβλιο του να βιωσουμε να σκεφτουμαι τον πονο την αδικια τον ξεριζωμο  που βιωνουν οι λαοι χωρις να το θελουν τους βαζουν να πολεμησουν και να γινονται  θυματα και πιονια των ιδιων των πολιτικων κυβερνησεων και των βρωμικων παιχνιδιων που παιζονται στις πλατες των λαων μαζι με τις ξενες δυναμεις που δεν λειπουν απο το χορο της αρπαγης και του ξεπουληματος ανθρωπων και χωρων...Ενα πολυ δυνατο βιβλιο που σιγουρα θα ξαναδιαβασω

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα κι ο Ευαγόρας επιβιβάζεται για ένα ταξίδι επιστροφής στην Κύπρο. Ο Ονήσιλος, ο πατέρας του, πεθαίνει και το γεγονός αυτό γίνεται αφορμή να συναντήσει ανθρώπους από ένα παρελθόν με το οποίο αρνούνταν χρόνια να αναμετρηθεί. Η Αφροδίτη, η αδελφή του, που τούρκεψε, ο σύζυγός της και παιδικός του φίλος Αττίλα, η μεγάλη και η μικρή Αρσινόη, η Κάθριν και ο πατέρας της, η Άννα, η γριά Κιουρφερέ, ενωτικοί, ανθενωτικοί, Τούρκοι, Έλληνες, σε μια αυλή μαζεύονταν όλοι, κι ύστερα... όλοι έστρεψαν το βλέμμα τους αλλού, σαν να μην ήθελαν να δουν. Στην ίδια αυλή πάλι, με το χρόνο να έχει ξεπλύνει το κόκκινο της νιότης, με τα φαντάσματα των αγνοουμένων να περιπλανώνται, τις σκονισμένες πινακίδες «Δεν ξεχνώ» σκόρπιες εδώ κι εκεί, καλούνται τώρα να αναμετρηθούν, να προσμετρήσουν κέρδη και απώλειες, να καταλήξουν, ίσως, σε μια πιο σοφή αφαίρεση.