ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΣΑΛΟΝΙΚΗ" της ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ με την ματιά της ΕΥΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

Τελείωσα το βιβλίο εδώ και λίγη ώρα και όμως δε μπορούσα να σηκωθώ να το βάλω στην βιβλιοθήκη μου.
Το κρατούσα όπως αγκαλιά όπως η μάνα κράτα ένα βρέφος.
Δε μπορούσα, δε πήγαιναν τα πόδια μου. Ένιωθα ότι αν το άφηνα θα έχανα όλη την μαγεία, θα έχανα ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Έχω διαβάσει πολλές φορές από αναγνώστες ότι ζούσαν την κάθε σκηνή του βιβλίου, γίνονται ένα με τους ήρωες.
Έτσι ένιωσα και εγώ.
Το βιβλίο σε συνεπάρει όχι τόσο από την ιστορία αλλά από το τρόπο γραφής της συγγραφέως.
Ερωτική, τρυφερή, μελωδική ένιωθα σαν να άγγιζε η κάθε λέξη, η κάθε πρόταση την ψυχή μου. Αλήθεια πόσοι συγγραφείς το καταφέρνουν αυτό;
Δε έκανε κοιλιά πάρα τον όγκο του, πάρα το θέμα του βιβλίου.
Το βιβλίο μιλά για την κατοχή που μάστιζε όλη την Ευρώπη αλλά δίνει μια διαφορετική πλευρά της εποχής εκείνης από τα συνηθισμένα που έχω διαβάσει. Δε επικεντρώθηκε απλά στο θέμα για να γεμίσει 750 σελίδες.
Το εμπλούτισε.
Μας έδειξε μια διαφορετική πλευρά.
Την ανθρώπινη.
Την αγάπη.
Την αφοσίωση.
Τον έρωτα.
Τον έρωτα για την πατρίδα.
Τον έρωτα για τους συνανθρώπους που γεννά ο φόβος, η πείνα, το άγνωστο.
Τον έρωτα ανάμεσα σε έναν Εβραίο και σε μια χριστιανή.
Τον έρωτα ανάμεσα στην φτωχολογιά και στην αριστοκρατία.
Έναν έρωτα μεθυστικό που τα συνθλίβει όλα.
Αγάπη.
Αγάπη για τους ανθρώπους. Χωρίς διαχωρισμό, χωρίς ταμπέλες.
Λατρεμένη, μαγική αγάπη...!!
Ανάμεσα σε κακουχίες μια μικρή μα και τόσο διαφορετική ομάδα ανθρώπων γίνονται μια μεγάλη οικογένεια και αντέχουν, παλεύουν, αλλάζουν, υποφέρουν και στο τέλος μένουν αναλλοίωτοι στο πέρασμα του χρόνου..
Ναι αυτοί οι ήρωες άγγιξαν ξανά τον Ήλιο αφήνοντας πίσω το σκοτάδι.
Πίστεψαν ξανά και άφησαν όνειρα ελπίδες να γίνουν τραγούδι και να πετάξει μακριά, να ακουστεί μέχρι τα πέρατα της γης.
Και ακούστηκε, τραγουδήθηκε και ελευθέρωσε ψυχές για να ερωτευτούν ξανά, να αγαπηθούν ξανά την στιγμή που δε είχαν άλλο άμα. η Μηλιά μεγάλωσε και η αυλή ευωδίασε απο ζωή..!

10/10