ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Ψυχή από μαύρο βελούδο" του ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΟΥΡΑΖΑΝΗ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

   Αχιλλέας Μακρίδης. Ένας νεαρός άντρας που καταδικάζεται άδικα για ένα φόνο που δε διέπραξε. Η ζωή του άλλαξε άρδην, χάνοντας τα πάντα. Τέσσερα χρόνια μετά την απόδραση του από τον Κορυδαλλό, ο Μλάντεν Κούσοβιτς λαμβάνει από τον Αχιλλέα ένα τηλεφώνημα. Ο προστατευόμενός του ανδρώθηκε, σκλήρυνε σα πέτρα και ζητά μανιασμένα εκδίκηση για την πλεκτάνη που στήθηκε σε βάρος του και κατέστρεψε την ψυχή του. 
  
  Έτσι,ο συγγραφέας στήνει αριστοτεχνικά ένα δικαστικό και πολιτικό θρίλερ μυστηρίου με κινηματογραφικούς ρυθμούς και πρωτότυπη πλοκή. Από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως η σύλληψη της ιδέας είναι έξυπνη, σύγχρονη και πρωτοποριακή. Εντύπωση, δε, κάνει πως το βιβλίο γράφτηκε από Έλληνα στο πρώτο του πόνημα σε νεαρή ηλικία. 
  
  Ομολογώ πως ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Η γραφή ρέει αβίαστα, οι ήρωες είτε καλοί είτε κακοί είναι καμωμένοι με ρεαλισμό και κυνισμό. Το μυθιστόρημα σε αρκετά σημεία είναι ιδιαίτερα σκληρό και σε σκηνές δολοφονίας αλλά και στα σημεία που ο κεντρικός ήρωας γίνεται τιμωρός, χάνοντας την αλλοτινή αθωότητά του καθώς εξελίσσεται σε ένα άνθρωπο σκληρότερο από τους διώκτες του. Ένας άντρας δίχως έλεος, δίχως φραγμούς που δε διστάζει πουθενά γιατί διψά να σπείρει τον πόνο σε όσους τον έβλαψαν. 

  Θα μπορέσει άραγε να λυτρωθεί και να συγχωρέσει; Θα προχωρήσει μπροστά αφήνοντας πίσω το παρελθόν που του κατατρώει τα σωθικά; Οι απαντήσεις στις σελίδες του πυκνογραμμένου αυτού μυθιστορήματος δίνονται βήμα βήμα στον αναγνώστη. Θερμά συγχαρητήρια στο Βαγγέλη Βουραζάνη γι αυτό το πετυχημένο "βάπτισμα του πυρός" στην αστυνομική λογοτεχνία.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Όταν ο Μλάντεν Κούσοβιτς λαμβάνει τηλεφώνημα από τον μαθητή του και παλιό του προστατευόμενο στις φυλακές Κορυδαλλού, τέσσερα χρόνια μετά την απόδρασή του, αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζει η στιγμή της κρίσης. Τα φαντάσματα πρέπει να ξορκιστούν. Η ψυχή του Αχιλλέα Μακρίδη θα βρει γαλήνη μόνο όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια σχετικά με την πλεκτάνη που έστησαν εις βάρος του, φορτώνοντάς του έναν φόνο που ποτέ δεν έκανε, καταδικάζοντάς τον και καταστρέφοντας τη ζωή του. Η εκδίκηση είναι μονόδρομος, μέχρι τη βραδιά που τα μάτια του θα αντικρίσουν ξανά τα δικά της. Εκείνος θυμάται. Εκείνη όχι. Η φωτιά του έρωτα όμως, ποτέ δε σβήνει...