ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΟΥΡΑΖΑΝΗ ΣΤΟ "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"

Ο Βαγγέλης Βουραζάνης είναι γεννημένος στις 25/2/1990 στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης, όπου διαμένει και εργάζεται μέχρι και σήμερα. Το 2007 έγινε δεκτός στο τμήμα Διαχείρισης Πληροφοριών του ΤΕΙ Καβάλας, όμως οι οικονομικές δυσχέρειες της οικογένειάς του τον υποχρέωσαν να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη και να διακόψει τις σπουδές του για να εργαστεί. Τα τελευταία δέκα χρόνια εργάζεται ως μπαρίστα σε νυχτερινά στέκια της πόλης, ενώ η σχέση του με τη συγγραφή είναι για αυτόν μια σχέση πάθους, μιας και αποτελεί την καθημερινή του ψυχοθεραπεία. Η "Ψυχή από μαύρο Βελούδο" είναι το πρώτο του βιβλίο.

 

 Από πόσων χρονών ξεκίνησες να γράφεις και τι σε εμπνέει να γράφεις;

Η μοναξιά του συγγραφέα είναι μύθος ή πραγματικότητα; Εννοώ είναι παράγοντας για τη συγγραφή ενός βιβλίου; 
Γράφω από τα δεκάξι μου, αλλά η πρώτη σοβαρή και ολοκληρωμένη δουλειά έγινε στα είκοσι μου και είναι το βιβλίο το για οποίο θα κουβεντιάσουμε, η "Ψυχή από μαύρο βελούδο". Είναι αλήθεια, αυτό το βιβλίο θα έμενε στο ράφι μετά από μπαράζ απορρίψεων από εκδοτικούς το 2010-11, αν δεν υπήρχε ο Χρήστος Βάρφης, ο εκδότης μου, ο οποίος επειδή με γνωρίζει απο μικρό παιδί, επέμενε να δει από περιέργεια τη δουλειά μου. Η συνέχεια φυσικά είναι γνωστή. Όσο για τη μοναξιά του συγγραφέα... έχω να πω οτι έχω αρκετές παραξενιές ως άνθρωπος και ίσως γίνομαι πολύ απαιτητικός από τους ανθρώπους του περιγύρου μου. Στριφνός εν ολίγοις κάποιες φορές. Αλλά σίγουρα έχω τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους να με αγαπούν και να τους αγαπώ και ουδέποτε ένιωσα κάποιου είδους μοναξιά. Όσο για την έμπνευσή μου και από που αντλώ τις ιδέες μου, θα σας απαντήσω με ειλικρίνεια, αν ποτέ ανακαλύψω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου. Το μόνο σίγουρο είναι οτι συμβαίνουν αλυσιδωτές αντιδράσεις τις οποίες δεν θέλησα ποτέ να καταννοήσω, διότι μου αρέσω έτσι όπως είμαι τώρα. Με την έμπνευση να εμφανίζεται από το πουθενά και να εκπλήσσει ακόμα κι εμένα απροσδόκητα σε μη προβλεπόμενα χρονικά διαστήματα. Το σίγουρο είναι πάντως οτι δε με εγκαταλείπει ποτέ.

 Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις μέσα από το βιβλίο σου ;

Σίγουρα το βασικότερο μήνυμα είναι ότι στη ζωή μας θα πρέπει να είμαστε αντιρρησίες με αυτούς που θέλουν να μας πείσουν ότι πρέπει να μείνουμε κάτω αν δεχθούμε χτυπήματα που θα μας κάνουν να γονατίσουμε. Το να συνεχίζουμε και να κυνηγάμε "τα θέλω" μας. Στην τελική το εφικτό και το ανέφικτο υπάρχουν μόνο στους νόμους της Φυσικής και των Μαθηματικών. Το αν είναι κάτι εφικτό ή όχι στις ζωές μας, κρίνεται απο μια μεταβλητή, η οποία είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Ας μιλήσουμε για το επίπεδο δημιουργίας ενός χαρακτήρα, πώς αποτυπώνεις έναν χαρακτήρα στο χαρτί; Προσπαθείς να μπεις στο πετσί του ρόλου;

Δεν υπάρχει κάποιος ρόλος στον οποίο πρέπει να μπαίνω για να τον αποτυπώνω στο χαρτί. Οι χαρακτήρες των βιβλίων μου, είμαι εγω. Φόβοι, όνειρα, ελπίδες, αξίες μου.

 Υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελες να διαβάσει πρώτο το βιβλίο σου;

 Δεν έγραψα και δε γράφω τα βιβλία μου αποσκοπώντας να διαβαστούν από κάποιον ή κάποιους συγκεκριμένα. Το μόνο που θέλω, είναι αυτοί που θα το πάρουν στα χέρια τους, να το απολαύσουν και να μη νιώσουν οτι έκαναν μια κακή κατασπατάληση χρημάτων και χρόνου.

Ποιο θα έλεγες πως είναι το «στίγμα» σου; Αυτό που σε χαρακτηρίζει; 
Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Θα δείτε στα επόμενα βιβλία μου οτι είμαι πολύπλευρος συγγραφικά. Ίσως θα μπορούσε να θεωρηθεί χαρακτηριστικό μου οτι λατρεύω τις ανατροπές, κάτι που με ακολουθεί και στην κανονική ζωή.

Πότε έχεις περισσότερο ανάγκη να γράψεις; Σε ποια ψυχολογική ή συναισθηματική κατάσταση αποζητάς την αγαλλίαση στη γραφή;

Κυρίως τα βράδια, μετά από μια κουραστική ημέρα. Όπως έχω ξαναπεί η συγγραφή αποτελεί για εμένα προσωπικά την καλύτερη ψυχοθεραπεία. Απολαμβάνω να γράφω. Δεν κουράζομαι, ακόμα και όταν κλείνω διψήφιο αριθμό ωρών μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου. Είναι στ' αλήθεια το ναρκωτικό της ψυχής μου και ίσως παραμένει η ίδια απόλαυση επειδή δεν το εκβίασα ποτέ να βγει. Απλά γράφω...

Έχεις κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπό σου; Και αν ναι, ποιος είναι αυτός και γιατί τον θεωρείς πρότυπο;

Αν αναφερόμαστε στο συγγραφικό κομμάτι, αναμφίβολα θαυμάζω το ταλέντο-ευλογία της Χρυσηίδας Δημουλίδου να μαγνητίζει με την πένα της, ανεξαρτήτου είδους, και οτι τα βιβλία της σε κάνουν να θες να φτάσεις το ταχύτερο δυνατό στο τέλος και την εγρήγορση που δημιουργεί μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της. Κορυφαίο θεωρώ τον αείμνηστο Γκάμπριελ Γκαρσία Μαρκέζ και την αίσθηση που δημιουργείται μέσα από τα έργα του, κάνοντας κάποιον να ταξιδεύει στο χρόνο, σε άλλες εποχές, δημιουργώντας σου την αίσθηση ότι ζεις κι εσύ την ιστορία του μαζί με τους χαρακτήρες του. Επίσης ο Στίουαρτ Νέβιλ είναι πιστεύω ο κορυφαίος στο κομμάτι "αστυνομική λογοτεχνία" συνθέτοντας σκοτεινές ιστορίες και αποτυπώνοντάς τες με μια μοναδική δική του γλαφυρότητα. Σε προσωπικό επίπεδο έχω πρότυπα τα οποία δε θα μιλήσω γι' αυτά. Η προσωπική μου ζωή νομίζω ότι δεν απασχολεί κανέναν.

Το βιβλίο σου κυκλοφόρησε πριν από λίγoυς μήνες κι'από ότι μαθαίνω πάει πάρα πολύ καλά. Επέτρεψε μου σε αυτό το σημείο να ρωτήσω αν έχεις ήδη ξεκινήσει να ετοιμάζεις κάτι καινούργιο? 

Το δεύτερό μου έργο ονομάζεται "Η συμφωνία των λεόντων" κι επρόκειτο για μια πιο σκοτεινή και δραματική περιπέτεια. Το έχω παραδώσει μέσα στο καλοκαίρι και η διαδικασία έκδοσής του, θα ξεκινήσει μέσα στο επόμενο διάστημα. Και φυσικά, η συγγραφή για εμένα μόλις ξεκίνησε κι έπεται πολύ σύντομα συνέχεια.

Πες μας ένα σου όνειρο που αξιώθηκες να το δεις να πραγματοποιείται 
Έχω δει αρκετά όνειρά μου να πραγματοποιούνται. Ανάμεσα και σε αυτά το να γίνω κι επίσημα συγγραφέας, έπειτα από μια αρκετά ψυχοφθόρα Οδύσσεια. Και ίσως το μεγαλύτερο από όλα τα άλλα όνειρα. Σε γενικές γραμμές με θεωρώ ευλογημένο, μιας και στο τέλος καταφέρνω να φτάνω εκεί που θέλω, είτε μέσω φουρτούνας και θύελλας, είτε οι άνεμοι φυσούν ευνοϊκά.

Ποια έκφραση χρησιμοποιείς συχνά και σε εκφράζει;  

Χαχαχα... Πάμε για τσίπουρα; Η αιώνια έκφραση της παρέας. Λατρεία το τσίπουρο και τα θαλασσινά

 Πες μας ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό το διάστημα

Χθες τελείωσα το "Σπίτι των Σκιών" της φίλης μου της Χρυσηΐδας Δημουλίδου και τώρα λέω να συνεχίσω με St. King και "Ομίχλη"

 

Τι σε έλκει και τι σε απωθεί σε έναν άνθρωπο;

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα και ποιο το μεγαλύτερο προτέρημά σου;

Με έλκουν οι χαμογελαστοί άνθρωποι... Με απωθούν οι κακοπροαίρετοι άνθρωποι που χαίρονται με τη δυστυχία και εύχονται συμφορές για τους γύρω τους επειδή δεν έχουν δικές τους ζωές. Με σκοτώνει το κουτσομπολιό. Το μεγάλο μου ελαττωμά μου είναι ταυτόχρονα και το μεγαλύτερό μου προτέρημα: δίνω ευκαιρίες σε όλους τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν, εφόσον θέλουν να έχουν μια θέση στην καθημερινότητά μου. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω πολλούς γνωστούς, αλλά ελάχιστους καλούς φίλους και αυτός είναι ο λόγος που δύσκολα εμπιστεύομαι κάποιον ή κάποια.

 Πες μας ένα μότο που ακολουθείς;

Αν σε ρίξουν, σήκω. Αν σου ρίξουν λάσπη, καθάρισε το όνομά σου με αξιοπρέπεια και πράξεις. Αν καείς...γίνε φοίνικας και ξαναγεννήσου από τις στάχτες σου. Συνέχιζε οτι και να συμβεί.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ "ΨΥΧΗ ΑΠΟ ΜΑΥΡΟ ΒΕΛΟΥΔΟ" 

ΕΥΑ ΝΑΤΣΗ - ΕΥΑ ΜΑΡΑΚΗ