ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ" ΤΗΣ ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ

  ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ

Η ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ κατάγεται από τη Σαντορίνη, αλλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού και Μετάφραση Λογοτεχνίας. Ασχολείται με τη φωτογραφία, και ατομικές εκθέσεις της έχουν φιλοξενηθεί στο Πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας, αλλά και στην Αθήνα. Είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Παράλληλα δημοσιεύει δοκίμια σε εφημερίδες και περιοδικά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα βιβλία της ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΗΤΑΝ Η ΖΑΧΑΡΗ, ΟΥΙΣΚΙ ΜΠΛΕ και ΑΓΡΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ.

1.Απο πόσο χρονών ξεκίνησες να γράφεις  και τι σε εμπνέει να γράφεις;

- Συστηματικά άρχισα να ασχολούμαι με το μυθιστόρημα το 2008. Νωρίτερα όμως αρθρογραφούσα σε τοπικές εφημερίδες. Πάντα όμως βρισκόμουν στη διαδικασία της ανάγνωσης και αυτός ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που με ώθησε στη συγγραφή. Ποτέ δεν ξέρεις τι ακριβώς θα λειτουργήσει εμπνευστικά. Άλλοτε είναι μια φράση, άλλοτε ένας ζωγραφικός πίνακας, ένα μουσικό κομμάτι, πάντοτε η θάλασσα, κάτι που διάβασα, άκουσα ή είδα. Με δυο λόγια οτιδήποτε είναι ικανό να κινητοποιήσει τις αισθήσεις μου και αυτό μπορεί να είναι πολλά πράγματα.

2. Η μοναξιά του συγγραφέα, είναι μύθος ή πραγματικότητα;  Εννοώ, είναι παράγοντας για  την συγγραφή ενός  βιβλίου;

- Ο Ανρί Αμιέλ, ο Ελβετός φιλόσοφος και ποιητής του 19^ου αιώνα, έλεγε ότι «Στα σημαντικά ζητήματα της ζωής είμαστε πάντα μόνοι». Θα έλεγα λοιπόν ότι ο συγγραφέας είναι πράγματι ένα μοναχικό άτομο κι αυτή τη μοναχικότητα του-όχι τη μοναξιά του- που μπορεί να τη μοιράζεται με ελάχιστους ανθρώπους την έχει ανάγκη για να συγκροτήσει τη σκέψη του και να χαράξει την πορεία του.

3.Πες μας λίγα λόγια για το βιβλιο σου "Aγριες θάλασσες".

-Οι «Άγριες θάλασσες» είναι ένα βιβλίο στηριγμένο σε μια ογκώδη βιβλιογραφία που μου παραχωρήθηκε από την οικογένεια του Μιλτιάδη Χούμα και σε απόρρητα έγγραφα και μαρτυρίες της εποχής που παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Πρόκειται για μια μυθιστορηματική μαρτυρία για την πορεία ενός ανθρώπου του καπετάνιου Μιλτιάδη Χούμακαι τη δράση του κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την εποχή που την Ιστορία την έγραφαν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, μέσα από παράτολμες πράξεις και μυστικές, αντιστασιακές οργανώσεις.

Ο Μιλτιάδης Χούμας διέθεσε το καΐκι του, την Ευαγγελίστρια, και όργωσε τις ελληνικές θάλασσες προκειμένου να βοηθήσει στη διαφυγή Άγγλων και Ελλήνων αγωνιστών, όταν, μετά τη Μάχη της Κρήτης τον Μάιο του 1941, πολλοί Έλληνες και Σύμμαχοι, αποκλεισμένοι στην κατεχόμενη Ελλάδα, προσπάθησαν να περάσουν στη Μέση Ανατολή, για τη συνέχιση του αγώνα. Ο Μιλτιάδης ήταν ένας απλός νησιώτης που αναμετρήθηκε με τις προσωπικές του φιλοδοξίες, και τις απαρνήθηκε, για να αφιερωθεί στον αγώνα ενάντια στον ναζισμό και στις δυνάμεις του Άξονα που τον υπηρετούσαν, παραμερίζοντας τους φόβους του. Το βιβλίο περιγράφει τη ζωή του ανθρώπου αυτού τα ταραγμένα εκείνα χρόνια, τη σχέση του με την Ελένη, τη μετέπειτα γυναίκα του και την αγάπη που μοιράστηκαν στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια και τη συγκλονιστική περιπέτεια του Τζον Κέιπς, του μοναδικού ανθρώπου που κατάφερε να επιζήσει από το φοβερό ναυάγιο του υποβρυχίου Περσεύς. Ο Κέιπς βγήκε στην επιφάνεια της θάλασσας από βάθος πενήντα δύο μέτρων και κολύμπησε μέσα στο σκοτάδι και τα παγωμένα νερά περίπου έξι ώρες, για να φτάσει αποκαμωμένος στην ακτή της Κεφαλονιάς και να παραμείνει εκεί για δεκαοκτώ μήνες προτού διαφύγει με τον Μιλτιάδη Χούμα και το καΐκι του.

Σε όλη του την πορεία το βιβλίο ακολουθεί την ιστορική μνήμη και κυρίως καταγράφει την ανθρώπινη πλευρά αυτών των ανθρώπων που τόλμησαν να αφιερωθούν σε μια πατρίδα που ποτέ δεν τους χαρίστηκε. Και αυτό ακριβώς λειτούργησε ως έμπνευση για εμένα. Είχα μπροστά μου την ιστορία ενός ανθρώπου που ποτέ δε διεκδίκησε τίποτα. Ούτε καν το αυτονόητο: να μην περάσει στη λήθη όλη αυτή η δράση του. Απεναντίας, μετά τη λήξη του πολέμου συνέχισε τη δύσκολη ζωή του σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα και αρνήθηκε να μιλήσει, ακόμη και στην οικογένειά του, για όλα αυτά. Βρέθηκα λοιπόν μπροστά σε μια σελίδα της Ιστορίας που κινδύνευε να χαθεί για πάντα αν κάποιος δεν της έδινε μια ευκαιρία και αυτή την ευκαιρία προσπάθησα να της δώσω.

4.Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις μέσα από το βιβλίο σου;

- Σαφείς προθέσεις δεν υπάρχουν όταν αρχίζει η συγγραφή ενός βιβλίου. Παρόλα αυτά, στο συγκεκριμένο έργο πιστεύω ότι κατάφερα να γνωρίσω στους αναγνώστες ένα κομμάτι από την  Ιστορία της ναυτικής Αντίστασης, άγνωστο στον πολύ κόσμο, και την απίθανη  ιστορία ενός απλού, καθημερινού ανθρώπου, που όταν η ζωή τον έφερε μπροστά σε τραγικά αδιέξοδα εκείνος έκανε συγκεκριμένες επιλογές που καθόρισαν το μέλλον  και κυρίως το ήθος αυτού του τόπου. Και αν έχει μια αξία σήμερα αυτό το βιβλίο είναι ακριβώς αυτή: Να μας θυμίσει ότι υπήρξαν, ευτυχώς, και τέτοιοι Έλληνες

5. Ας μιλήσουμε για το επίπεδο δημιουργίας ενός χαρακτήρα, πως αποτυπώνεις έναν χαρακτήρα στο χαρτί; Προσπαθείς να μπείς στο πετσί του ρόλου;

-Προσπαθώ να δω τον ήρωά μου, να ακούσω τις ανησυχίες του, να μυρίσω τον ιδρώτα του, να αφουγκραστώ τις ιδέες και το καρδιοχτύπι του για να τον αποτυπώσω καλύτερα. Στις «Άγριες θάλασσες» για παράδειγμα προσπάθησα να νιώσω πως μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος δεμένος στη λαγουδέρα ενός μικρού καϊκιού για δέκα έξι ολόκληρες ώρες, μέσα στη νύχτα, με το φόβο των γερμανικών καταδιώξεων, τις νάρκες να πλέουν ολόγυρά του, το καΐκι να παλεύει με τα οκτώ μποφόρ, την αγωνία της αποστολής, τη νοσταλγία της ασφάλειας στη στεριά και το φόβο για το άγνωστο. Πέρασα ώρες να ακούω τη θάλασσα και να σκέφτομαι τι μπορεί να ένιωθε αυτός ο άνθρωπος. Ομολογώ ότι δε νομίζω πως τα κατάφερα. Τον είδα όμως μέσα στο σκοτάδι να αγγίζει με τα σκασμένα από την αρμύρα χέρια του τη λαγουδέρα και να ελπίζει για το καλύτερο αύριο της πατρίδας του και κάπως έτσι τον μετέφερα στο χαρτί.

6.Υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελες να διαβάσει πρώτο το βιβλίο σου;

-Υπάρχουν συγκεκριμένοι άνθρωποι των οποίων τη γνώμη εμπιστεύομαι πάντα για μια πρώτη αναγνωστική ματιά και συζητώ μαζί τους.

7. Ποιο θα έλεγες πως είναι το «στίγμα» σου; Αυτό που σε χαρακτηρίζει...

-Συγγραφικά αλλά και προσωπικά νομίζω πως αυτό που με χαρακτηρίζει είναι μια μεγάλη αγάπη για τη θάλασσα. Κι αυτή η αγάπη με κάνει να σκέφτομαι με αισιοδοξία το μέλλον.

8. Πότε έχεις περισσότερο ανάγκη να γράψεις; Σε ποια ψυχολογική ή συναισθηματική κατάσταση νιώθεις την ηρωίνη της γραφής να σου τρυπά την ευαισθησία της ψυχής σου ώστε να αποζητήσεις την αγαλλίαση στην γραφή;

-Γράφω πάντα είτε νιώθω καλά είτε άσχημα. Ίσως όταν ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο «Το πορτρέτο της σιωπής» να το έκανα επειδή βρισκόμουν σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου και βρήκα στην ιστορία του την αγαλλίαση που αναφέρεις. Τώρα ο εθισμός είναι γεγονός και λειτουργεί ανεξάρτητα από συναισθηματικές καταστάσεις.

9. Έχεις κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπο σου; Και αν ναι ποιος είναι αυτός και γιατί τον θεωρείς πρότυπο;

- Στην ηλικία που είμαι τώρα ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο είναι ο άνθρωπος που αγωνίζεται καθημερινά για την επιβίωσή του μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες. Ο άνθρωπος που δε σκύβει το κεφάλι, αλλά μοχθεί καθημερινά για την προσωπική του βελτίωση και επιλέγει να ζήσει μια ζωή όπως την ονειρεύτηκε με γνώμονα πάντα την αξιοπρέπεια.

10. Το βιβλίο σου κυκλοφόρησε 26/05/2016 και από ότι μαθαίνω πάει πάρα πολύ καλά. Επέτρεψε μου σε αυτό το σημείο να ρωτήσω αν έχεις ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζεις κάτι καινούριο?

- Πιστεύω ότι οι «Άγριες θάλασσες» θα είναι πάντα για εμένα ένας προσωπικός σταθμός κι αυτό για πολλούς λόγους και χαίρομαι που επισημαίνεις την πορεία του. Αργά και σταθερά προχωρώ στο επόμενο βήμα. Πρόκειται επίσης για ένα ιστορικοκοινωνικό βιβλίο αλλά ακόμα είναι νωρίς να μιλήσουμε γι’ αυτο.

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

11. Πες μας ένα σου όνειρο που αξιώθηκες να το δεις να πραγματοποιείται.

Πολλά όνειρα έχουν πραγματοποιηθεί με μεγαλύτερο τη σχέση μου με τη Λογοτεχνία.

12. Πια έκφραση χρησιμοποιείς συχνά και σε εκφράζει;

- Ό,τι και να συμβεί, όσα εμπόδια και αν έρθουν εμείς κοιτάμε μπροστά και συνεχίζουμε τη δουλειά μας

13. Πες μας ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό το διάστημα

- Μόλις ολοκλήρωσα το βιβλίο του ΊανΜακγουάιρ «Σκοτεινός Αρκτικός» από τις εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα. Ένα καθηλωτικό βιβλίο για την ανάδυση της ανθρωπιάς μέσα από τα πιο ζοφερά και ταραχώδη νερά της ακρότητας, που με στυγνό ρεαλισμό μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα της εποχής των φαλαινοθηριών. Ένα σπουδαίο βιβλίο. 

14. Τι σε ελκύει και τι σε απωθεί σε κάποιον άνθρωπο; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα και ποιο το προτέρημα σου;

- Δε θα μιλήσω για εμένα, θα πω μόνο ότι με απωθούν το ψέμα, η υποκρισία που συναντάμε παντού, η απαιδευσιά που μας χαρακτηρίζει σε θέματα κοινωνικής συμπεριφοράς, η έλλειψη ευγένειας και η ανάγκη επίδειξης μιας κάλπικης ματαιοδοξίας. Και δε βρίσκω τίποτε πιο ελκυστικό από την ειλικρίνεια στις διαπροσωπικές σχέσεις και την άδολη αφοσίωση.

15. Πες μας ένα μότο που ακολουθείς...

- «Πιασε το πρέπει από τι ι και γδάρε το ίσαμε το π», του Οδυσσέα Ελύτη. Επειδή πιστεύω ότι η λέξη αυτή, το «πρέπει» έχει γίνει η αιτία πολλών περιοριστικών νοοτροπιών στις κοινωνίες και η ζωή αξίζει να τη ζεις με την ειλικρίνεια των επιλογών σου.

ΕΥΑ ΝΑΤΣΗ -ΕΥΑ ΜΑΡΑΚΗ