ΑΠΟΨΗ για το βιβλιο "ΜΥΡΩΔΙΑ ΑΠΟ ΣΑΝΙΔΙ", ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ, εκδοσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

  Σελίδα 431. Τέλος ιστορίας. Μετά τι ακολουθεί; Δάκρυα ένα ποτάμι χειμαρρώδες. Κλάμα βουβό, λυτρωτικό, ανεξάντλητο. Είναι από τις φορές που σκέφτεσαι όταν ολοκληρώνεις την ανάγνωση ενός βιβλίου πως αυτό το τελευταίο σ'άγγιξε ένα κλικ, βασικά πολλά κλικ παραπάνω. Σε διαπέρασε σαν, πως να το παρομοιάσω πετυχημένα, δε ξέρω. Φοβάμαι. Διστάζω πως ό, τι σας γράφω δεν είναι αρκετό μπροστά σ αυτό που αισθάνθηκα για να σας το μεταδώσω.

   Γιατί πολύ απλά, επιθυμώ να σας εξηγήσω τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές και μάλλον ζωγραφίστηκε μια απορία στο βλέμμα σας. Αισθάνθηκα πολλά. Πάρα πολλά. Ένα μυθιστόρημα σαρωτικό, που δραστηριοποίησε μεμιάς όλες μου τις αισθήσεις. Ζωντάνεψε κάθε ανάμνηση, ξεσήκωσε συγκινήσεις, με χαστούκισε, με πόνεσε, με έκανε κομμάτια. 

   "Μυρωδιά από σανίδι" λοιπόν. Μια μεγάλη τζούρα έρωτα αυτό το βιβλίο. Ο Κωστας Κρομμύδας κατά την ταπεινή μου γνώμη εδώ ξεπέρασε τον εαυτό του. Κατόρθωσε σε ένα μυθιστόρημα αισθαντικό, άκρως ερωτικό, με σφιχτοδεμένη πλοκή και ήρωες μιας άλλης εποχής να με κάνει να καρδιοχτυπώ. Να ακολουθώ βήμα βήμα τη Λυδία και το Νικόλα στην Αθήνα του ΄40 και να τους παρακολουθώ δεκαετίες να ζούνε έναν έρωτα που άφησε εποχή. Αλησμόνητο που θα ζωντανέψει στις σελίδες της Μάρως. Η τελευταία αποτυπώνει τις ζωές τους γλαφυρά χρόνια μετά από τη γέννεση του πάθους ως την τελική αυλαία. Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή. Και όλοι μας απλώς ηθοποιοί. Αν αφεθούμε σαν τους ήρωες της ιστορίας θα δώσουμε την αξέχαστη παράσταση της ζωής μας ως την τελική αυλαία. Όμως, χωρίς εγωισμούς επειδή το εγώ μας όταν ορθώνεται στητό&αγέρωχο μπροστά στην αγάπη και τη συγχώρεση είναι ικανό να συνθλίψει ζωές σαν χάρτινους πύργους υπό κατάρρευση. 

   Ένα οδοιπορικό έρωτα το μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα. Στα τεχνικά σημεία θα εστιάσω πως οι ήρωες είναι καμωμένοι με πρωτόφαντο ρεαλισμό και πλήρως "ορατοί" και κατανοητοί στα μάτια του αναγνώστη. Ο λόγος ρέει, πάλλεται με ένταση και γεμάτος εικόνες παραστατικές. Θέλω να τονίσω πως η γραφή του Κρομμύδα είναι εδώ στα καλύτερα της. Με ενθουσίαζει όταν διαπιστώνω πως ο συγγραφέας εξελίσσεται προς την καλύτερη εκδοχή της ιδιότητας που πρεσβεύει. Κάθε φορά άψογος και καλύτερος από την προηγούμενη. Επίσης, η καλλιτεχνική του ιδιότητα φαίνεται και στις άκρως πετυχημένες επιλογές έργων κλασικών που μεταφέρθηκαν στο σανίδι και τις μεταφέρει μέσα στο βιβλίο παράλληλα με τις ζωές της Λυδίας και του Νικόλα. Αυτή η διακειμενικότητα με ενθουσίασε γιατί φιλόλογος και η ίδια στη σκηνή του μυαλού μου πέρασαν οι ήρωες τους, που άφησαν εποχή εμπνέοντας πάθη....και έρωτα. Τον απόλυτο που λαβώνει την καρδιά, παρασύρει το μυαλό και νικά κάθε μα κάθε ίχνος λογικής... Γιατί όλα αυτά είναι ο έρωτας... μετά σιωπή. 

Τι να πεις άλλο;