Γνωρίστε τον ΓΙΑΝΝΗ ΚΥΖΙΡΟΠΟΥΛΟ μεσα απο την συνέντευξη που έδωσε στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΥΖΙΡΟΠΟΥΛΟ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

 Ο Γιάννης Κυζιρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1994. Σήμερα είναι
φοιτητής της Γεωπονικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Το “Από μέσα πεθαμένοι” γράφτηκε στο διάστημα 2013 με 2016, και είναι το πρώτο
του βιβλίο που εκδίδεται.

ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ

«Ξέρεις τι; Νιώθω πως στο μυαλό μου έχω βρει όλες τις λύσεις στα υπαρξιακά μου, στις θεωρίες περί ζωής. Είμαστε αστερόσκονη, ένας κόκκος άμμου στην έρημο, ίσως μια μεταβλητή σε μια διαφορική εξίσωση πολλαπλών συμπάντων, απεριορίστων χωροχρονικών πιθανοτήτων. Ίσως πάλι όλα να έχουν ήδη συμβεί, σε μια στιγμή, κι εμείς απλώς να τα ζούμε ξανά και ξανά σαν παραπροϊόντα ενός αλγορίθμου, ενός προγράμματος υπολογιστή, σε αυτό που ονομάζουμε πραγματικό χρόνο και νομίζουμε πως υπάρχει.
Και μπορεί όλα τα παραπάνω να έχουν πολύ ενδιαφέρον θεωρητικά, ωστόσο οποιοδήποτε από αυτά κι αν ισχύει στ' αλήθεια είναι αδύνατο να μ' επηρεάσει ποτέ περισσότερο απ' όσο τώρα ή εγώ να το αντιληφθώ χειροπιαστά και να το αλλάξω. Συνεπώς καταλήγω να συνειδητοποιώ πως το Μεγάλο νόημα δεν υπάρχει, κι αυτό με κρατά συνήθως ήρεμο και -αυτάρεσκα- ικανοποιημένο για λίγο.
Όμως κάποιος βαθύτερος ανθρώπινος κατώτερος εαυτός μου εύχεται να υπήρχε αυτό το μεγάλο νόημα, καταλαβαίνεις. Εύχεται, μετά τις δυσκολίες της ζωής να ερχόταν μια κορύφωση, μια ανταμοιβή, μια λύτρωση· να υπήρχαν και να άξιζαν οι λόγοι να θυσιαστεί κανείς για τον άλλον. Εύχεται, σαν μικροαστός να υπήρχε ένα χολιγουντιανό σενάριο για γραφτό του καθενός. Και στο τέλος τέλος εύχεται να μπορούσε να ζήσει τον μεγάλο έρωτα. Να γνωρίσει το Κορίτσι. Το ξεχωριστό αυτό άτομο που θα τον έκανε να θέλει να περάσουν όλα τα υπόλοιπα βράδια τους μαζί, ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, αγκαλιασμένοι, να κοιτάζονται στα μάτια μέχρι το πρωί...
Και νομίζω πως το βρήκε...». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

1)ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΕΚΔΟΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ»?

Η αλήθεια είναι πως γράφοντας, δεν σκεφτόμουν σαν ένα ρεαλιστικό ενδεχόμενο την περίπτωση να με εμπιστευθεί κάποιος και να εκδώσει το βιβλίο μου. Παρ’ όλα αυτά, όταν ολοκλήρωσα το πρωτόλειο κείμενο, το έστειλα σε ηλεκτρονική μορφή –δεν είχα τα λεφτά να το τυπώσω και να το ταχυδρομήσω- σε περίπου 20 εκδοτικούς, κυρίως μικρομεσαίους. Κάποιοι επικοινώνησαν μαζί μου, με θετικές προθέσεις, ωστόσο υπήρχε ένας δισταγμός που αφορούσε στο ότι ήμουν πρωτοεμφανιζόμενος, άγνωστος, με ένα βιβλίο με περιορισμένο κοινό (εφηβικό, νεανικό).  Πάνω που είχα απογοητευθεί, και όντας αποφασισμένος να μην προβώ σε αυτοέκδοση, καθώς ήθελα κάποιος να εμπιστευθεί το κείμενό μου, και όχι να πληρώσω για να εκδοθώ, ανακάλυψα έναν διαγωνισμό για νέους συγγραφείς, των εκδόσεων Όστρια, όπου ο νικητής θα κέρδιζε την έκδοση του βιβλίου του. Αν και δήλωσα συμμετοχή εκπρόθεσμα, δύο βδομάδες μετά έλαβα απροσδόκητα ένα προσύμφωνο συμβολαίου, το οποίο υποδέχτηκα με λαχτάρα μικρού παιδιού και ένα διάπλατο χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

2)Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ  ΣΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗ  Η΄' ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ?

Δική μου. Κα τα δύο συνιστούσαν αυτό ακριβώς που ήθελα, εξέφραζαν απόλυτα αυτά που επιθυμούσε να «επικοινωνήσει» και το βιβλίο.

3)ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΡΕΥΝΑ?ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ ΠΟΣΟ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΡΕΥΝΑ?

Δεν είναι ακριβώς «έρευνα» η κατάλληλη λέξη για να το περιγράψω, αλλά ναι, χρειάστηκε να μελετώ διαρκώς τη γλώσσα και τη λογοτεχνία ώστε να βελτιώνομαι όσο μπορώ καθώς γράφω. Προέρχομαι από τον τομέα των θετικών επιστημών, συνεπώς δεν διέθετα/διαθέτω το γλωσσικό υπόβαθρο των παιδιών της θεωρητικής κατεύθυνσης, πόσο μάλλον των φιλολόγων.

4)ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΤΕ ΤΕΛΙΚΑ ΩΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ?

Χμ, δύσκολη ερώτηση. Πρώτα απ’ όλα, πιστεύω πως ένα βιβλίο πρέπει να έχει έναν ειλικρινή λόγο ύπαρξης, να έχει κάτι να πει. Να κρύβει μια αλήθεια, και να γράφεται μονάχα επειδή αν ο συγγραφέας του δεν απελευθέρωνε αυτό το αβάσταχτο φορτίο από μέσα του, θα έχανε τα λογικά του, θα τρελαινόταν ή θα «πέθαινε».
Από κει και πέρα, παίζει ρόλο φυσικά και το πρακτικό κομμάτι, ο ίδιος ο τρόπος γραφής, ο οποίος οφείλει να διατηρείται σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο από άποψη συντακτικού και γλωσσικών σχημάτων, εν μέσω άλλων. Όπως ισχύει με οποιαδήποτε τέχνη, επάγγελμα, ή δεξιότητα, δεν είναι όλα για όλους. Δεν γίνεται 11 στους 10 Έλληνες να είναι τραγουδιστές/φωτογράφοι/συγγραφείς/ηθοποιοί, όπως πιστεύουν οι ίδιοι. Κάποιοι δυστυχώς δεν το έχουν. Για την ακρίβεια, τις περισσότερες μέρες, κι εγώ ο ίδιος νιώθω πως είμαι ένας από αυτούς. Κάποιες άλλες αισθάνομαι κάπως λιγότερο ατάλαντος και αποτυχημένος, και συνεχίζω να γράφω.

5)ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ? ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ "ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΕ", ΕΙΤΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ, ΑΦΟΥ ΑΠΕΙΧΕ ΤΕΧΝΙΚΑ, ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΤΥΠΩΣΕΤΕ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ?

Ο αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Θάνος. Είναι πιστός φίλος, συγκροτημένος παρ’ όλη την –πολύ συγγενική με του πρωταγωνιστή- τρέλα που κουβαλάει στο κεφάλι του, και αρκετά αλτρουιστής. Αν έγραφα τώρα το βιβλίο, θα προσπαθούσα να τον αναπτύξω περισσότερο και να του αφιερώσω περισσότερο χρόνο. Αναπόφευκτα, όσο περισσότερο γράφω, τόσα περισσότερα ψεγάδια θα βρίσκω.
Μιας και το βιβλίο γράφεται σε πρώτο πρόσωπο, ο Παύλος είχε τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας αποτύπωσης της ψυχοσύνθεσής του. Ήθελα να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα με κάποια σκόρπια στοιχεία της δικής  μου εφηβείας ως ένα βαθμό, αλλά πολύ πιο δίκαιο, ηθικό, θαρραλέο, και γενικά έναν πολύ «καλύτερο τύπο» απ’ ότι υπήρξα εγώ στην ηλικία του από κάθε άποψη.

6)ΤΙ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ?

Όχι μια ερωτική ιστορία αγάπης, όπως μπορεί να υποψιάζει το οπισθόφυλλο. Πρόκειται περισσότερο για ένα εφηβικό-νεανικό ψυχογράφημα. Ίσως σε κάποιους να θυμίσει τη δική τους εφηβεία, και όσα τους βασάνιζαν. Ίσως άλλοι να νιώσουν ότι τελικά δεν υπήρξαν κι ότι δεν είναι μόνοι. Ίσως μέσα από το βιβλίο να επικοινωνήσουμε αληθινά, κι ας μην αντικρίσουμε ποτέ ο ένας τον άλλον. Αυτός θα επιθυμούσα να είναι ο σκοπός του βιβλίου.

7)ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΕ ΓΕΝΙΚΑ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΕΙΤΕ ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΙΤΕ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ, ΣΑΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ?

Ευτυχώς –και παραδόξως- ως τώρα έχουν υπάρξει μόνο θετικές κριτικές, και μάλιστα από άτομα του χώρου των οποίων την άποψη σέβομαι πάρα πολύ (και τα ευχαριστώ όλα από καρδιάς, αν διαβάζουν αυτή τη στιγμή, να γνωρίζουν πως δεν θα τα ξεχάσω ποτέ). Η αλήθεια είναι πως φαντάζομαι ότι σε μεγάλο βαθμό θα πρέπει να υπήρξε και κάποια επιείκεια στην κριτική τους λόγω του νεαρού της ηλικίας μου, γι’ αυτό και κάθε μία παρατήρησή τους αποτελεί για μένα αντικείμενο μελέτης ώστε να βελτιωθεί ο τρόπος γραφής μου. Όσο κλισέ κι αν ακουστεί  αυτό, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την κριτική εφόσον προέρχεται από καλοπροαίρετα άτομα. Οι τοξικοί άνθρωποι απλώς εκτοξεύουν λίβελους που προέρχονται από τις δικές τους τεράστιες ανασφάλειες, κι όταν το συνειδητοποιεί κανείς αυτό, παύει και να τους δίνει σημασία, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής.

8)ΘΑ ΓΡΑΦΑΤΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ?

Κατά κάποιο τρόπο, το βιβλίο που έχω ξεκινήσει να γράφω τώρα θα μπορούσε να θεωρηθεί βιβλίο μυστηρίου. Διαθέτει μερικά τέτοια στοιχεία, αν και δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, όσο κι αν είναι απαραίτητες στον χώρο αυτό ώστε να προσεγγίσεις ένα κοινό. Σίγουρα πάντως θα είναι αρκετά σκληρό, ωμό, και «Αληθινό». Δεν έχω σκοπό να αναπαραγάγω εμπορικά στερεότυπα, π.χ. ένα κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα, με έναν «λίγο γκαφατζή μα δαιμόνιο ντετέκτιβ» κτλπ, ώστε να εξασφαλίσω ότι θα εκδοθώ. Υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα να μην καταφέρω να ξαναεκδοθώ ποτέ.

9)ΠΟΙΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΣΑΣ ΣΧΕΔΙΑ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ?

Κατ’ αρχάς θέλω να ολοκληρώσω τον επόμενο χρόνο το μεταπτυχιακό μου, και παράλληλα, να προλαβαίνω να ξεκλέβω έστω μία ώρα τη μέρα ώστε να γράφω –κάτι το οποίο είναι πολύ δύσκολο τους τελευταίους μήνες.

10)ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΣΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΑΣ.

Θέλω να ευχαριστήσω μία προς μία και έναν προς έναν ξεχωριστά όλους εσάς που μου έχετε κάνει την τιμή να διαβάσετε το βιβλίο, είναι το πιο σπουδαίο δώρο που θα μπορούσατε να μου κάνετε. Και επιπλέον, θέλω να ευχαριστήσω ακόμα και όσους σκέφτονται να αγοράσουν το βιβλίο, και μόνο που μπαίνουν στη διαδικασία να ασχοληθούν με αυτό με κάνουν να χαμογελώ. Χίλια ευχαριστώ δεν αρκούν, είμαι ευγνώμων.

Για το βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου