ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΖΩΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ" Λ.ΜΑΝΤΑ, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

  Στο τελευταίο της μυθιστόρημα η συγγραφέας των αναρίθμητων πωλήσεων, Λ.Μαντά, καταπιάνεται με ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Βουτά στα βαθιά, εξιστορώντας τη ζωή της πλάι στη μητέρα της. Αφηγείται γεγονότα πικρά, πολύ προσωπικά, που πονάνε σίγουρα την ίδια αλλά και εμάς τους αναγνώστες της, γιατί παρακολουθούμε βήμα βήμα τη ζωή της Φραντζέσκας από την Κωνσταντινούπολη με την κόρη της, την Κάλλια και την μετοίκηση τους στην Αθήνα. Δυο γυναίκες σε πόλεμο. Νέα ζωή ,καινούριες προκλήσεις για μια νέα ζωντοχήρα με ένα μικρό παιδί. Εκεί έπρεπε γρήγορα να ορθοποδήσει για να μεγαλώσει την Κάλλια και να βοηθήσει τους δικούς της που την ακολούθησαν απο την Πόλη. Σίγουρα για να τα καταφέρει πάλεψε η Φραντζέσκα νύχτα μέρα για να στηριχτεί στα πόδια της με πολλές στερήσεις και κάνοντας πολλά λάθη. Σκλήρυνε σαν άνθρωπος αλλά κυρίως φερόταν, άλλες φορές με αδιαφορία άλλες φορές με αδυσώπητη αυστηρότητα στη μοναχοκορή της που γινόταν μπαλάκι ανάμεσα στη μάνα και στον πατέρα της. Ένα παιδί που πονούσε από την αδιαφορία τους αλλά και την καταπιέση τους. Η Λένα Μαντά, ως Κάλλια, εξιστορεί τη ζωή της από τη γέννηση της ως το γάμο της αποκαλύπτοντας πτυχές που σοκάρουν.         

   Λοιπόν, δυσκολεύτηκα πολύ για να αποφασίσω αν μου άρεσε αυτό το μυθιστόρημα. Έγινε πόλεμος μέσα μου. Η συγγραφέας μου είναι συμπαθής και σε πολλά σημεία τη λυπήθηκα για τα δεινά που πέρασε . Πιο αναλυτικά , το ένα τρίτο του βιβλίου κατ 'εμέ ήταν υποτονικό . Στα πρώτα κεφάλαια δηλαδή όπου βλέπουμε τα παιδικά χρόνια της Φραντζέσκας και τον έγγαμο βίο της ένιωθα να βαριέμαι στην ανάγνωση του. Η ζωή στην Κωνσταντινούπολη χιλιοειπωμένη και με κλισέ όπως και οι ήρωες ήταν χαρακτήρες που σου είχαν συστηθεί ξανά.Στην πορεία με χώρο δράσης την Αθήνα, όπου γίνεται ενδοσκόπηση στις σχέσεις μάνας κόρης με την αφήγηση προσωπικών στιγμών ζούσα την πλοκή με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Κάποιες στιγμές απορούσα με κάποιες συμπεριφορές άλλες έφριττα άλλες αναρωτιόμουν για τα αίτια που υποκινούν την κακομεταχείριση των γονέων προς τα παιδιά τους. Σίγουρα συμβαίνουν αυτά και συνέβαιναν. Ωστόσο αυτό δε μπορεί να με κάνει να συνηθίζω ή να τα αποδέχομαι τέτοια φαινόμενα. Ο γονέας είναι λειτούργημα ,είναι αθλητής , είναι αγώνας ζωής. Ο σωστός γονέας όμως . Αυτός που διαπλάθει χαρακτήρες ικανούς να ζήσουν μέσα σε μια κοινωνία και να συμβιώσουν με άλλους αρμονικά. Σφυτηλατημένους νέους με αντοχές ,αξίες και όραμα για μια πανανθρώπινη κοινωνία. Δύσκολος ο δρόμος για τους γονείς. Γεμάτος κακοτράχαλα μονοπάτια. Σίγουρα θα κάνουν λάθη πολλά. Όπως και τα παιδιά. Και τα λάθη ωστόσο μπορεί να οδηγήσουν στο φως αρκεί να τα παραδεχτείς, να τα αποδεχτείς και να τα διορθώσεις.                            

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου δε μπόρεσα να καταλάβω, γιατί η συγγραφέας άνοιξε την πόρτα και με έβαλε στα άδυτα της ζωής της. Θα προτιμούσα να μην ήξερα πως η Φραντζέσκα είναι η μητέρα της και η ίδια το κοριτσάκι που βίωσε τέτοια απόρριψη από τις γονεικές φιγούρες. Αν ήταν σκέτη μυθοπλασία σε ένα κοινωνικό μυθιστόρημα θα ένιωθα καλύτερα. Άλλωστε η κεντρική ηρωίδα έχει και καλά στοιχεία. Στήριξε με αυταπάρνηση και ζήλο τους δικούς της, είχε κοινωνική και οικονομική ανέλιξη και όλα με την ασταμάτητη εργασία της και βασισμένη στις δικές της πλάτες. Σε πολλά σημεία ήθελα να της φωνάξω, να τη μαλώσω. Μ έκανε να θυμώνω και να την κρίνω για τα λάθη και τις επιλογές της. Για τον τρόπο που γαλούχησε την κόρη της. Για τον ρόλο της ως μάνα. Τότε κάπου εκεί θυμόμουν πως δε ζει πια και δεν είναι σωστό να δικάζω κάποιον νεκρό χωρίς να τον ξέρω απλά και μόνο από τα γραπτά κάποιου, ακόμα και του παιδιού του. Δεν ξέρει κανείς ένας νους τι σκέψεις κάνει ούτε η καρδιά τι φορτίο επωμίζεται. Γι αυτο, λοιπόν, κατέληξα πως το βιβλίο μου άφησε πικρή γεύση. Θα ήταν προτιμότερο για μένα η Φραντζέσκα να μην ήξερα πως ήταν υπαρκτή. Να έλεγα πως είναι μια ηρωίδα σαν τόσες άλλες μάνες που κάνουν λάθη είτε μικρά είτε ολέθρια με τραγικούς αποδέκτες τα παιδιά τους. 

   Βαθμολογία:6.5/10