ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΕΚΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ στη ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΕΚΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Η Αλέκα Ζωγράφου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ορχομενό Βοιωτίας. Σήμερα κατοικεί στα Μελίσσια. Σπούδασε γαλλική φιλολογία, αλλά πολύ γρήγορα, η αγάπη της για τον συναρπαστικό κόσμο της δημοσιογραφίας της άλλαξε τα σχέδια και έτσι, ασκεί το επάγγελμα της δημοσιογράφου.

Έχει εργαστεί στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ, υπεύθυνη σε μόνιμες στήλες για την ομορφιά, την υγεία, το βιβλίο και τις ανθρώπινες σχέσεις, ως αρχισυντάκτρια σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, καθώς και στο ραδιόφωνο, στη σύνταξη και εκφώνηση ειδήσεων. Σήμερα, εργάζεται στην τηλεόραση.

Η ενασχόλησή της με την παιδική λογοτεχνία ξεκίνησε το 2009 με το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Ο Ζώζι και η ποντικο‐Μόνα Λίζα».

Ακολούθησαν τα βιβλία «Μ, όπως Μελίτα, όπως μέλι», «Ο Μανώλης, ο κύριος μη με μαλώνεις» και «Μυστικά, νότια του χάρτη». Πρόκειται για το πρώτο παιδικό βιβλίο για το Ρέθυμνο, το οποίο με ειδική έκδοση χρησιμοποιήθηκε για το 17ο Παιδικό Κυνήγι Θησαυρού.

Το μυθιστόρημα «Αγάπη όπως… αλμύρα» αποτελεί την πρώτη της συγγραφική προσπάθεια στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Στοιχεία επικοινωνίας με τη συγγραφέα: e‐mail: a.zografou@yahoo.gr

Προφιλ στο Facebook:

https://www.facebook.com/aleka.zografou

Οπισθόφυλλο:

Είναι μια στιγμή που ο θυμός, η εκδίκηση και η ζήλεια, κάνουν τις ευθείες γραμμές του χάρακα να δείχνουν τεθλασμένες και μισοτελειωμένοι οι κύκλοι του διαβήτη. Τότε είναι που ο έρωτας, η φιλία και η προδοσία κοινωνούν από το ίδιο ποτήρι με … αγάπη και αλμύρα! Τα παιδικά καλοκαίρια της Λίζας στο Ρέθυμνο, της χάρισαν δυνατές φιλίες και έναν μεγάλο έρωτα, τον Λευτέρη. Η σχέση τους συνεχίστηκε και στα φοιτητικά τους χρόνια στην Αθήνα. Η αγάπη τους έμοιαζε αψεγάδιαστη και η ζωή τους τακτοποιημένη από νωρίς στα καλούπια της ευτυχίας. Τα σχέδιά τους ήταν λες και είχαν ρίξει θεμέλια σε ένα «για πάντα» που θα τους ένωνε και σε ένα «ποτέ» που για κανέναν λόγο δεν θα τους χώριζε. Και όμως… Όταν εκείνος επιστρέφει στο Ρέθυμνο για να εργαστεί ως αρχιτέκτονας και να ζήσει μόνιμα εκεί, τα πράγματα περιπλέκονται. Η προδοσία τρυπώνει ύπουλα ανάμεσά τους και γρήγορα η δίψα για εκδίκηση γίνεται στόχος για τη Λίζα. Στα μάτια της έμοιαζε το τέλειο σχέδιο, ήταν; Ο ανομολόγητος έρωτας του Σήφη οπλίζει τη φαρέτρα της, αλλά μόνο στην αρχή, γιατί η αγάπη είχε άλλα σχέδια για εκείνους. Όχι, όμως για πολύ. Ο Λευτέρης στήνει καρτέρι στον Σήφη, προκειμένου να λογαριαστούν και τότε, όλα ανατρέπονται… Τα λάθη τους γίνονται οι φυλακές τους, από χώμα, από βαριά σίδερα και από μοναξιά. Το κλειδί της ευτυχίας μοιάζει να έχει χαθεί οριστικά. Μόνο η τύχη, η μοίρα και η ζωή θα καταφέρουν να λαξεύσουν ένα αντικλείδι. Αλλά μόνο ένα!

Το νέο σας πόνημα, το ¨Αγάπη θα  πεi  αλμύρα¨ κυκλοφόρησε τον ιούνιο  από τις εκδόσεις χάρτινη πόλη! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό σας ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε  με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.

Σας ευχαριστώ πολύ! «Αγάπη όπως αλμύρα» λοιπόν. Μια δυνατή ιστορία αγάπης που οι συμπτώσεις και οι δυνατές ανατροπές καθορίζουν τις ζωές των ηρώων. Το πάθος, ο θυμός και η εκδίκηση φτάνουν στα όρια και πέρα από αυτά. Με λίγα λόγια τους ξεπερνούν και τους οδηγούν σε μονοπάτια που σοκάρουν…

Στο γραπτό σας  βάζετε  αυτοβιογραφικά στοιχεία?

Η ιστορία του βιβλίου είναι πλασματική και όχι, δε στηρίζεται σε πραγματικά στοιχεία και κατά συνέπεια, δεν έχει κάποια σχέση με δικά μου βιώματα. Ωστόσο, θα τολμούσα να πω ότι ακόμα και όταν ένα μυθιστόρημα  είναι – αυτό που λέει και η ίδια η λέξη- ένας μύθος, ένα προϊόν μυθοπλασίας, ακόμα και τότε ο εκάστοτε συγγραφέας διαμορφώνοντας την πλοκή, λαμβάνοντας εκείνος τις αποφάσεις του αντί των ηρώων και κινώντας τα νήματα της ιστορίας είναι σαν να λειτουργεί ο ίδιος και να υποδύεται τους ρόλους, άρα αν υποθετικά και  εκείνος βρισκόταν σε μια αντίστοιχη θέση, θα λειτουργούσε ανάλογα, σύμφωνα με τον χαρακτήρα του. Με άλλα λόγια, θεωρώ ότι όλα τα βιβλία έχουν κάτι από το δημιουργό τους.

Πείτε  μας τα συναισθήματα  σας όταν γράφατε αυτό το βιβλίο σας.

Τα συναισθήματά μου όλο αυτό το διάστημα της συγγραφής ήταν ανάμικτα… Αγαπούσα τους ήρωες της ιστορίας μου, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έδωσα ελαφρυντικά στα λάθη τους ή δεν κατανόησα τα πάθη τους… Δεν ήταν λίγες εκείνες οι φορές που οι επιλογές τους και οι αποφάσεις τους με έκαναν να θυμώσω μαζί τους και άλλες πάλι να δακρύσω … να λυπηθώ, αλλά και να χαρώ… Το σίγουρο είναι ότι όλο αυτό διάστημα το περάσαμε μαζί, είχαν γίνει η παρέα μου, η συντροφιά μου. Κάθε βράδυ, όλα εκείνα τα βράδια με περίμεναν να πάμε μαζί την ιστορία τους λίγο παρακάτω…. Το μόνο βράδυ που γύρισα σπίτι και δεν τους βρήκα να με περιμένουν, ήταν τη μέρα που υπόγραψα το συμβόλαιο με τις εκδόσεις Χάρτινη πόλη. Στην ιστορία τους είχε μπει πια η λέξη «τέλος» και  ήταν πια έτοιμοι να γίνουν ένα όμορφο βιβλίο….

Στο βιβλίο σας  θα βρούμε γεγονότα που θα θέλατε να έχετε ζήσει?

Ένα μεγάλο έρωτα σαν του Λευτέρη και της Λίζας νομίζω ότι ο καθένας μας, θα ήθελε να ζήσει ή να ξαναζήσει… οπωσδήποτε, όμως, με τις σωστές παραμέτρους και …. χωρίς καθόλου λάθη… Κάτι που όπως θα δείτε και στην ιστορία… δυστυχώς, δεν συμβαίνει… 

Πόσο διάστημα χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε το βιβλίο σας?

Αυτό είναι μια καλή ερώτηση… Πόσο χρόνο μου πήρε; Και όμως, με παίδεψε, όσο το παίδευα και εγώ… Και ενώ στο ξεκίνημα πίστευα ότι σε τρεις μήνες θα έχω καταφέρει να στήσω την ιστορία, εκείνη με τραβούσε πιο βαθιά και έτσι, χρειαστήκαμε λίγο χρόνο παραπάνω…. Εκτός αυτού, πολλά σημεία στην πλοκή του με ανάγκασαν να κάνω κάποια διαλείμματα. Είχα ανάγκη να σκεφτώ πολύ προσεκτικά τις ανατροπές στις ζωές των ηρ΄΄ων μου. Δεν θα μπορούσα να προσδιορίσω ακριβώς τους μήνες, πάντως σίγουρα, δεν χρειάστηκα όλο το έτος !!!

Πώς νιώσατε την πρώτη φορα που κρατήσατε τυπωμένο το πρώτο σας βιβλίο?

Από την ώρα που εγκρίνεται ένα χειρόγραφο και ξεκινάει την διαδρομή του για να γίνει βιβλίο, είναι το πιο … ανυπόμονο διάστημα… σαν να κολλάει ο χρόνος  και όμως, εσύ ως συγγραφέας αυτού του βιβλίου θέλεις να το δεις και να το πάρεις στα χέρια σου, όλα νομίζεις  ότι κινούνται αργά, αλλά στην πραγματικότητα αυτή που τρέχει με … χίλια είναι η προσμονή σου για το τελικό αποτέλεσμα… Ευτυχώς, αυτό είναι κάτι που οι εκδοτικοί οίκοι το γνωρίζουν καλά και έτσι, όλα ξεκινούν με την αποκάλυψη του εξωφύλλου. Η αλήθεια είναι ότι στη δική μου περίπτωση το εξώφυλλο με ξεπέρασε και σε σκέψη και σε φαντασία. Το βρήκα υπέροχο! Από εκεί και μετά, χρειάστηκαν λίγες ακόμα μέρες – ευτυχώς λίγες- για να γίνει η εκτύπωση και να φτάσει στα χέρια μου. Ε, ναι, η χαρά είναι απερίγραπτη και  η συγκίνηση περισσεύει!

Σκέψεις για το επόμενο μυθιστόρημα?

Σκέψεις για το επόμενο;  Είναι ήδη έτοιμο και απομένουν μόνο κάποιες προσθήκες και μερικές  διορθώσεις και από εκεί και μετά… ε, το δρόμο για την Χάρτινή πόλη νομίζω ότι πια τον ξέρει καλά…. Δεν σου κρύβω, όμως ότι κατά τη διάρκεια των διακοπών δειλά – δειλά όλο και κάποιες σημειώσεις κρατούσα για το μεθεπόμενο… Δεν αποκαλύπτω… όλα στην πορεία! 

Ποια είναι η καθημερινότητα σας?

Η καθημερινότητά μου; Δυστυχώς, στερείται … χρυσόσκονης και είναι απλή, αλλά μου αρέσει. Δουλεύω πολύ και δεν μετανιώνω για αυτό, ξενυχτάω συχνά – πυκνά πάνω από ένα χειρόγραφο, γιατί μου αρέσει να γράφω τη νύχτα και  ναι, οπωσδήποτε βρίσκω πάντα χρόνο για τους φίλους και την οικογένειά μου.

Πέρα από συγγραφέας είστε και η ίδια αναγνώστρια. Ποια είναι τα δικά σας αγαπημένα και τι θα προτείνατε στους αναγνώστες του βιβλίου της παρέας?

Τα βιβλία που αγαπώ, είναι εκείνα που έχουν κάτι να πουν… Εκείνα που η ιστορία τους δεν έχει τόσο στόχο να εντυπωσιάσει, αλλά να περάσει μηνύματα και να διδάξει… Τα βιβλία που αγαπώ, είναι εκείνα που έχουν ένα τρόπο (και αυτό είναι κάτι που αναφέρω σε ένα σημείο του βιβλίου μου) σε κάποιες από τις σελίδες του να ανακαλύψεις κάτι από τον εαυτό σου, από σένα… Όπως και να’ χει, ο χρόνος που αφιερώνω στα βιβλία θα πω ότι μοιράζεται -και θα έλεγα σχεδόν δίκαια-  σε παιδικά βιβλία (μην ξεχνάμε ότι η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή ξεκίνησε από αυτή την κατηγορία) και στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Προτιμώ και προτείνω τους Έλληνες ομότεχνούς μου. Είναι αξιόλογοι, ταλαντούχοι και με δυνατές και ευφάνταστες πένες…

Η Αλέκα Ζωγράφου ονειρεύεται, βάζει στόχους; Ποιο το προτέρημά της και ποιο το μεινέκτημά της; Τι είναι εκείνο που την εξοργίζει;

Τα όνειρα και οι στόχοι μας είναι η τροφή της ψυχής μας. Δεν θα μπορούσα να με φανταστώ χωρίς να ονειρεύομαι και να στοχεύω, θα ήταν όλα μουντά και μίζερα…. Όσον αφορά για τα προτερήματά μου, αυτό είναι μια ερώτηση που θα ήταν καλύτερα να απαντήσουν εκείνοι και όσοι με ξέρουν καλά… Για τα μειονεκτήματά μου; Αυτό είναι κάτι που θα απαντήσω μόνη μου…. Και ελπίζω ότι ίσως στο μέλλον μεγαλώσω και διορθώσω… Έχω πολύ κακή σχέση με την υπομονή και αυτό είναι κάτι που μου έχει κοστίσει. Η αλήθεια είναι ότι έχω παλέψει πολύ μαζί της και έχω δουλέψει πολύ με τον εαυτό μου, κάτι έχω δει να αλλάζει, αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να τα βρω μαζί της και να της δώσω μεγαλύτερο χώρο στο χαρακτήρα μου.

Αυτό που με εξοργίζει, είναι η υποκρισία, το ψέμα και δεν μπορώ να το συγχωρήσω και σε αυτό, είμαι απόλυτη… Ακόμα και αν μπορούσα να το συγχωρήσω, τίποτα δεν θα ήταν όπως πριν, οπότε και προτιμώ να βάζω τελεία σε τέτοιες περιπτώσεις …

 

Μια ευχή από σας για τους αναγνώστες μας…

Η ευχή μου για τους αναγνώστες σας είναι να έχουν πάντα την διάθεση να διαβάζουν να αγαπούν τα βιβλία και να απολαμβάνουν μέσα από τις σελίδες τους όμορφα ταξίδια… Όσο για εκείνους που θα επιλέξουν ένα από αυτά τα ταξίδια να το κάνουν  με το δικό μου βιβλίο, τότε θα τους ευχηθώ να το απολαύσουν και να τους χαρίσει μπόλικη … Αγάπη, όπως αλμύρα!

Σας ευχαριστώ πολύ για την πολύ όμορφη συνέντευξη…

Καλή συνέχεια,

Αλέκα Ζωγράφου

Για το βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου