ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΙΑΤΡΟΥ στην Λίτσα Λαμπρακοπούλου για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ

ΝΙΚΟ ΙΑΤΡΟΥ

Βιογραφικό:

Ο Νίκος Ιατρού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1968. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στην εκπαίδευση ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής και διευθυντής στο γυμνάσιο των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα. Διακρίθηκε στους πανελλήνιους διαγωνισμούς <<Hotel Καβάφης- ‘Ενοικοι  Γραφής>> και  στο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Διηγήματα του έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό <<Books’ Journal>> κι έχουν συμπεριληφθεί στο συλλογικό τόμο <<Υπό το φως του Κ.Π. Καβάφη>> (εκδόσεις Πατάκη,2016). Η νουβέλα <<Σκόνη στο πρόσωπο>> (εκδόσεις ιωκλός 2017) είναι το πρώτο του βιβλίο.

Οπισθόφυλλο:

Δύο φιλικά ζευγάρια, θέλοντας να αποδράσουν από την πόλη και να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στην εξοχή, αποφασίζουν να εξερευνήσουν ένα σπήλαιο στη Μάνη με τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου οδηγού. Στις υγρές και σκοτεινές διαδρομές της σπηλιάς, οι τρεις άντρες και οι δύο γυναίκες, εκτός από τις δύσκολες διαδρομές, θα διασταυρωθούν και θα αναμετρηθούν με τις αντοχές τους, τις ενοχές τους και τις απώλειές τους. Μία κατολίσθηση θα τους εγκλωβίσει στο σκοτάδι και στο φόβο του θανάτου. Όταν θα ξαναβγούν στο φως θα είναι διαφορετικά όμοιοι. Μια νουβέλα, όπου η αγωνία της πλοκής

μετατοπίζεται στην αγωνία της ύπαρξης. Με γυμνή, ψυχρή κι ασθματική γλώσσα χτίζεται αφενός η εξέλιξη των χαρακτήρων και αφετέρου αντανακλάται το δαιδαλώδες σπήλαιο στον υπαρξιακό λαβύρινθο των πρωταγωνιστών. (Από την έκδοση)

Προφίλ στο Facebook:

https://www.facebook.com/profile.php?id=100027397748967

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΦΟΡΜΗ Η΄ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ;

Πρώτα ήταν οι ιστορίες. Από μικρός έφτιαχνα ιστορίες  στο μυαλό μου για όσα ευχόμουν να πραγματοποιηθούν και όσα φοβόμουν να αντιμετωπίσω. Κάποια στιγμή οι ιστορίες αυτές πέρασαν στο χαρτί.

Ύστερα ήταν τα γράμματα. Έζησα αρκετά χρόνια μακριά από αγαπημένους ανθρώπους. Αγάπησα τη γραφή μέσα από τα γράμματα που τους έστελνα. Έμαθα μέσα από την αλληλογραφία  να επικοινωνώ, να εκφράζω συναισθήματα, να παίρνω και να δίνω.

ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΞΥΠΝΗΣΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ;

Αυτό το ταξίδι μου έδωσε τη δυνατότητα να ζω μια ή πολλές ακόμη ζωές. Να τοποθετώ σε αυτές τα θέλω , τους φόβους και τις εμμονές μου.

Οι ιστορίες που μένουν μέσα στο μυαλό μου με τον καιρό γίνονται βάρος. Όταν περάσουν στο χαρτί τότε απελευθερώνομαι.

Η συνάντηση των δικών μου σκέψεων με αυτές των αναγνωστών έρχεται αργότερα. Αυτή η συνάντηση προσφέρει ένα ακόμη όμορφο συναίσθημα στο ταξίδι  της γραφής.

ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΑΣ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ,ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΣΑΣ ΜΑΤΙΑ.

Η γραφή του βιβλίου είναι γυμνή, η ιστορία αναπτύσσεται σε λίγες σελίδες και ακολουθεί ένα και μοναδικό δρόμο χωρίς να αλλάζει διαδρομές. Η περιγραφή των ηρώων και των χαρακτήρων τους γίνεται μέσα από τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές τους, ο απόλυτος πρωταγωνιστής όμως είναι η φύση. Το βιβλίο δεν δίνει απαντήσεις, θέτει ερωτήματα που  ζητούν τη μοναδική απάντηση του κάθε αναγνώστη.

ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΙ ΣΑΣ ΑΦΗΣΕ  ΩΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ;

Αυτό το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ. Μικρές στάσεις κάνει, σε αφήνει να κοιτάξεις πίσω το δρόμο που έκανες, να πάρεις μια ανάσα και να απολαύσεις το τοπίο γύρω σου. Ύστερα σου θυμίζει ότι έχεις πολύ δρόμο ακόμη και σε προκαλεί να συνεχίσεις. 

ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΤΟΥ;

Θα έλεγα ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Οι εικόνες και οι σκέψεις που σχηματίζονται στο μυαλό μας δύσκολα περιγράφονται με λέξεις. Είναι στιγμές που εμφανίζεται  μια ωραία εικόνα, μια όμορφη σκέψη, στην προσπάθεια όμως να τη μεταφέρεις στο χαρτί νιώθεις ότι αυτό που έγραψες είναι λίγο, ότι «μικραίνει». Άλλες φορές, κι αυτές είναι λίγες, καταλαβαίνεις ότι βρήκες αυτόν το μοναδικό συνδυασμό λέξεων. Εκείνες τις στιγμές η σκέψη σου, η εικόνα σου καθρεφτίζεται στο φύλλο χαρτί που βρίσκεται μπροστά σου. Τότε, είσαι ευτυχισμένος.   

ΠΟΙΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΤΕ  ΤΗ  "ΣΚΟΝΗ  ΣΤΟ  ΠΡΟΣΩΠΟ";

Γυμνό, γρήγορο, ζωντανό.

ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΕΧΕΤΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ;

Νομίζω πως όχι… Όταν γράφω, έχω στο μυαλό μου μόνο την ιστορία. Οι δεύτερες σκέψεις, έρχονται με την δεύτερη ανάγνωση.

ΣΕ ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ.ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ;

Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν ήμουν από τα παιδιά που διάβαζα πολύ. Προτιμούσα να φτιάχνω στο μυαλό μου δικές μου ιστορίες. Ένα από τα πρώτα μου βιβλία ήταν το «Καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη.

ΕΧΕΤΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΣΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ;

Θέλω να διαβάζω κείμενα με διαφορετική προέλευση, κείμενα με διαφορετικές γραφές. Η ανάγνωση για μένα, από τη στιγμή που άρχισα να γράφω, έγινε ένα μάθημα γραφής. Αν πρέπει να διαλέξω όμως, θα διαλέξω Αμερικάνο συγγραφέα. Προτιμώ το γυμνό λόγο, αυτά που λέγονται χωρίς να γράφονται. Τα κρυμμένα μυστικά πίσω από τις λέξεις.

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΣΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ ,ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ,ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΝΕ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΕΠΑΦΗ  ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Η λογοτεχνία, προσφέρει εικόνες και κόσμους, σκέψεις και εμπειρίες που δεν μας φτάνει  μια ζωή για να τις ζήσουμε. Το κάνει με έναν τρόπο απλό χωρίς να τις πιέζει χωρίς να τις στριμώχνει για να χωρέσουν στο μυαλό μας.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι όλες αυτές οι εικόνες και οι σκέψεις έρχονται μέσα από τα μάτια και το μυαλό κάποιου άλλου. Κάποιου ήρωα που δεν είχε σημασία αν είναι ο δικός μας ήρωας ή ο ήρωας του συγγραφέα. Κι ίσως τελικά, αυτές τις μέρες, να είναι χρήσιμο να βλέπουμε τη ζωή έξω από το σώμα μας. Να την βλέπουμε μέσα από διαφορετικά μάτια. Είναι το καλύτερο φάρμακο για τις εμμονές και τις ευκολίες μας.

Για το βιβλίο της παρεας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου