"Ο καθένας από μας είναι ξεχωριστός, έχει τη μοναδικότητα της ύπαρξης και της όλης ψυχοπνευματικής του δομής." ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΟΠΟΥΛΟΥ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Βιογραφικό: Η Βασιλική Αποστολοπούλου γεννήθηκε στη Βέροια, όπου τελείωσε το Δημοτικό. Αυτή είναι η πατρίδα της καρδιάς της, παρότι κατάγεται από την Πελοπόννησο και μετέπειτα έζησε στην Αθήνα.

Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε  ως γιατρός στο Εθνικό Σύστημα Υγείας έως τον Δεκέμβρη του 2013, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Είναι παντρεμένη με τον γιατρό Μανώλη Αναστασίου και έχουν αποκτήσει δύο γιους. Σήμερα ζει μόνιμα με τον άντρα της στο Λαγονήσι και μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στο γράψιμο, τη φροντίδα του κήπου και των αγαπημένων της τετράποδων, τη θάλασσα που λατρεύει και τα ταξίδια σε Ελβετία και Αγγλία όπου ζουν και εργάζονται τα παιδιά της.

Έχει εκδώσει μια συλλογή διηγημάτων, μια νουβέλα και δύο βιβλία ποίησης με τελευταίο τα «Αποτυπώματα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Το μυθιστόρημα «Δωροθέα» είναι το τρίτο βιβλίο μιας άτυπης τριλογίας και κυκλοφορεί μαζί με το «Πάροδος Μουσών 9» από τις εκδόσεις Πνοή.

Προφίλ στο facebook:https://www.facebook.com/basoap

Οπισθόφυλλο: Μια νέα γυναίκα εγκλωβισμένη σε καταστάσεις που η ίδια δημιούργησε ή συναίνεσε στην δημιουργία τους.

Ένα μικρό παιδί με ιδιαίτερη συμπεριφορά και αυξημένες ευαισθησίες.

Μια οικογένεια κι ένας άντρας που παλεύει να διατηρήσει τις ισορροπίες.

Μια παράνομη σχέση που ανατρέπει τις ισορροπίες και πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Η Δωροθέα διχάζεται ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω της. Βήματα αβέβαια, ασταθή που την οδηγούν σε αδιέξοδο.

Σε κινούμενη άμμο που απειλεί να την αφανίσει.

Απόψεις του βιβλίου:

Όλγα Λώλου – αναγνώστρια :

"Μόλις τελείωσα τη "Δωροθέα" και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Τη διάβασα μονορούφι μέσα σε ένα απόγευμα. Πήγα μια δυο φορές να την αφήσω κάτω για να έχω παρέα και για αύριο αλλά με ξανατραβούσε! Τι όμορφη γραφή, τι ωραίος λόγος, ανεμπόδιστος, αληθινός! Καλοτάξιδη να είναι, εύχομαι να αγαπηθεί πολύ από τους αναγνώστες! Εν αναμονή του επόμενου!

Μιχάλης Μπουναρτζίδης – συγγραφέας :

" "Υπέροχη η "Δωροθέα" σου Βάσω μου. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα αν θα μπορούσα να γράψω κάτι αντίστοιχο και είπα μέσα μου, "σίγουρα όχι". Εδώ που τα λέμε, μόνο ευαίσθητη γυναικεία ψυχή μπορεί να γράψει κάτι τέτοιο και μια πένα σαν τη δική σου, απλή και στρωτή. Πέρασα τρεις συγκλονιστικές μέρες παρέα με τη "Δωροθέα" σου αλλά και μ' εσένα φυσικά, Λίνα μου. Σ' ευχαριστώ" 

Η «Δωροθέα» είναι το τρίτο βιβλίο μιας άτυπης τριλογίας, αν δεν κάνω λάθος. Πείτε μας σε γενικές γραμμές σε ποια χρόνια αναφέρονται αυτά τα τρία βιβλία σας και ποια ακριβώς είναι;

Το πρώτο βιβλίο αυτής της άτυπης, όπως πολύ σωστά επισημαίνετε, τριλογίας είναι το «Βαλς μιας ζωής» το οποίο πραγματεύεται την ιστορία της γνωριμίας των γονιών μου στα δύσκολα χρόνια του ελληνικού εμφύλιου και καλύπτει μια χρονική περίοδο πέντε ετών από το 1947 μέχρι το 1952.

Το δεύτερο βιβλίο, το «Πάροδος Μουσών εννέα», διαδραματίζεται στην Βέροια, την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα δώδεκα χρόνια μου και θεωρώ πατρίδα της καρδιάς μου. Καλύπτει μεγάλα διαστήματα των δεκαετιών ’60 και ’70, τότε που εγώ ζούσα εκεί, κι ο στόχος ήταν αυτός ακριβώς – να περιγράψω τη ζωή στην αγαπημένη μου πόλη όπως εγώ τη βίωσα.

Το τρίτο μου βιβλίο, η «Δωροθέα», έχει έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα μέχρι κάποιο σημείο –μιας και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή μου κατά τα πρώτα νεανικά μου χρόνια– και περιγράφει καταστάσεις και εξελίξεις, άλλες πραγματικές κι άλλες φανταστικές, σε μια περίοδο δύο ετών χωρίς να προσδιορίζεται το πότε ακριβώς.

Με την «Δωροθέα» θεωρείτε ότι έκλεισε πλέον αυτός ο κύκλος;

Ο κύκλος της άτυπης τριλογίας έκλεισε, αν εννοείτε αυτό. Θα έλεγα πως έκλεισε προς το παρόν και το κεφάλαιο «μυθιστόρημα» για μένα μιας και προτίθεμαι να στραφώ σε άλλα είδη λογοτεχνίας και να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου σ’ αυτά. Έτσι, πέρα από την ποίηση με την οποία έχω ήδη ασχοληθεί έχοντας εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, οι στόχοι μου είναι το παιδικό παραμύθι, η νουβέλα, το διήγημα και ίσως και το θεατρικό.

Τι σας έκανε να ξεκινήσετε τη συγκεκριμένη ιστορία;

Η «Δωροθέα» υπήρξε αποτέλεσμα μιας έντονης προσωπικής μου ανάγκης κάνω ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο και να ανιχνεύσω, κατά το δυνατόν, τις εσωτερικές διεργασίες και τις ψυχολογικές διακυμάνσεις και ανατροπές της ηρωίδας, να την κατανοήσω (όπως ανέφερα είναι υπαρκτό πρόσωπο και ζήσαμε μαζί καταστάσεις που μας σημάδεψαν και τις δυο) και, ίσως, να την συγχωρήσω εν μέρει ή στο σύνολο και για τις ενέργειες που έκανε και τις αποφάσεις που πήρε σ’ αυτά τα δύο χρόνια που περιγράφονται στο βιβλίο – αποφάσεις που επηρέασαν καταλυτικά τόσο την ίδια όσο και την οικογένειά της και, κυρίως, τις δυο μικρές της κόρες.

Τι ελπίζετε να αποκομίσει κάποιος διαβάζοντάς τη.

Πέρα από το ότι θεωρώ ενδιαφέρουσα αυτήν καθαυτή την ιστορία σαν ανάγνωσμα, η «Δωροθέα» πραγματεύεται το μεγάλο δίλημμα ανάμεσα στα «θέλω» και τα «πρέπει» της – δίλημμα που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αντιμετωπίσει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Μιας γυναίκας εγκλωβισμένης σε μια οικογενειακή κατάσταση που η ίδια δημιούργησε για να διαπιστώσει κάποια στιγμή με πανικό ότι δεν την καλύπτει, ότι την κάνει να ασφυκτιά, να θέλει να αποδράσει. Θεωρώ πως οι σκέψεις και τα συναισθήματά της αγγίζουν δικές μας ευαίσθητες χορδές, ίσως αναγνωρίζουμε δικές μας ανάλογες σκέψεις και τάσεις και σίγουρα μας βάζουν σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης και ανίχνευσης, κάτι που πιστεύω ότι είναι και σημαντικό και ωφέλιμο στην αέναη προσπάθεια της καλύτερης γνωριμίας με τον εαυτό μας.

Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για την ηρωίδα σας. Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σας, την κάνει ξεχωριστή;

Ο καθένας από μας είναι ξεχωριστός, έχει τη μοναδικότητα της ύπαρξης και της όλης ψυχοπνευματικής του δομής. Υπό αυτή την έννοια και η Δωροθέα είναι ξεχωριστή – μια δυναμική νέα γυναίκα που αποφασίζει κάποια στιγμή να κάνει την επανάστασή της για να διαπιστώσει έντρομη ότι της είναι απαγορευμένο από την ίδια της τη ζωή. Εκείνο που την χαρακτηρίζει είναι μια δύναμη ψυχής και χαρακτήρα που την κρατά όρθια, που την στηρίζει στον αγώνα της ενάντια στην κατάθλιψη, που την βγάζει από το σκοτεινό κελί μιας έντονης ψυχικής διαταραχής που σχεδόν την αφανίζει και που, ωστόσο, κατορθώνει να κοιτάξει κατάματα και να τιθασεύσει.

Διαβάζοντας το βιβλίο είδα ότι το εξώφυλλο είναι πολύ ταιριαστό για την ηρωίδα σας. Ήταν δική σας επιλογή;

Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας άρεσε κι ελπίζω να έχει την ίδια γνώμη και το αναγνωστικό μας κοινό μιας και, πραγματικά, ήταν μια αρκετά δύσκολη υπόθεση η επιλογή του δεδομένης της ιδιαιτερότητας του θέματος και της εσωτερικότητας του βιβλίου. Υπήρξαν αρκετές εναλλακτικές αλλά οι εκδότες μου Κάκια Ξύδη και Δημήτρης Καραναστάσης (τους οποίους ευχαριστώ θερμά για την πάντα άψογη συνεργασία μας) μου πρότειναν το συγκεκριμένο, κάτι που με βρήκε απόλυτα σύμφωνη – πιστεύω ότι η λιτή γυναικεία φιγούρα με την αδιόρατη μελαγχολία στην όλη της φυσιογνωμία αντιπροσωπεύει απόλυτα τη «Δωροθέα» μου.

Ποιος είναι ο ήρωας και από τα τρία βιβλία σας που αγαπάτε περισσότερο;

Δεν είναι ένας, είναι δύο – η Χριστίνα και ο Ορέστης από το πρώτο μου βιβλίο, το «Βαλς μιας ζωής». Και πώς αλλιώς, άλλωστε, αφού πρόκειται για δυο από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα, τους γονείς μου!

Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;

Ασυζητητί το έντυπο. Το βιβλίο για μένα είναι ζωντανός οργανισμός, θέλω να το αγγίζω, να μυρίζω την μυρωδιά του χαρτιού, να τσακίζω τη σελίδα που σταμάτησα, να υπογραμμίζω τα σημεία που με εντυπωσιάζουν, να κρατώ σημειώσεις στα περιθώρια, να το κάνω κτήμα μου, φίλο μου. Έντυπο λοιπόν μακράν!

Είχατε από μικρή ονειρευτεί να γίνετε συγγραφέας και αν ναι τι σας εμπόδισε από το να ξεκινήσετε αμέσως μετά το σχολείο;

Από μικρή είχα μια ξεχωριστή αγάπη για τον Λόγο, για τη μοναδική μας γλώσσα, για το διάβασμα και για την αποτύπωση των σκέψεων και των συναισθημάτων μου μέσα από το γράψιμο – έγραφα ωραίες εκθέσεις! Ωστόσο η συγγραφή βιβλίων δεν ήταν στα αρχικά μου σχέδια μιας και από νωρίς με κέρδισε η επιστήμη μου. Το γράψιμο του πρώτου μου βιβλίου, του «Βαλς μιας ζωής», ξεκίνησε το 2008 σαν «τάμα» να αποτυπώσω την ιστορία των γονιών μου – μια διαδικασία που με γοήτευσε ιδιαίτερα κι από τότε γράφω συνεχώς.

Μπορείτε να μας προτείνετε ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει ο κάθε συγγραφέας κι ένα ο κάθε αναγνώστης;

Εννοείτε πέρα από τα δικά μου; Για να κάνουμε και λίγο χιούμορ;

Θεωρώ πως το διάβασμα είναι πολύ προσωπική υπόθεση για τον καθένα από μας, συγγραφέα ή/και αναγνώστη. Εκείνο που μπορεί να συνεπάρει εμένα πιθανόν να είναι εντελώς αδιάφορο ή και απωθητικό για κάποιον άλλον, οπότε η μόνη πρόταση που μπορώ να κάνω είναι «διαβάστε όσο πιο πολύ μπορείτε – τα βιβλία είναι μικρά υπέροχα ταξιδέματα»!

Τι σημαίνουν για εσάς οι βιβλιοπαρουσιάσεις;

Είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία, μια ευκαιρία να συναντηθούμε με φίλους, να συζητήσουμε για λογοτεχνία και όχι μόνο, να ενημερωθούμε για νέες κυκλοφορίες βιβλίων με τον καλύτερο τρόπο –την ανάλυση/κριτική/εισήγηση του εκάστοτε παρουσιαζόμενου έργου– και να γίνουμε πλουσιότεροι σε εικόνες και γνώσεις.

Ας κλείσουμε την συνέντευξη όπως εσείς επιθυμείτε.

Αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την ευκαιρία να πω λίγα πράγματα για τα βιβλία μου (και ιδιαίτερα για τη «Δωροθέα» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις «Πνοή») και να καταθέσω προσωπικές σκέψεις και απόψεις θα ήθελα να ευχηθώ καλό καλοκαίρι σε όλους πάντα με ένα ή περισσότερα βιβλία στις αποσκευές μας – την καλύτερη συντροφιά!

Για το «Βιβλίο της παρέας»

                                                                                                              Λίτσα Λαμπρακοπούλου