Η Ιφιγένεια Τέκου είναι μια συγγραφέας που ακολουθώ πιστά και ποτέ δεν με έχει απογοητεύσει. Για μια ακόμα φορά , λοιπόν, διαβάζοντας το προηγούμενο της μυθιστορήμα " το τελευταίο φως" μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο για την πλοκή που αποπνέει αγωνία και ευαισθησία όσο και για την δύναμη της γραφής της.
Η Μαρίνα μετα από έναν οδυνηρό χωρισμό και μια αναπάντεχη κληρονομιά βρίσκεται στη Μάνη με τη μικρή της κορη. Προσπαθεί να βρει τις δυνάμεις να αρχίσει απο την αρχή τη ζωή της που κατέρρευσε. Όμως, παράλληλα ψαχνει να βρει τι την συνδέει με την κληρονομιά και τη Μάνη. Ανεξήγητα και τρομακτικά πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν στη ζωή της. Πρόσωπα του παρελθόντος , μυστικά που παρέμεναν θαμμένα από τη δεκαετία του 70 έρχονται στο φως και δείχνουν στη Μαρίνα τι την συνδέει με τον τόπο. Νέα δεδομένα έρχονται στην επιφάνεια και αποκαλύψεις που σοκαρουν θα της δείξουν πως οτι ηξερε ως τώρα δεν ισχύει. Το μόνο που μεγαλώνει ειναι η αγάπη για την κόρη της, ενα παιδι ιδιαίτερο.
Εδώ, λοιπόν, η Τέκου παρέδωσε ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που διαβάζεται ασθματικά και ειναι ύμνος στην μητρική αγάπη, στη φιλία και στον έρωτα. Ένα πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που θίγει ενα ευαίσθητο θεμα ταμπού για την κοινωνία μας ,τα παιδιά με αυτισμό. Χωρίς ίχνος μελό η συγγραφέας διαπραγματεύεται τα αυτιστικά παιδια αντικατοπτρίζοντας πλήρως τη σύγχρονη πραγματικότητα και αν και κατά πόσο βρίσκεται κοντά στα άτομα αυτά η ελληνική κοινωνία. Ο φόβος, η εγκατάλειψή και η απόρριψη καραδοκούν και η συγγραφέας με ακρίβεια και χωρίς εξάρσεις μελοδραματισμου το περνά μέσα στο κείμενο αγγίζοντας την ψυχή του αναγνώστη. Εξίσου δυνατή η Τέκου ειναι στο κομμάτι που καταπιάνεται με τη φιλία και τον έρωτα. Πολλοί οι ήρωες που θα παρελάσουν από τα μάτια σας. Συνδέονται μεταξύ τους πετυχημένα και πρωταγωνιστούν σε ένα μυθιστόρημα όπου ο έρωτας, η φιλία, το μίσος και η προδοσία κατέχουν κεντρική θέση και διδάσκουν τον αναγνώστη μηνύματα ζωής. Με συγκίνησε πάρα πολύ η ιστορία της Σέμελης και του Δημήτρη καθώς κι ο λόγος που συνδέονται τελικα με τη Μαρίνα και τη μικρή Μάχη. Επίσης, στάθηκε η Τέκου ιδιαίτερα στο κομμάτι του μίσους και της συγχώρεσης μέσω ενός προσώπου κλειδί για την εξέλιξη της πλοκής. Από τη μέση και μετά το κείμενο αποκτά και αστυνομική χροιά καθώς εχουμε να κάνουμε με μια απαγωγή και η αγωνία χτυπά κόκκινο.
Για τη γραφή της Τέκου δεν εχω να πω πολλά ,γιατί δε χρειάζεται συστάσεις. Στρωτή, παραστατική με εκφραστική δύναμη και αμεσότητα δίνει στους ήρωες ύπαρξη και λόγο. Χωρίς συγγραφικά κλισέ και με όπλο της στη φαρέτρα την καθηλωτική πλοκή, τις πετυχημένες χρονικές εναλλαγές και την δύναμη της γραφής της παρέδωσε στα αδηφάγα αναγνωστικά ματια ένα βιβλίο ορισμό του page turner που συγκινεί, προβληματίζει και φωτίζει τις καρδιές μας .
Βαθμολογία:9+/10
Η Μαρίνα μετα από έναν οδυνηρό χωρισμό και μια αναπάντεχη κληρονομιά βρίσκεται στη Μάνη με τη μικρή της κορη. Προσπαθεί να βρει τις δυνάμεις να αρχίσει απο την αρχή τη ζωή της που κατέρρευσε. Όμως, παράλληλα ψαχνει να βρει τι την συνδέει με την κληρονομιά και τη Μάνη. Ανεξήγητα και τρομακτικά πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν στη ζωή της. Πρόσωπα του παρελθόντος , μυστικά που παρέμεναν θαμμένα από τη δεκαετία του 70 έρχονται στο φως και δείχνουν στη Μαρίνα τι την συνδέει με τον τόπο. Νέα δεδομένα έρχονται στην επιφάνεια και αποκαλύψεις που σοκαρουν θα της δείξουν πως οτι ηξερε ως τώρα δεν ισχύει. Το μόνο που μεγαλώνει ειναι η αγάπη για την κόρη της, ενα παιδι ιδιαίτερο.
Εδώ, λοιπόν, η Τέκου παρέδωσε ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που διαβάζεται ασθματικά και ειναι ύμνος στην μητρική αγάπη, στη φιλία και στον έρωτα. Ένα πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που θίγει ενα ευαίσθητο θεμα ταμπού για την κοινωνία μας ,τα παιδιά με αυτισμό. Χωρίς ίχνος μελό η συγγραφέας διαπραγματεύεται τα αυτιστικά παιδια αντικατοπτρίζοντας πλήρως τη σύγχρονη πραγματικότητα και αν και κατά πόσο βρίσκεται κοντά στα άτομα αυτά η ελληνική κοινωνία. Ο φόβος, η εγκατάλειψή και η απόρριψη καραδοκούν και η συγγραφέας με ακρίβεια και χωρίς εξάρσεις μελοδραματισμου το περνά μέσα στο κείμενο αγγίζοντας την ψυχή του αναγνώστη. Εξίσου δυνατή η Τέκου ειναι στο κομμάτι που καταπιάνεται με τη φιλία και τον έρωτα. Πολλοί οι ήρωες που θα παρελάσουν από τα μάτια σας. Συνδέονται μεταξύ τους πετυχημένα και πρωταγωνιστούν σε ένα μυθιστόρημα όπου ο έρωτας, η φιλία, το μίσος και η προδοσία κατέχουν κεντρική θέση και διδάσκουν τον αναγνώστη μηνύματα ζωής. Με συγκίνησε πάρα πολύ η ιστορία της Σέμελης και του Δημήτρη καθώς κι ο λόγος που συνδέονται τελικα με τη Μαρίνα και τη μικρή Μάχη. Επίσης, στάθηκε η Τέκου ιδιαίτερα στο κομμάτι του μίσους και της συγχώρεσης μέσω ενός προσώπου κλειδί για την εξέλιξη της πλοκής. Από τη μέση και μετά το κείμενο αποκτά και αστυνομική χροιά καθώς εχουμε να κάνουμε με μια απαγωγή και η αγωνία χτυπά κόκκινο.
Για τη γραφή της Τέκου δεν εχω να πω πολλά ,γιατί δε χρειάζεται συστάσεις. Στρωτή, παραστατική με εκφραστική δύναμη και αμεσότητα δίνει στους ήρωες ύπαρξη και λόγο. Χωρίς συγγραφικά κλισέ και με όπλο της στη φαρέτρα την καθηλωτική πλοκή, τις πετυχημένες χρονικές εναλλαγές και την δύναμη της γραφής της παρέδωσε στα αδηφάγα αναγνωστικά ματια ένα βιβλίο ορισμό του page turner που συγκινεί, προβληματίζει και φωτίζει τις καρδιές μας .
Βαθμολογία:9+/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου