Η Φανή Πανταζή δεν αποτελεί για μένα ολα αυτά τα χρόνια εγγυημένη αναγνωστική επιλογή για συγκεκριμένους λόγους. Ένας από αυτούς είναι η υπερβολικά απλοϊκή και άνευρη γραφή. Στο μυθιστόρημα όμως "Η ψυχή του πέτρινου σπιτιού" ομολογώ πως με αιφνιδίασε και μου άφησε καλές εντυπώσεις σε αντίθεση με άλλα της βιβλία.
Η Έλενα επιτυχημένη Ελληνίδα του εξωτερικού με πανεπιστημιακή καριέρα αποφασίζει να κάνει μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή της. Να μείνει Ελλάδα. Επιλέγει την μαγευτική και σαγηνευτική Μονεμβασιά και εκεί γνωρίζει τον Μάνο έναν αρχιτέκτονα που αναλαμβάνει κτίρια εκεί. Αναπτύσσεται μεταξύ τους έρωτας και ανακαλύπτουν πως μια γυναίκα από το μακρινό παρελθόν παρουσιάζεται στα όνειρά τους. Ποιά είναι αυτή η ανεξήγητη γυναικεία παρουσία και πώς συνδέεται με το μέρος εκεί;
Έχουμε να κάνουμε με ένα αισθηματικό μυθιστόρημα που έχει κάποια στοιχεία μεταφυσικού. Η συγγραφέας ξεκινά παρουσιάζοντας μια ιστορία απο το παρελθόν, ύμνο στην μητρική αγάπη . Αυτό το κομμάτι της πλοκής μου άρεσε πολύ και μου κέντρισαν το ενδιαφέρον η Ροδούλα και ο Εμανουέλε και η Λένη. Με συγκίνησαν και με γέμισαν και με αλλα διαφορετικα συναισθήματα όπως θυμό και κάποια γιατί για την αδικημένη ζωή κάποιων ανθρώπων.
Στην πορεία μας μεταφέρει στο σήμερα και μας παρουσιάζει τις ιστορίες ζωής της Έλενας και του Μάνου. Στον τελευταίο συμπλέκονται πολλά πρόσωπα και καταστάσεις που αφορούν σε διάφορα θέματα όπως τη μητρική αγάπη, τον έρωτα ,την προδοσία και την επιλόχεια κατάθλιψη. Ήταν πολύ δυνατή ιστορία σε συναισθήματα και πλούσια σε διδάγματα καθώς βλέπουμε την ασυδοσία κάποιων για πλουτισμό και τα εγκλήματα που κάνουν. Όμως κανένα έγκλημα δε μένει ατιμώρητο. Οι ψυχές θελουν δικαίωση και οι αναγνώστες λύτρωση. Οι τύψεις και οι Ερινύες κυνηγούν ανελέητα όσους έβλαψαν σκόπιμα ανθρωπους και στο τέλος όλοι παίρνουν αυτό που τους αναλογεί. Η ιστορία του Μάνου και της μητέρας του ήταν πλούσια σε γεγονότα και ένταση. Μου άρεσε ο τρόπος που δέθηκε με το μακρινό παρελθόν και η λύση σχετικά με την ψυχή που κυκλοφορεί σε αυτό το πέτρινο σπιτι και εμφανίζεται στα όνειρα των κεντρικών ηρώων.
Η συγγραφέας εκανε φιλότιμη προσπάθεια οφείλω να ομολογήσω να παντρέψει στο βιβλίο το χτες και το σήμερα με το μεταφυσικό στοιχείο. Αυτό διείσδυσε στην ιστορία σε μικρές δόσεις ωστόσο ομως εναρμονισμένες .
Στο κομμάτι της γραφής η Πανταζή τα πηγε αρκετά καλά. Απλη γραφή χωρίς μελοδραματισμούς αυτή τη φορά και ανούσια πλατιασματα. Ήταν άμεση και παραστατική. Σε κάποια σημεία όπως σε σκηνές με ένταση και παλμό βεβαια ομολογώ πως ήθελα καλύτερη και πιο παραστατικη απόδοση συναισθημάτων. Η ηθογραφηση των ηρώων ήταν αρκετά καλή . Θα επιθυμούσα ίσως πιο διεξοδική προσέγγιση της κεντρικής ηρωίδας, της Έλενας. Ένα όμορφο νερό ταξίδι στην Μονεμβασιά έφτασε στο τέλος του..το σίγουρο είναι πως η Πανταζή με έκανε να θέλω να την επισκεφθώ.
Βαθμολογία :8/10
Η Έλενα επιτυχημένη Ελληνίδα του εξωτερικού με πανεπιστημιακή καριέρα αποφασίζει να κάνει μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή της. Να μείνει Ελλάδα. Επιλέγει την μαγευτική και σαγηνευτική Μονεμβασιά και εκεί γνωρίζει τον Μάνο έναν αρχιτέκτονα που αναλαμβάνει κτίρια εκεί. Αναπτύσσεται μεταξύ τους έρωτας και ανακαλύπτουν πως μια γυναίκα από το μακρινό παρελθόν παρουσιάζεται στα όνειρά τους. Ποιά είναι αυτή η ανεξήγητη γυναικεία παρουσία και πώς συνδέεται με το μέρος εκεί;
Έχουμε να κάνουμε με ένα αισθηματικό μυθιστόρημα που έχει κάποια στοιχεία μεταφυσικού. Η συγγραφέας ξεκινά παρουσιάζοντας μια ιστορία απο το παρελθόν, ύμνο στην μητρική αγάπη . Αυτό το κομμάτι της πλοκής μου άρεσε πολύ και μου κέντρισαν το ενδιαφέρον η Ροδούλα και ο Εμανουέλε και η Λένη. Με συγκίνησαν και με γέμισαν και με αλλα διαφορετικα συναισθήματα όπως θυμό και κάποια γιατί για την αδικημένη ζωή κάποιων ανθρώπων.
Στην πορεία μας μεταφέρει στο σήμερα και μας παρουσιάζει τις ιστορίες ζωής της Έλενας και του Μάνου. Στον τελευταίο συμπλέκονται πολλά πρόσωπα και καταστάσεις που αφορούν σε διάφορα θέματα όπως τη μητρική αγάπη, τον έρωτα ,την προδοσία και την επιλόχεια κατάθλιψη. Ήταν πολύ δυνατή ιστορία σε συναισθήματα και πλούσια σε διδάγματα καθώς βλέπουμε την ασυδοσία κάποιων για πλουτισμό και τα εγκλήματα που κάνουν. Όμως κανένα έγκλημα δε μένει ατιμώρητο. Οι ψυχές θελουν δικαίωση και οι αναγνώστες λύτρωση. Οι τύψεις και οι Ερινύες κυνηγούν ανελέητα όσους έβλαψαν σκόπιμα ανθρωπους και στο τέλος όλοι παίρνουν αυτό που τους αναλογεί. Η ιστορία του Μάνου και της μητέρας του ήταν πλούσια σε γεγονότα και ένταση. Μου άρεσε ο τρόπος που δέθηκε με το μακρινό παρελθόν και η λύση σχετικά με την ψυχή που κυκλοφορεί σε αυτό το πέτρινο σπιτι και εμφανίζεται στα όνειρα των κεντρικών ηρώων.
Η συγγραφέας εκανε φιλότιμη προσπάθεια οφείλω να ομολογήσω να παντρέψει στο βιβλίο το χτες και το σήμερα με το μεταφυσικό στοιχείο. Αυτό διείσδυσε στην ιστορία σε μικρές δόσεις ωστόσο ομως εναρμονισμένες .
Στο κομμάτι της γραφής η Πανταζή τα πηγε αρκετά καλά. Απλη γραφή χωρίς μελοδραματισμούς αυτή τη φορά και ανούσια πλατιασματα. Ήταν άμεση και παραστατική. Σε κάποια σημεία όπως σε σκηνές με ένταση και παλμό βεβαια ομολογώ πως ήθελα καλύτερη και πιο παραστατικη απόδοση συναισθημάτων. Η ηθογραφηση των ηρώων ήταν αρκετά καλή . Θα επιθυμούσα ίσως πιο διεξοδική προσέγγιση της κεντρικής ηρωίδας, της Έλενας. Ένα όμορφο νερό ταξίδι στην Μονεμβασιά έφτασε στο τέλος του..το σίγουρο είναι πως η Πανταζή με έκανε να θέλω να την επισκεφθώ.
Βαθμολογία :8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου