ΚΛΉΡΩΣΗ 20/11/2019
Πάρτε μέρος στην κλήρωση για 1 αντίτυπο του βιβλίου
"ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ Σ΄ΑΓΑΠΩ"
της ΝΙΤΣΑΣ ΜΑΝΩΛΑπου κυκλοφορεί απο την ΔΥΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ!
Συγγραφέας: Bandi
Για συμμετοχή στην κλήρωση ακολουθηστε τα βήματα:
1. Εγγραφείτε ως ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ στο ιστολόγιο μας vivliopareas.blogspot.com
2. Γράψτε μας ΣΧΟΛΙΟ στην αντίστοιχη ανάρτηση του διαγωνισμού μας!
3. Πατήστε ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ στις σελίδα Νίτσα Μανωλά - Nitsa Manola- Author
4. Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας https://www.youtube.com/channel
4. Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας https://www.youtube.com/channel
Λένε πως σαράντα είναι τα κύματα που πρέπει να περάσει κάποιος για να ελευθερωθεί από τα μάγια...
Σε θάλασσες φουρτουνιασμένες της ζωής τα δικά μου κύματα... Πελώρια ορθώθηκαν μπροστά μου και πώς να τα περάσω; Τα μετρώ, ένα, δύο, τρία, και τα προσπερνώ. Το ένα ψηλότερο και πιο άγριο από το άλλο. Μα πότε θα φτάσω στα σαράντα;
Λένε πως για να είναι κάποιος ευτυχισμένος πρέπει να πονέσει πρώτα...
Κι εγώ πονώ. Ματώνω μέσα μου. Χάνομαι μέρα με την ημέρα, όλο και βουλιάζω σε νερά απύθμενα, σκοτεινά. Όμως προσπαθώ, τ’ ορκίζομαι πως προσπαθώ, να κρατηθώ στην επιφάνεια! Με νύχια και με δόντια. Δε θέλω να βουλιάξω, δε θέλω να χαθώ στο άγνωστο.
Μα δεν εξαρτάται από μένα. Κάθε μέρα είναι σαν να χάνω ένα κομμάτι του εαυτού μου. Σαν τα φθινοπωρινά τα φύλλα πέφτουν μια μια οι αντιστάσεις μου. Κι ολοένα βυθίζομαι. Στο βαθύ απέραντο σκοτάδι.
Αιμιλία
Σε θάλασσες φουρτουνιασμένες της ζωής τα δικά μου κύματα... Πελώρια ορθώθηκαν μπροστά μου και πώς να τα περάσω; Τα μετρώ, ένα, δύο, τρία, και τα προσπερνώ. Το ένα ψηλότερο και πιο άγριο από το άλλο. Μα πότε θα φτάσω στα σαράντα;
Λένε πως για να είναι κάποιος ευτυχισμένος πρέπει να πονέσει πρώτα...
Κι εγώ πονώ. Ματώνω μέσα μου. Χάνομαι μέρα με την ημέρα, όλο και βουλιάζω σε νερά απύθμενα, σκοτεινά. Όμως προσπαθώ, τ’ ορκίζομαι πως προσπαθώ, να κρατηθώ στην επιφάνεια! Με νύχια και με δόντια. Δε θέλω να βουλιάξω, δε θέλω να χαθώ στο άγνωστο.
Μα δεν εξαρτάται από μένα. Κάθε μέρα είναι σαν να χάνω ένα κομμάτι του εαυτού μου. Σαν τα φθινοπωρινά τα φύλλα πέφτουν μια μια οι αντιστάσεις μου. Κι ολοένα βυθίζομαι. Στο βαθύ απέραντο σκοτάδι.
Αιμιλία
Ευχαριστούμε πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή