Ο Αλέξης και η Μαρίνα ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Ευτυχισμένοι δημιουργούν τη δίκη τους οικογένεια, την ηρεμία της οποίας θα διασαλεύσει ένα τραγικό γεγονός. Άραγε, θα καταφέρουν να το ξεπεράσουν και να προχωρήσουν ενωμένοι στο μονοπάτι της ζωής;
Λοιπόν, ο συγγραφέας των επιτυχιών πέρυσι εξέδωσε ένα μυθιστόρημα που για μένα ήταν μέτριο και συγκριτικά με αλλά προσεγμένα βιβλία του η "Υπόθεση εμπιστοσύνης" ήταν κατώτερη των προσδοκιών μου. Έχει καταθέσει λογοτεχνικά δείγματα γραφής στο παρελθόν που εντυπωσίασαν και σαγηνεύσουν το αναγνωστικό κοινό και εμένα. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία αγάπης που παρουσιάστηκε με χλιαρό και υποτονικό τρόπο και η οποία σε καμία περίπτωση δε με άγγιξε. Διάβαζα τις σελίδες χωρίς κάτι να με τραβά ούτε ωστόσο να με απωθεί. Ίσως φταίει ο τρόπος που παρουσιάστηκε από τον Πολυράκη. Προς το τέλος που εμφανίστηκε ο αστυνόμος από το βιβλίο "Έγκλημα στην Παλαιών Πατρών" άλλαξε λίγο το ύφος και απέκτησε ενδιαφέρον και σασπενς αν και ήταν προβλέψιμο στα μάτια μου το φινάλε.
Δεν μου άφησε κάτι αναγνωστικά αυτό το βιβλίο. Ούτε σε μηνύματα που μετάδωσε ούτε προβληματισμούς. Αν και η γραφή του συγγραφέα είναι άρτια και πάντα προσεγμένη εδώ χώλαινε η χιλιοειπωμένη πλοκή και οι ήρωες. Οι τελευταίοι σαν πρωταγωνιστές αρλεκιν με έντονες δόσεις μελό ηθογραφούνται με τρόπο αρκετά επιφανειακό.
Δεν μου αρέσει που γράφω αρνητικά για ένα συγγραφέα που θαύμαζα και εκτιμώ. Όμως δε μπορώ να είμαι ανειλικρινής. Από τον Πολυράκη έχω απαιτήσεις, γιατί ξέρω πως μπορεί να γράψει όπως και το έχει κάνει, αριστουργήματα. Για κάποιον άλλον συγγραφέα αυτό θα ήταν ένα καλό μυθιστόρημα . Για τον Πολυράκη είναι λίγο και επιφανειακό.
Βαθμολογία :7-/10
Λοιπόν, ο συγγραφέας των επιτυχιών πέρυσι εξέδωσε ένα μυθιστόρημα που για μένα ήταν μέτριο και συγκριτικά με αλλά προσεγμένα βιβλία του η "Υπόθεση εμπιστοσύνης" ήταν κατώτερη των προσδοκιών μου. Έχει καταθέσει λογοτεχνικά δείγματα γραφής στο παρελθόν που εντυπωσίασαν και σαγηνεύσουν το αναγνωστικό κοινό και εμένα. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία αγάπης που παρουσιάστηκε με χλιαρό και υποτονικό τρόπο και η οποία σε καμία περίπτωση δε με άγγιξε. Διάβαζα τις σελίδες χωρίς κάτι να με τραβά ούτε ωστόσο να με απωθεί. Ίσως φταίει ο τρόπος που παρουσιάστηκε από τον Πολυράκη. Προς το τέλος που εμφανίστηκε ο αστυνόμος από το βιβλίο "Έγκλημα στην Παλαιών Πατρών" άλλαξε λίγο το ύφος και απέκτησε ενδιαφέρον και σασπενς αν και ήταν προβλέψιμο στα μάτια μου το φινάλε.
Δεν μου άφησε κάτι αναγνωστικά αυτό το βιβλίο. Ούτε σε μηνύματα που μετάδωσε ούτε προβληματισμούς. Αν και η γραφή του συγγραφέα είναι άρτια και πάντα προσεγμένη εδώ χώλαινε η χιλιοειπωμένη πλοκή και οι ήρωες. Οι τελευταίοι σαν πρωταγωνιστές αρλεκιν με έντονες δόσεις μελό ηθογραφούνται με τρόπο αρκετά επιφανειακό.
Δεν μου αρέσει που γράφω αρνητικά για ένα συγγραφέα που θαύμαζα και εκτιμώ. Όμως δε μπορώ να είμαι ανειλικρινής. Από τον Πολυράκη έχω απαιτήσεις, γιατί ξέρω πως μπορεί να γράψει όπως και το έχει κάνει, αριστουργήματα. Για κάποιον άλλον συγγραφέα αυτό θα ήταν ένα καλό μυθιστόρημα . Για τον Πολυράκη είναι λίγο και επιφανειακό.
Βαθμολογία :7-/10
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου σε όλα. Αλλά εγώ τελικά έμεινα ευχαριστημένη λόγο της ανατροπής σε αστυνομικό αν και ήταν εντελώς προβλέψιμο. Ούτε το έγκλημα στην παλαιών Πατρών ήταν τόσο δυνατό αστυνομικό. Πιστεύω ότι τα ιστορικά και ερωτικά μυθιστόρηματα του πάνε καλύτερα. Προσπάθησα και εγώ να μη γράψω αρνητικά γιατί κάποιους αναγνώστες μπορεί να τους ικανοποιήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφή