ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΕΙΔΩΛΟ", Χρυσηίδα Δημουλίδου, εκδόσεις Ψυχογιός, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΝΑΤΣΗ!

Πίσω από την εικόνα ενός ραγισμένου ειδώλου η πολυσυζητημένη συγγραφέας Χρυσηίδα Δημουλίδου μας παραδίδει έναν ολοκληρωμένο κεντρικό ήρωα, τον Βίκτωρα Νοταρά!

Η Δημουλίδου δημιουργώντας έναν πραγματικά εντυπωσιακό κεντρικό ήρωα, προσφέρει στους θαυμαστές της ένα υπέροχο μυθιστόρημα βασισμένο στην πορεία της ζωής του ήρωα της. Κάνοντας κατάδυση στον πυρήνα της ζωής του, έχει αποτυπώσει  εξαιρετικά τη δυναμική της πλοκής της ιστορίας. 

Η ζωή ενός ειδώλου προκαλούσε πάντα το ενδιαφέρον του κόσμου. Το μυστηριώδες πέπλο που σκέπαζε όσα συνέβαιναν πίσω από την θορυβώδες ζωή του, αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί μέχρι και σήμερα πηγή έμπνευσης για ταινίες που σαρώνουν βραβεία και χαίρουν σπουδαίας υποδοχής από το κοινό. Η συγγραφέας μας αφουγκράστηκε το ρεύμα της εποχής και αποφάσισε να αποτυπώσει στο χαρτί τα χρόνια της νιότης του ήρωα της, Βίκτωρα Νοταρά. Του διάσημου ηθοποιού που έκανε διεθνή καριέρα και χάρη στο ταλέντο του και όσα του έμαθε η ίδια η ζωή, ανέβηκε στον θρόνο του κινηματογραφικού κόσμου. Το «ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΕΙΔΩΛΟ» είναι μια ιστορία ζωής που πηγάζει από τις αναταραχές που έχουν υποστεί οι ηθικοί κανόνες της κοινωνίας από το 1941 έως το σήμερα και αποτυπώνει με γλαφυρές περιγραφές τη σύγχυση που δεν ξεπερνά τη φαντασία, βιώνοντάς το μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Άνετα μπορείς να το χαρακτηρίσεις ως ένα συγγραφικό τσουναμι που θα σε παρασύρει στο διάβα του και θα σαρώσει την ψυχή σου όπως σάρωνε τα βραβεία μαζί με τις καρδίες και τα κορμιά των θηλυκών που βρίσκονταν στο πορεία της ζωής του, ο Βίκτωρας Νοταράς. Γιατί αυτό το μυθιστόρημα δεν επιδιώκει να παίξει με τα νεύρα και τις αντοχές σου. Δεν εστιάζει στο αίσθημα και την δικαίωση. "Το Ραγισμένο είδωλο" έχει τη δική του ταυτότητα και επιτυγχάνει να αφήσει την προσωπική του σφραγίδα. Κινείται με αποφασιστικότητα και σεβασμό πάνω στο ψυχολογικό υπόβαθρο του ήρωα της, αφήνοντας άναυδο τον αναγνώστη μπροστά στη δεξιοτεχνία της Χρυσηίδας Δημουλίδου να σκιαγραφεί τους χαρακτήρες της με χειρουργική ακρίβεια.

Το ψυχολογικό προφίλ του κεντρικού χαρακτήρα σκιαγραφείται παραστατικά. Μέσα από ζωντανές εικόνες, κινηματογραφικές εναλλαγές, χρήση ιδιαίτερα καυστικού λόγου, όπως το επιβάλλουν οι συνθήκες μέσα στο πλαίσιο ενός σκληρού και σοκαριστικού ρεαλισμού, ο αναγνώστης θα βρεθεί αντιμέτωπος με το ανταγωνιστικό πρόσωπο του κόσμου της υποκριτικής τέχνης. Εξάλλου πιστεύω πως αυτός είναι και ο απώτερος στόχος της συγγραφέως. Επιλέγοντας μια ενδιαφέρουσα πλοκή με «εκθαμβωτικό περιτύλιγμα», επιζητά να μεταφέρει πολλά μηνύματα όπως είναι η ματαιοδοξία, ο ανταγωνισμός για χάρη της δόξας και του χρήματος, ο εγωισμός που κυριαρχεί στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και όλος αυτός ο άυλος κόσμος που ακολουθεί τον διάσημο σαν είναι στην κορυφή της καριέρας του. Μα η ζωή είναι μια ρόδα που γυρίζει και σαν γυρίσει και έρθουν τα πάνω κάτω, όλοι εξαφανίζονται και κανείς δεν είναι διατεθειμένος να βοηθήσει έναν ασήμαντο!

Η ιστορία εξελίσσεται αιχμαλωτίζοντας αναπόφευκτα την προσοχή των αναγνωστών. Οι τελευταίοι καλούνται να παρακολουθήσουν το προσωπικό δράμα του κυρίου Νοταρά, συμμετέχοντας ενεργά. Άλλοι προσδοκώντας την τιμωρία του μποέμ του κινηματογράφου που παίζει με τις καρδιές των γυναικών σαν να παίζει τζόγο, άλλοι ίσως γοητευμένοι από τον χαρακτήρα του. Όμως όπως συνειδητοποιεί ο Νοταράς όταν κατατρύχεται από τους προσωπικούς του δαίμονες: «Η ζωή παίζει σκληρό τζόγο. Ξέρει να κρατά καλά κλειστά κάποια χαρτιά και να σου τα πετάει στη μούρη όταν κρίνει πως θέλει να ρίξει στα τάρταρα ή να σε βγάλει από εκεί μέσα.»

Προσεκτικά επιλεγμένοι όλοι οι χαρακτήρες της Δημουλίδου, συνθέτουν μια ιστορία που θα σε κάνει αρκετές φορές να λυγίσεις. Ξεχώρισα την μάνα, τον χαρακτήρα της οποίας η συγγραφέας τον έχει απογειώσει μέσα από την ευαισθησία του χαρακτήρα της αλλά και την αγάπη της μάνας που θα μείνει αναλλοίωτη μπρος στην αγάπη για το παιδί της, όσο και να την έχει πονέσει αυτό. Γιατί: «Μπορεί μια μάνα να ξεχάσει το παιδί που έφερε στον κόσμο; Μπορεί μια μάνα να μισήσει το σπλάχνο της; Μπορεί να σβήσει η φωνή της καρδιάς; Μπορούν να κοπούν οι δεσμοί του αίματος; Μπορούν να αφανιστούν οι αναμνήσεις; Όχι, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει αν πρώτα δεν έχει σακατευτεί το μυαλό σου. Όμως ακόμα και τότε, όλα θα υπάρχουν μέσα σου απλά δεν τα θυμάσαι.»

Οι αντιθέσεις των χαρακτήρων λειτουργούν αρμονικά δημιουργώντας μια δυνατή πλοκή. Το ενδιαφέρον διατηρείται σε υψηλό επίπεδο και σταδιακά κλιμακώνεται. Η εξέλιξη με τις έντονες εναλλαγές εικόνων, τους ζωντανούς διαλόγους, αλλά και τις αναπάντεχες ανατροπές συντελούν αποφασιστικά σε αυτή την κατεύθυνση. Ίντριγκες και πισώπλατα μαχαιρώματα στο λαμπερό αυτό χώρο της ηθοποιίας, που σκοπό έχουν το δρόμο προς την δόξα, βρίσκουν τη θέση τους στη σφιχτή πλοκή της ιστορίας. Η γραφή της Δημουλίδου είναι σε απόλυτη αρμονία με την «ιδιαίτερη» προσωπικότητα του κεντρικού της ήρωα. Επιλέγει να χρησιμοποιεί την «τηλεοπτική» λογική με βασικό συστατικό τον καταιγιστικό ρυθμό που υιοθετούν και οι πιο πετυχημένοι σεναριογράφοι.

Η φοβερή σκιαγράφηση των χαρακτήρων και η υπόθεση σε συνδυασμό με την πειστικότατη αναπαράσταση του χώρου, αποτελούν εχέγγυα για να διαβάσεις το «ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΕΙΔΩΛΟ» και να γίνεις άλλος ένας θαυμαστής του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΟΤΑΡΑ.