ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΚΟΜΑ", Εύη Δουργούτη, εκδόσεις ΠΝΟΗ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΝΑΤΣΗ!

Είναι άραγε ικανή μια στιγμή ακόμα να καταφέρει να επανορθώσει λάθη και αναβολές μιας ολόκληρης ζωής; Θα σταθεί ικανή αυτή η στιγμή που αποζητά με λαχτάρα τη δικαίωση του έρωτα να ξεπεράσει ενδόμυχους φόβους και κοινωνικές συμβάσεις;

Στο νέο της βιβλίο και το δεύτερο κατά σειρά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ, η Εύη Δουργούτη αγγίζει με τρυφερότητα και σεβασμό, μέσα από αληθινά γεγονότα και σκοτεινές πτυχές, μια ολόκληρη ζωή και μια μεγάλη αγάπη που θα καταδικαστεί πίσω από ίντριγκες και δολοπλοκίες τρίτων. Το «ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΚΟΜΑ» αναβιώνει με μυθιστορηματικό τρόπο τις τελευταίες ώρες του πρωταγωνιστή μας Χρήστο Ιγατίαδη και ζωντανεύει, μέσα από τις αναμνήσεις του, τις μέρες που καθόρισαν την πορεία της ζωής του.

1933. Σε ένα χωριό της Μακεδονίας, ένα νεαρό κορίτσι, η Λεμονιά, αφήνει την τελευταία της πνοή κατά την γέννηση των δίδυμων της. Η μοίρα ξεκινά το άχαρο παιχνίδι της από την στιγμή του θανάτου της νέας μητέρας και σφραγίζει την πορεία της ζωής των διδύμων με την εγκατάλειψη από τον πατέρα τους. Τα ορφανά θα δοθούν σε δυο διαφορετικές οικογένειες για να τα μεγαλώσουν.

1960 και η μοίρα που συνεχίζει να τραβά το ίδιο κουπί στην πορεία της ζωής του Χρήστου Ιγνατιάδη, θα συνεχίσει να τον φέρνει αντιμέτωπο με ένα ζοφερό προδιαγεγραμμένο μέλλον φέρνοντας τον για δεύτερη φορά αντιμέτωπο  με την εγκατάλειψη. 

2013. Θλιβερές σκέψεις ταλανίζουν το μυαλό του ήρωα μας λίγο πριν φύγει από την ζωή και το παρελθόν στήνει ένα περίεργο χορό ξυπνώντας  αναμνήσεις που πονούν. Αργά και βασανιστικά θυμάται τις μέρες που όρισαν το πεπρωμένο της ζωής του. Εκείνες τις μέρες που η αγάπη χτύπησε την πόρτα της καρδιάς του και έδωσε τη μεγαλύτερη των μαχών.

2013. Μια γυναικά μπαίνει στο ταξί και τρέχει να προλάβει. Να προλάβει τι ακριβώς; Μια στιγμή ακόμα μαζί του αναζητά. Μια στιγμή για να προλάβει να του ζητήσει συγγνώμη για όλες εκείνες τις μέρες που πάλεψε με τα θέλω, τις βαθύτερες επιθυμίες της, την εκκωφαντική σιωπή και τη λαίλαπα των τύψεων και των ενοχών. Εκείνες τις μέρες που οδήγησαν τα βήματά της σε λάθος μονοπάτια. Να προλάβει να του πει ότι… τον αγάπησε!

Η προσέγγιση της Ευης Δουργούτη με συγκίνησε, γιατί άφησε την πένα του να υποκλιθεί στην στη συναισθηματική φόρτιση αλλά και στην τραγικότητα των στιγμών χωρίς άσκοπες περιγραφές. Δημιουργώντας την εικόνα ενός  λογοτεχνικού ντοκιμαντέρ κατάφερε να ενώσει περίφημα δύο θανάτους: τον θάνατο ενός παράφορου έρωτα και τον θάνατο του ίδιου του ήρωα μας. Μέσα από συνεχόμενες εναλλαγές ανάμεσα στο 1933 και το 2013 κορύφωσε την αγωνία για την έκβαση της υπόθεσης, σε συνάρτηση με την οδύνη της απώλειας, του τέλους αλλά και του ανείπωτου πόνου.

Με γρήγορο ρυθμό και έντονο σασπένς, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, το έργο διακρίνεται για τους αληθινούς χαρακτήρες, τις συναρπαστικές περιγραφές και μια διεισδυτική ματιά στα κοινωνικά δρώμενα της εποχής! Με λόγο δωρικό και λιτό, έτσι ακριβώς όπως πρόσταζαν τα συμβάντα η Δουργούτη έδωσε έμφαση στις συναισθηματικές μεταπτώσεις αλλά και τις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων. Ένα ξέφρενο παιχνίδι μέσα στο χρόνο και το χώρο, το «ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΚΟΜΑ» κερδίζει δύναμη και ορμή καθώς τρέχει προς το τέλος, όπου όλα του τα κομμάτια μπαίνουν στη θέση τους με την ακρίβεια ενός παζλ.