ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΚΑΣΕΤΙΝΑ", Θάλεια Κουνούνη, εκδόσεις Λιβάνη, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

      Άνοιξε  διάπλατα η  κασετίνα της Θαλειας Κουνουνη και έσπειρε μέσα μου συναισθήματα και σκέψεις. Σκέψεις για τα όρια των άρρωστων και διεστραμμένων μυαλών . Από τη ναζιστική Γερμανία ως σήμερα, αυτά ούτε είναι λίγα ούτε χάθηκαν. Το μίσος, οι προκαταλήψεις και ο ρατσισμός για κάποιους είναι καταχωνιασμένα στην άκρη της ψυχής τους, ανύπαρκτα , αδιάφορα ή και ξεχασμένα . Για άλλους όμως έχουν φωλιάσει ως το μεδούλι της ψυχής τους και συνεχίζουν ακάθεκτα να συντηρούνται και να βρομίζουν την ανθρωπότητα. Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα η Θάλεια Κουνουνη κάνει μια ωδή που βρίθει από αντιπολεμικά μηνύματα.

        Δεν είναι απλά ένα ιστορικό μυθιστόρημα που μας αφηγείται τις θηριωδίες των Ναζί και τα πειράματα σε βάρος όσων έλαχε ο κλήρος να γίνουν βορά στις ορέξεις της αρίας φυλής . Είναι ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό σε εκείνες τις αιματοβαμμένες χρονιές που άφησαν μνήμες που πονάνε βαθιά ως σήμερα . Παράλληλα , είναι μια ενδελεχής έρευνα στα αίτια που οδήγησαν στην άνοδο του Ναζισμου και στους λόγους που αυτή βρήκε έρεισμα . Μια καθηλωτική καταγραφή τόσο διεισδυτική που διαπερνά το αναγνωστικό σου είναι και σε ωθει να συμπεριλάβεις αυτό το μυθιστόρημα στην βιβλιοθήκη της καρδιάς σου .

          Δεν έχει τόσο σημασία να σας διηγηθώ την περίληψη . Θα την ανακαλύψετε μόνοι σας . Βρισκόμαστε βόρεια της Νέας Υόρκης σε μια βίλα στην οποία βρίσκονται έξι πτώματα,φρικτά βασανισμένα  που αναπαριστούν ειδεχθη  εγκλήματα του Β παγκόσμιου πολέμου . Το FBI καλεί την ψυχολογο του , Σοφι Γουάιλτ να βγάλει άκρη για όλα αυτά και έτσι από εδώ και μετά ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστοριας .

        Πρόκειται για ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα , στο οποίο οι ήρωες καλοί ή κακοί βάζουν τη δίκη τους προσωπική σφραγίδα , έντονη , λυτρωτική και καθαρτική . Με τη μέθοδο της ανάδρομης στο παρελθόν και στο σήμερα η Κουνουνη φωτίζει πτυχές του χτες . Ξεκάθαρα φαίνεται πως έχει μελετήσει διεισδυτικά αυτή τη μελανή περίοδο της ιστορίας  και αγόγγυστα την έγραψε . Σίγουρα για την ίδια θα ήταν πολύ επώδυνο κάτι τέτοιο , αλλά η πένα της δωρική και παραστατική ανεπηρέαστη από συναισθηματισμούς , αφήνει πρόσωπα και γεγονότα να πάρουν θέση και να εξιστορήσουν . Και από εκεί και μετά ο αναγνώστης κρίνει , παίρνοντας θέση στο δικαστήριο των ψυχών , γιατί τα θύματα αποζητούν διακαώς δικαίωση . 

       Η συγγραφέας  ανοίγει το δρόμο , τοποθετώντας  τους ήρωες στο μονοπάτι της ζωής και αυτοί σε παίρνουν από το χέρι και σαν συνοδοιπόρος τους ξεκινάς το επώδυνο ταξίδι στο χτες . Οι χαρακτήρες που σκιαγραφεί είτε πρωταγωνιστές στο παρελθόν είτε στο σήμερα είναι ετερόκλητοι , και κάποιοι ιδιαίτερα συγκλονιστικοί . Και Εβραίοι και Γερμανοί  είναι μαριονέτες στο παιχνίδι του μίσους και του πολέμου . Μόνο που ο όλεθρος δεν είναι παιχνίδι . Είναι πυροβολισμός και επώδυνος θάνατος . Χάνεις την ανθρωπιά σου και αποκτηνώνεσαι .

      Ο λόγος της συγγραφέως είναι δωρικός και κοφτος . Μικρές προτάσεις σέρνουν τον χορό του δράματος που παίρνει σάρκα και οστά  σε ένα μυθιστόρημα που δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει τον αναγνώστη ασυγκίνητο . Τα πρόσωπα της ιστορίας ηθογραφούνται στον καμβά της με έντονα χρώματα . Είτε μελανά είτε φωτεινά. 

      Ίσως για κάτι τέτοια βιβλία που είναι σταθμός να μην πρέπει να γράφουμε πολλές γραμμές . Ίσως αφαιρέσουμε άθελα μας κάτι  από όσα βιώσαμε στην αναγνωση του ή δεν αποτυπώσαμε όπως θα θέλαμε όσα νιώσαμε . Μπορεί για τέτοια βιβλία τα λόγια να είναι κυριολεκτικά φτωχά . Για μένα είναι μια γροθιά στη φρίκη του πολέμου , στον ρατσισμό . Μια καταγγελία ενάντια στο μίσος και στα διεστραμμένα μυαλα που έχουν εξουσία λόγω θέσης και παρασύρουν αθώους στον όλεθρο . Ανοίξτε , λοιπόν , την κασετίνα ..σε καμία περίπτωση δε θα το μετανιώσετε . Χίλια μπράβο στη συγγραφέα , γι αυτό το πονημα που σαρώνει το είναι του αναγνώστη .