"Οταν η τέχνη θεριεύει τις αισθήσεις!" με την πένα της Μαρίας Μισσέ για την στήλη ΜISSELEN!

Θηρίο είναι η δημιουργία, δύσκολα δαμάζεται, χρειάζεται κόπος, αγώνας. Άλλοτε σε αλυσοδένει, σε σέρνει μαζί του κι άλλοτε το τραβάς εσύ. Κάποιες φορές μοιάζει ασήκωτο, βαρύ, δεν παύει όμως στα μάτια σου να δείχνει μεγαλειώδες. Κάποτε σε ξεχνάει, περνούν οι μέρες, οι νύχτες κι αυτό άφαντο, ώσπου φτάνει η στιγμή που εμφανίζεται μπροστά σου απρόσκλητο. Σε ξυπνάει ξημερώματα, σ' ακολουθεί στη δουλειά, στη βόλτα, όπου κι αν πας αυτό ακολουθεί, σε κοιτάζει στα μάτια περιμένοντας να το εξημερώσεις, καλώντας σε να βγάλεις το μέσα της ψυχής σου, να το σκορπίσεις στον άνεμο. 

Υπάρχουν στιγμές που είναι καλοσυνάτο, ησυχάζει κι έπειτα, μόλις η σκέψη σου γεμίσει εικόνες, λέξεις, συναισθήματα, θεριεύει ξανά, σε προκαλεί να παλέψεις για χάρη του. Το γνωρίζεις, - στο έχει ψιθυρίσει τόσες φορές - πως χρειάζεται να αγωνιστείς σκληρά, έως ότου οι προσπάθειες σου αποδώσουν και τότε εκείνο πρώτο ζητώκραυγάζει τις νίκες σου. Να θυμάσαι όμως πως έχει και ήττες ο αγώνας αυτός, τότε που εκείνο προσπαθεί να δαμάσει εσένα, την ανυπακοή σου απέναντι του. Δεν έχει σημασία αν είσαι ζωγράφος, γλύπτης, ποιητής, συγγραφέας, μουσικός, πάντα ένα θηρίο θα σε παίρνει στο κατόπι αναζητώντας μαζί σου την έμπνευση, σε αρώματα, γεύσεις και αισθήσεις. Αγκαλιάζει τις σκέψεις σου, πότε απειλητικά, πότε με αγάπη, μέχρι την επόμενη νίκη, την επόμενη ήττα και η διαδικασία του δαμασμού επαναλαμβάνεται. Προκαλώντας ο ένας τον άλλον σε μονομαχία, με μοναδικά όπλα μια άδεια σελίδα, έναν λευκό καμβά, το σκονισμένο πιάνο, σε μια αρένα που οι μάχες εύχεσαι να μην τελειώσουν ποτέ.