ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο «Αναρρούσα» του Κωστή Γ. Αγγελάκη, εκδόσεις Πνοή, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΝΑΤΣΗ!

 Με ένα ιδιαίτερο τίτλο συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό ο Κωστής Αγγελάκης. «Αναρρούσα» και όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, συμβολίζει την κίνηση των κυμάτων προς τα πίσω, ό,τι μένει στην επιφάνεια ύστερα από το ορμητικό ξέσπασμα της ζωής».

Ο κ. Αγγελάκης δημιουργεί ένα πολυδιάστατο κοινωνικό μυθιστόρημα αναδεικνύοντας τον τρόπο προσέγγισης που ακολουθεί καθώς αποτυπώνει την ιστορία του στο χαρτί. Ένταση και συγκίνηση, μυστήριο και πόνος, αγωνία και λύτρωση. Ο συγγραφέας επιλέγει να κινηθεί με σιγουριά και ασφάλεια στο ορμητικό ξέσπασμα της ζωής, ανοίγοντας την ίδια στιγμή αρκετές  χαραμάδες στον συναισθηματικό κόσμο των ηρώων του, εντείνοντας όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη. Τα γεγονότα που ακολουθούν δημιουργούν περίεργες και ανορθόδοξες διαδρομές σχηματίζοντας μια διάχυτη αίσθηση που κάνει τις σελίδες να γυρνάνε με ασύλληπτα γρήγορο ρυθμό.

Η υπόθεση ξεδιπλώνεται με αφορμή ένα διπλό φονικό που θα συμβεί σε μια ήσυχη γειτονιά της Αθήνας αρχές του ’70. Η δημοσιογραφική κάλυψη του φρικιαστικού εγκλήματος θα ανατεθεί στον Άλκη, ένα νεαρό δημοσιογράφο που μέσα στην δυστυχία κάποιων, ανθίζει η δικιά του επιτυχία στον κόσμο της δημοσιογραφίας. Όλα τα στοιχεία φωτογραφίζουν ξεκάθαρα τον σύζυγο και πατέρα του διπλού φονικού μάνας και κόρης. Ο Άλκης όμως έχει τις δικές του αμφιβολίες που στοιχειώνουν τις σκέψεις του ως προς την αναζήτηση της αλήθειας. Εκείνη τη μοναδική αλήθεια που θα τον σημαδέψει και καθορίσει στην πάροδο των χρόνων.

Αψηφώντας κοινωνικές επιταγές και συμβάσεις, ακολουθεί με μπούσουλα την ψυχή του την εξερεύνηση της αλήθειας. Αυτής της αλήθειας που η κοινωνία αρνείται να δει γιατί της αρκεί η τιμωρία του ενόχου. Ποιοι είναι όμως οι πραγματικοί ένοχοι, αυτοί που οδηγούν έναν άνθρωπο να φτάσει στο έγκλημα; Τα ερωτήματα κυριαρχούν και η αναζήτηση της αφορμής αγκαλιάζει κάθε κίνηση, κάθε απόφαση. Ποιος φταίει και ποιος κρύβεται πίσω από τις επιλογές μας;

Σύμμαχός του στην αναζήτηση της αλήθειας ο Σπύρος. Ένας άντρας που έχει κατακτήσει την καριέρα που ονειρεύεται, λίγο όμως πριν την σύνταξή του έρχεται αντιμέτωπος με τον καρκίνο. Στο νοσοκομείο κάνει έναν απολογισμό της ζωής του. Τις επιτυχίες στα επαγγελματικά διαδέχονται οι αποτυχίες στην προσωπική ζωή και στα όνειρά του. Αυτά τα όνειρα που όλοι μας κάνουμε για το αύριο που για κάποιους δυστυχώς δεν έρχεται ποτέ! Άραγε είναι εφικτό να ανατρέψουμε την προδιαγραμμένη μοίρα μας;

Η αφήγηση δεν ακολουθεί μια συγκεκριμένη πεπατημένη αλλά παραδίνεται στις ανάγκες της ιστορίας και αφήνεται στις διαθέσεις των ηρώων. Μέσα από μια ευαίσθητη και ανθρώπινη προσέγγιση, ο συγγραφέας στοχεύει να αναδείξει τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ηρώων του. Άλλοτε ευαίσθητη και άλλοτε σκληρή, η αφήγηση με άγγιξε γιατί δεν χάθηκε σε άσκοπες περιγραφές, αλλά βυθίστηκε στις ψυχές των χαρακτήρων. Στις αδυναμίες τους απέναντι στο σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας, στην κατάλυση κάθε επιθυμίας μπροστά στο ηθικό και το δίκαιο, στην καταπίεση κάθε αισθήματος, στην ασφυξία της κοινωνικής κατακραυγής. Η εξομολόγηση της Κατερίνας ήταν μια από τις πιο δυνατές στιγμές του βιβλίου που με έκανε να συγκινηθώ, να θυμώσω, να μείνω άφωνη, αλλά και να λυγίσω.

Ξεχώρισα την στάση του συγγραφέα απέναντι στον ψυχικό κόσμο των ηρώων, που δεν ήταν κατακριτέα αντιθέτως με περισσή συμπόνια έσκυψε πάνω στις πληγές τους. Το λυρικό ύφος γραφής κατάφερε να ισορροπήσει στην αποφόρτιση των συναισθημάτων μπροστά στις φορτισμένες εξομολογητικές αποκαλύψεις, διαμορφώνοντας παράλληλα με μεθοδικότητα την κορύφωση της αγωνίας απέναντι στα τεράστια γιατί.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο με σπουδαία μαθήματα ζωής!