Προσπαθώ να θυμηθώ μαμά, πόσο χρονών ήμουν, όταν με πήγες στο γιατρό για εμβόλιο κι εγώ έκλαιγα μόλις είδα την ένεση; Πόσα μου έταζες για να με ησυχάσεις! Τότε που έπεσα, χτυπώντας το κεφάλι μου, πόσες ώρες άραγε, έμεινες ξύπνια πλάι μου; Θυμάσαι τότε που έσπασα το πόδι μου; Πόσο περισσότερο πόνεσες εσύ βλέποντας τον γιατρό να βάζει τον γύψο; Φέρνεις στην μνήμη σου, την πρώτη μου μέρα στο σχολείο; Όταν το χέρι σου αποχωρίστηκε το δικό μου; Θυμήσου πόσο με καμάρωνες όταν απήγγειλα τα ποιήματα στις σχολικές γιορτές. Αναπολείς όλες εκείνες τις στιγμές, τις σκανταλιές μου, τα γέλια, τα κλάματα, τους τσακωμούς που η δύναμη μιας αγκαλιάς τους έδιωχνε μακριά;
Στη δική μου μνήμη, ξέρεις τι έχει χαραχτεί πιο έντονα; Η ημέρα του γάμου μου, που έλαμπες από χαρά. Πόσο περήφανη ένιωθα πως είσαι εκείνη τη μέρα! Όταν σου ανακοίνωσα την πρώτη μου εγκυμοσύνη, όταν γέννησα το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο μου παιδί, πόσα δάκρυα χαράς ξοδέψες για χάρη μας;
Μια είναι η απάντηση σε όλα. Το βλέπω κάθε φορά στο βλέμμα σου, στο γέλιο σου, στον αναστεναγμό σου, στην ζεστασιά της μοναδικής σου αγκαλιάς.
" Δεν έχει σημασία, το πόσο, το γιατί, το πώς. Αφού σε αγαπώ κόρη μου. Είσαι η ζωή μου! Δεν μπορώ και δεν θέλω να νιώσω διαφορετικά."
Αυτά δεν σκέφτεσαι;
Μα φυσικά, το ίδιο νιώθω κι εγώ για σένα και για τα παιδιά μου, αν τότε δεν είχα
συνειδητοποιήσει πόσο, τώρα ξέρω.
Μεγάλωσα μαμά, μεγάλωσες κι εσύ, μόνο που τώρα είμαι εγώ που σε πάω στο γιατρό, είσαι εσύ που πας για εμβόλιο, είσαι εσύ η πιο σημαντική. Είμαι εγώ που αγωνιώ όταν δεν νιώθεις καλά και ξέρεις κάτι; Σ'αγαπώ και δεν μπορώ, ούτε θέλω να νιώσω διαφορετικά. "Χρόνια πολλά μανούλα μου, είσαι η ζωή μου!" Μισσέ Μαρία
9/5/2021
Το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο όχι μόνο στην δική μου μητέρα, αλλά και στις μανούλες όλου του κόσμου που τις ενώνει η ίδια αγωνία κι αγάπη για τα παιδιά τους!
Εξαιρετικό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή