Ένα μυθιστόρημα αστυνομικό, το οποίο μου άρεσε και κατάφερε να το διαβάσω απνευστί ήταν η «Ρωξάνη» του Κωνσταντίνου Μοσχάτου από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, που κυκλοφόρησε το 2021. Το βιβλίο με άξονα τον θάνατο μιας νεαρής γυναίκας, της Ρωξάνης, στην Μονεμβασιά ξετυλίγει μια ιστορία γεμάτη αγωνία, την οποία πρωταγωνιστεί ένας συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο Άρης Βικέλας. Αναζητώντας την έμπνευση βρίσκεται στην Καστροπολιτεία και ο θάνατος της Ρωξάνης τον ταράζει. Δεν έχει πειστεί πως η πτώση της κοπέλας από τον βράχο είναι αυτοκτονία και θεωρεί πως έχει γίνει ένα έγκλημα, στο οποίο ο δράστης θα παραμείνει ατιμώρητος. Κάνει έρευνα, μπλέκεται σε περίεργα και επικίνδυνα μονοπάτια και ανακαλύπτει γεγονότα που συνδέονται με αυτήν την περίεργη απώλεια. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και βήμα βήμα οι αποκαλύψεις για πρόσωπα και καταστάσεις δίνουν άλλη διάσταση στο γεγονός που τους συγκλόνισε όλους.
Πρόκειται για μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια από έναν νέο συγγραφέα που δείχνει πως έχει τη δυναμική και τα φόντα να μας αιχμαλωτίζει με τις εμπνεύσεις του. Ο Μοσχάτος εφηύρε μια ιστορία, που χωρίς να είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη καθηλώνει, γιατί πετυχαίνει να την παρουσιάζει με κλιμακούμενη ένταση. Δηλαδή, δίνοντας τα στοιχεία και τα γεγονότα που εμπλέκονται μέσω της προσωπικής έρευνας του πρωταγωνιστή - συγγραφέα Άρη Βικέλα σε σωστές δόσεις καθηλώνει τον αναγνώστη. Υποψίες πέφτουν σε πολλά πρόσωπα και έτσι το μυαλό μας προσπαθεί να λύσει το γρίφο με συνοδοιπόρο τον Βικέλα, ο οποίος τολμά και ερευνά άλλες στιγμές επιτυχημένα και άλλες αποτυχημένα. Με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός πως σε αρκετά σημεία ο Μοσχάτος χρησιμοποιεί εύστοχα την τεχνική των εγκιβωτισμένων αφηγήσεων.
Σασπένς, εξελίξεις και απρόοπτα σε συνδυασμό με την στρωτή και παραστατική γραφή αναδεικνύονται στις σελίδες του και μας προετοιμάζουν για ένα δυνατό φινάλε. Ομολογώ πως παίρνουμε έντονες γεύσεις και μυρωδιές από την πανέμορφη και γραφική Μονεμβασιά και ενώ το βιβλίο ασχολείται με ένα στενάχωρο θέμα, τον θάνατο της Ρωξάνης, έρχονται όλα σε πλήρη αρμονία με το ειδυλλιακό τοπίο της περιοχής. Αυτό ίσως επιτυγχάνεται όλο και περισσότερο με τις πετυχημένες ερωτικές σκηνές, οι οποίες είναι λιτά και ρεαλιστικά δοσμένες και παράλληλα με τους άμεσους διαλόγους.
Τα θέματα που καταπιάνεται ο συγγραφέας μέσω της πλοκής έχουν να κάνουν με την απιστία, τις άσχημες σχέσεις μάνας - κόρης, τον πληρωμένο και εκβιαστικό έρωτα αλλά πάνω από όλα την πάλη με τις τύψεις και τις ενοχές. Οι άνθρωποι όταν είναι ευάλωτοι κάνουν λάθη που στοιχίζουν στους ίδιους και σε όσους τους αγαπάνε και γίνονται έρμαια αρρωστημένων μυαλών. Αν τα λάθη αυτά εμμένουν έχουν τελικά δυσάρεστες συνέπειες που μπορεί να είναι ολέθριες. Δεν γίνεται να μην σταθούμε πως διαχρονικά οι νέοι άνθρωποι μπορεί να είναι θύματα των αμαρτιών των γονέων τους και αυτό να τους στερήσει μια ήρεμη και ισορροπημένη ζωή. Όμως, οφείλουμε να σταθούμε και στην προσωπική μας ευθύνη. Μπορούμε έστω και με κόπο να αποτινάξουμε από πάνω μας τα δίχτυα που μας παγιδεύουν και να αγωνιστούμε για κάτι καλύτερο. Ο άνθρωπος αν θέλει έχει την ευλογία να είναι πρωταγωνιστής της ζωής του και όχι απλά κομπάρσος.
Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, με πλοκή σφιχτή που όσο εξελίσσεται σε εντυπωσιάζει, γιατί αιφνιδιάζεσαι με όσα έρχονται στο φως. Το τέλος ξαφνιάζει, όχι τόσο για το ποιος κρύβεται πίσω από όλα αλλά κυρίως για το τρόπο που καταλήγει η ιστορία σε σχέση με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα. Ωστόσο, θα ήθελα να μην ήταν τόσο φορτωμένο το φινάλε, γιατί το βρήκα υπερβολικό σε γεγονότα. Όμως, δεν γίνεται να μην σταθώ πως το μυθιστόρημα είναι αξιόλογο και σε κερδίζει αναγνωστικά.
Βαθμολογία :9-/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου