ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΦΩΛΙΑ ΤΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ», ΕΥΑ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗ, ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΑΝΕΜΟΣ! ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

    Μετά από μια μικρή απουσία η συγγραφέας Εύα Καραδημήτρη επέστρεψε με ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα με τίτλο «Η φωλιά της αλεπούς». Σε νέα εκδοτική στέγη έκανε ένα επόμενο βήμα στη λογοτεχνική καταξίωση. Έγραψε ένα βιβλίο διαφορετικό από το προηγούμενό της σε είδος αλλά με την ίδια μαεστρία στην φροντίδα της γλώσσας, της δομής και της πλοκής.

 

    Βρισκόμαστε στην Ισπανία, όπου ένα τραγικό δυστύχημα με θύμα έναν νέο ποδοσφαιριστή επανέρχεται στην επιφάνεια και η αδερφή του ενώ είχε βάλει την ταραγμένη ζωή της σε τάξη δυο χρόνια μετά καλείται να βρει τον οδηγό που τον εγκατέλειψε. Παράλληλα, μια απαγωγή ενός ιδιαίτερου παιδιού μιας φαινομενικά καθωσπρέπει οικογένειας έρχεται να εμπλακεί και αυτή σε αυτό το κουβάρι και πλέον όλα όσα συμβαίνουν απευθύνονται σε δυνατούς λύτες. Ποιοι είναι ένοχοι και ποιοι αθώοι τελικά;

    Ένα καθηλωτικό ατμοσφαιρικό αστυνομικό θρίλερ το τελευταίο πόνημα της Εύας Καραδημήτρη το οποίο θαρρείς πως είναι γραμμένο από ξένο συγγραφέα. Με γεγονότα που κόβουν την ανάσα και περιγραφές που σε μεταφέρουν νοερά στην Ισπανία η συγγραφέας κατορθώνει να γράψει ένα βιβλίο που ενώ έχει αστυνομικό υπόβαθρο έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Θίγει διάφορα επίκαιρα και συνάμα δύσκολα θέματα όπως ναρκωτικά, κατάθλιψη, πένθος, κακοποίηση και αυτισμός με σεβασμό και αξιοπρέπεια και φαίνεται ξεκάθαρα πως έχει μελετήσει όσα γράφει. Οι συμβολισμοί διαφόρων λέξεων όπως της αλεπούς και όσα συνδέονται μ ’αυτή ερμηνεύονται πολύ δεξιοτεχνικά ενώ παράλληλα η σημασία τους παίρνει σάρκα και οστά μέσα στο κείμενο έντονα και παραστατικά.

     Είναι ένα βιβλίο που ρουφάς αδηφάγα τις σελίδες του, που στοιχηματίζεις για την ταυτότητα των ενόχων ενώ αυτή αποκαλύπτεται σιγά σιγά και με τρόπο που δεν αφήνει κενά και αμφισβητήσεις. Τα μηνύματα πολλά που απορρέουν από την ιστορία και κυρίως έχουν δυναμική που σε κάνουν να προβληματιστείς και να σκεφτείς για όλα όσα θίγονται μέσα, τα όποια δεν παύουν να είναι ζητήματα επίκαιρα και διαχρονικά. Είναι σκληρό το βιβλίο σε αρκετά σημεία, όμως, δυστυχώς έτσι είναι η ίδια η ζωή. Σημασία, ωστόσο  πάντα δεν έχει τι περνάς όσο ο τρόπος που το διαχειρίζεσαι και το αφήνεις πίσω σου. Μπράβο, στη συγγραφέα για το πόνημά της που αναδεικνύει μια δυνατή ιστορία για την παθογένεια της οικογένειας δίνοντας αστυνομικό παλμό και ατμόσφαιρα σκοτεινή και γεμάτη ένταση.