Κάθε φορά που ολοκληρώνω την ανάγνωση ενός βιβλίου της Γιώτας Γουβέλη είμαι πάντοτε σε δύσκολη θέση καθώς δεν μπορώ να ξεχωρίσω τελικά ποιο είναι αυτό που κατέχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου. Μόλις πρόσφατα, κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Βεντέτα στον Βόσπορο» και ενθουσιάστηκα με την περίληψη και το εξώφυλλο. Βέβαια στην αρχή φοβήθηκα δεν σας κρύβω το γεγονός πως κεντρική θέση στην πλοκή είχε η Κωνσταντινούπολη και το πογκρόμ του 1955 και έχουν γραφτεί πολλά βιβλία γι’ αυτά. Όμως , η Γουβέλη κατόρθωσε κάτι εξαιρετικό. Να μην σταθώ σε αυτό, καθώς η ιστορία είναι ξεχωριστή και να νιώθω πως διαβάζω κάτι καινούριο.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο τίτλος έχει να κάνει η κεντρική ιδέα με μια βεντέτα στην Πόλη ανάμεσα σε δυο οικογένειες Ρωμιών και έτσι ξετυλίγεται το κουβάρι όπου κυριαρχούν ο έρωτας, η πίστη στο καθήκον, μια κατάρα και ο αγώνας για επιβίωση. Επιπλέον, στο κέντρο βάρους δεσπόζει η εκδίκηση που μαίνεται και επηρεάζει τραγικά τις ζωές όλων των ηρώων. Χωρίς να θέλω να κάνω σπόιλερ θα σας αποκαλύψω πως τα δυο πιο τραγικά πρόσωπα του βιβλίου η Ευθαλία και ο Γιαννής θα σας δώσουν το χέρι τους να τους ακολουθήσετε σε δύσβατα μονοπάτια, όπου κατατρεγμένοι θα προσπαθήσουν να βρούνε δικαίωση. Πολλές φορές άδικα βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα όταν οι άνθρωποι γύρω μας είναι πλημμυρισμένοι από άγνοια και εγωισμό, ένας συνδυασμός που ειλικρινά μπλοκάρει τη σωστή κρίση.
Από την αρχή το ενδιαφέρον του αναγνώστη θερμαίνεται και αντιλαμβάνεται πως έχει να κάνει με ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί ανάμεσα στις κοινωνικές και ιστορικές προεκτάσεις της εποχής και στον έρωτα που έχει εχθρούς από πολλές μεριές. Συνεχώς τα γεγονότα καλπάζουν, οι εξελίξεις διαδέχονται η μια την άλλη και διαβάζεις ασθματικά και προβληματισμένος όσα συμβαίνουν. Σκέψεις παλεύουν στο μυαλό σου για το καλό και το κακό, το κρίμα και το άδικο και για τη λύτρωση που αποζητούν οι ήρωες. Ξαφνιάστηκα σε πολλά σημεία με την τροπή της υπόθεσης και αυτό ήταν ένα από τα στοιχεία που με μάγεψε γιατί δεν ξέρεις ποτέ σε ποιες ενέργειες και αποφάσεις θα στραφούν τα πρόσωπα.
Με γραφή άκρως ρεαλιστική, έντονη κι παραστατική και έχοντας στη φαρέτρα της την ιστορική μελέτη η συγγραφέας φροντίζει δεξιοτεχνικά τη δομή και τους ήρωες. Ο τρόπος που παραθέτει τα γεγονότα σε κάνουν κοινωνό συναισθημάτων. Σε πολλά σημεία του βιβλίου συγκινήθηκα, οργίστηκα, σιχάθηκα, λυπήθηκα και συνάμα προβληματίστηκα για την ανθρώπινη φύση. Κάποιες φορές ο άνθρωπος είναι τέρας και δε σταματά πουθενά όμως πάντα θα υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της ζωής ,όπως και οι άνθρωποι βράχοι απέναντι στις αντιξοότητες. Να σκεφτόμαστε πάντα πως η δικαίωση έρχεται έστω και αργά και πως το καλό θα βρει το δρόμο του, ακόμα και αν περνά από συμπληγάδες.
Αισθάνομαι πως όσα και να γράψω για αυτό το μυθιστόρημα φαντάζει λίγο. Δεν θέλω να το αδικήσω. Το μοναδικό ίσως που μπορώ να σας πω είναι πως όσοι αγαπάτε την καλή ελληνική λογοτεχνία πρέπει να σπεύσετε να το διαβάσετε. Αξίζει! Μπράβο, στην συγγραφέα που δεν κάνει ποτέ εκπτώσεις στην ποιότητα των βιβλίων της, όπως και μπράβο στις εκδόσεις Διόπτρα που στηρίζουν έμπρακτα τη λογοτεχνία. Έχουμε ανάγκη από βιβλία, γιατί είναι παράθυρα με θέα τη ζωή.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:10/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου