ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Μερτζανή, το δάκρυ της Θράκης" της Μαρθα Πατλάκουτζα, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

Μερτζανή, κοράλλι σπάνιο σαν την ψυχή της ηρωίδας, αυτού του βαθιά αληθινού μυθιστορήματος, γιατί μιλά απευθείας στις καρδιές των αναγνωστών. Ένα έντονα δραματικο οδοιπορικό στην ιστορία της Ελλάδας, του 20ου αιώνα, με συνοδοιπορο μια προσφυγοπούλα απο τον Έβρο, τη Μερτζανή, η οποία διώκεται συνεχώς σκληρά χωρίς να ριζώνει πουθενα. Γεμάτη αυταπάρνηση και αδάμαστη θέληση δε λυγίζει, οσο και να τη χτυπάνε απάνθρωπα τα χτυπήματα της μοίρας. 
   Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα, ύμνος στη ζωή, στην αγάπη και στη δύναμη ψυχής. Οι περιγραφές της Μάρθα Πατλάκουτζα παραστατικές με μια γλαφυρότητα που συγκινει και σοκάρει. Ο λογος λογοτεχνικός χωρίς ωστόσο περιττες εξάρσεις, αφου πολύ απλά τα γεγονότα παρουσιάζονται με τέτοια ενταση ωστε οι αναγνώστες να συμπάσχουμε με την ηρωιδα που παραδειγματίζει και διδασκει με τη στάση της. Γιατί σ' αυτό το βιβλίο πέρα από τον πλούτο των συναισθημάτων που κοινωνείς, θυμάσαι πως ο ανθρωπος έχει δϋναμη κρυμμένη μέσα του, που ούτε ο ίδιος γνωρίζει. Αυτη η κινητήριος δύναμη υπάρχει για να συνεχιζει να δίνει κάθε μερα τον αγώνα του στα κύματα των δυσκολιών, γιατι πολύ απλά όταν θελει ο άνθρωπος ειναι ο καλύτερος κολυμβητής. Θερμά συγχαρητήρια στη Μάρθα μας, που πέτυχε η Μερτζανή της, να κατέχει περίοπτη θεση στη "βιβλιοθηκη της καρδιας μου".

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 

Οκτώβρης 1922... Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρόμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Νιώθει το βάρος της ευθύνης να συνθλίβει τους μικροκαμωμένους ώμους της... Πρέπει να διασχίσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.

Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα, η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της.

Ποιος τη στηρίζει στα χίλια βάσανα, στον θάνατο, στον αβάσταχτο πόνο; Μονάχα μια φωνούλα μέσα της, μια γλυκιά φωνή που δε σιωπά ποτέ, μια διακριτική λάμψη που δεν την αφήνει να παραδοθεί, όσο κι αν λυγίζει. Και η Μερτζανή θα λυγίσει πολλές φορές. Χάνει το στήριγμά της ξανά και ξανά, χάνει τις μεγάλες της αγάπες, χάνει κάθε δύναμη…
Η συγκλονιστική ιστορία μιας αξιοθαύμαστης γυναίκας που δεν έχασε ποτέ την αξιοπρέπειά της και την τόλμη της.

Μερτζανή… κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται… ένας διωγμός που τέλος δεν έχει… Αυτή είναι η ιστορία της.