Η Λένα Μαντά πιστή στο ραντεβού της με το αναγνωστικό κοινό της κυκλοφόρησε το Μάιο το νέο της μυθιστόρημα με τον τίτλο «Το μωρό της σοφίτας». Με απλό και καλαίσθητο εξώφυλλο και με μια περίληψη που ιντριγκάρει σε προσκαλεί να διαβάσεις ένα βιβλίο που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αληθινή ιστορία. Μας μεταφέρει στα χρόνια εκείνα που στα αρχοντικά οικογενειών τα κορίτσια που εργαζόταν εκεί πολλές φορές έμειναν έγκυος από τα αφεντικά τους και αυτά τα παιδιά ή θανατώνονταν με έκτρωση ή γεννιόταν στα κρυφά με οδυνηρές συνέπειες.
Χωρίς να θέλω να σταθώ στην υπόθεση του βιβλίου θα αρκεστώ να πω πως είναι ένα κοινωνικό βιβλίο που θίγει πρόσωπα και καταστάσεις μιας σκληρής εποχής για τα φτωχά κορίτσια που προσπαθούν να βγάλουν το ψωμί τους. Βέβαια, η συγγραφέας με τη γνωστή της δεξιοτεχνία στήνει μια δυνατή πλοκή με γεγονότα αμείωτης έντασης που συγκινούν και σοκάρουν. Οι εξελίξεις τρέχουν και εσύ θέλεις να δεις πως θα εξελιχτούν οι ζωές των κεντρικών ηρώων και αν θα επέλθει κάθαρση και λύτρωση.
Ομολογώ πως δυσκολεύτηκα να καταλήξω στο αν μου άρεσε τελικά το βιβλίο ή όχι. Ναι, μου άρεσε η κεντρική ιδέα και το κοινωνικό του υπόβαθρο. Στα θετικά του είναι πως δεν κάνει κοιλιά και η γραφή της Μαντά δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι στρωτή και απλή και καθηλώνει με τον ρεαλισμό της. Η ένσταση μου, όμως, πηγάζει από κάποιες συμπτώσεις στην ιστορία που ήταν τραβηγμένες όπως και η τροπή που πήραν κάποιες καταστάσεις που μου φάνηκαν ωραιοποιημένες. Θεωρώ πως αν πρόσεχε καλύτερα το στήσιμο της υπόθεσης θα μπορούσε να απογειώσει έναν απαιτητικό αναγνώστη. Κάποιες φορές σημασία δεν έχει τόσο το θέμα ή η πρωτοτυπία αλλά ο τρόπος που το διαχειρίζεσαι και το προβάλλεις. Ίσως φταίει και το γεγονός πως έχω διαβάσει αρκετά βιβλία και πλέον αποζητώ κάτι περισσότερο από μια ευχάριστη συντροφιά. Δεν παύει να είναι ένα καλό βιβλίο, αλλά δεν αρέσουν όλα σε όλους.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου