"Αν δεν δώσεις κάτι από σένα, όσο καλή και άρτια κι αν είναι η ιστορία σου, αν δεν σε ακουμπάει, δεν θα μπορέσει να ακουμπήσει κανέναν." ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΕΛΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ

ΣΥΜΕΛΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ

Bιογραφικό:  Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Β. Ελλάδος. Ονειροπόλα, εξωστρεφής μα και ατίθαση από μικρή, έμαθα να ζω στις αντιφάσεις αυτού του κόσμου χτίζοντας δικούς μου, μέσα στους οποίους το να σπάω τους κανόνες ήταν ο κανόνας. Μεγαλώνοντας δεν άλλαξα και πολύ, η δίψα μου για έναν άλλον, καλύτερο κόσμο, έγινε ανάγκη. Πιστεύοντας λοιπόν σε δράκους και νεράιδες τι πιο φυσικό από το να γράφω για παραμύθια. Γράφοντας το “Terra Μη” βρήκα χαμένα κομμάτια του εαυτού μου ενώ μέσα από το “Η Πριγκίπισσα Και Ο Δράκος” ανακάλυψα πως να περπατάω παρέα με τους φόβους μου. Ωστόσο τα ταξίδια του μυαλού δεν τελειώνουν ποτέ γι αυτό και εγώ θα συνεχίσω, γράφοντας ιστορίες, να μ’ αναζητώ.

Προφίλ στο Facebook :   https://www.facebook.com/simelavasiliadou/?locale=el_GR

 

Οπισθόφυλλο:

Μια φορά κι έναν καιρό...
...και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
...ή μήπως όχι;
Κάθε παραμύθι ξεκινάει και τελειώνει κάπως έτσι.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί κανένα δε συνεχίζει. Γιατί όλα σταματούν εκεί; Τι πάει να πει: "Ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"; Καλύτερα από τι; Από ποιους; Μήπως ο ποιητής του Λόγου κάτι θέλει να κρύψει;
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να πάμε κόντρα στα παραμύθια και σε ό,τι έχουμε μάθει τόσα χρόνια απ' αυτά. Αυτήν τh φορά θα ακολουθήσουμε την πριγκίπισσα μέσα στο κάστρο του ιππότη - πρίγκιπά της. Θα τολμήσουμε να τη δούμε όπως δεν την έχουμε δει ποτέ ξανά: αχτένιστη, απεριποίητη, με μάτια πρησμένα απ' το ξενύχτι και το κλάμα. Θα τη ζήσουμε στη μοναξιά της. Σε αυτήν την άθλια μοναξιά που λίγο ή πολύ όλες οι γυναίκες έχουν ζήσει - όσες έχουν παντρευτεί τουλάχιστον. Ας διαλύσουμε τον μύθο του "ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα", να τον ξορκίσουμε μια και καλή. Να πάψει πια να έρχεται στα κοριτσίστικα όνειρα απαιτητικός και κτητικός, να τα τρομάζει κι αυτά να ξυπνούν αλαφιασμένα κοιτώντας με τρόμο το ρολόι της ζωής!

Μύησε μας στον κόσμο του βιβλίου σας. Από που αντλήσατε την έμπνευση σας για την δημιουργία του?

Καταρχάς θα θελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πρόταση και....Μα τι υπέροχες ερωτήσεις!!! Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα! 😍

Τώρα...

Ο κόσμος του βιβλίου μου, είναι ένας φανταστικός, μαγικός κόσμος, είναι ο κόσμος των παραμυθιών. 

Όπως στα κλασικά παραμύθια, που δεν προσδιορίζουν τόπο και χρόνο,  αλλά μας μεταφέρουν μέσα από τους  συμβολισμούς τους στον πραγματικό κόσμο, έτσι κι αυτό το παραμύθι  γράφτηκε για να πει με μαγικό τρόπο μια ιστορία του χτες, του σήμερα και του αύριο.

Τι σημαίνει για εσάς "Πριγκίπισσα'' και τι ''Δράκος'' στα δικά σας μάτια?

Η  πριγκίπισσα και ο Δράκος είναι δύο συμβολικοί χαρακτήρες.

Όταν ένας άντρας ερωτεύεται μια γυναίκα γίνεται αυτόματα η πριγκίπισσα του. Στα μάτια του είναι η πιο όμορφη απ’όλες, είναι η ιδανική γυναίκα. 

Ο Δράκος απ’ την άλλη, για μένα είναι ο Έρωτας. Είναι κάτι μεγάλο και δυνατό, αυτός/αυτό, που θα σε "κλέψει" από εκεί όπου είσαι κλεισμένος, εγκλωβισμένος. Είναι αυτός που σου δίνει φτερά και σου λέει: ΠΕΤΑ!

Τι θα θέλατε ,ιδανικά να προσλάβει ο αναγνώστης αφού διαβάσει το βιβλίο σας?

Ότι οι επιλογές που κάνουμε συχνά δεν μας οδηγούν εκεί που θα θέλαμε ή εκεί όπου νομίζαμε ότι θα μας πάνε.

Ότι δεν υπάρχουν λάθος και σωστές αποφάσεις κι ότι πάντα μπορούμε να τις  αλλάξουμε καθώς αλλάζουμε κι εμείς  κάθε μέρα που περνάει.  Επίσης ότι την ευτυχία μας, την καθορίζουμε εμείς και μόνο εμείς στη ζωή μας. 

Ο κάθε ήρωας του βιβλίου σας, << προδίδει >> μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας?

Ω, ναι. Φυσικά.

Όλοι, όσοι γράφουν, ξέρουν καλά ότι οι ήρωες μας είμαστε εμείς ή κομμάτια από μας. Ότι στην ουσία εκθέτεις τον εαυτό σου μέσα απ' τη γραφή. Όμως δεν γίνεται αλλιώς. Αν δεν δώσεις κάτι από σένα, όσο καλή και άρτια  κι αν είναι η ιστορία σου, αν δεν σε ακουμπάει, δεν θα μπορέσει να ακουμπήσει κανέναν.  Κι όλοι όσοι διαβάζουμε ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό!

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια? Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών ?

Απ' τα παιδικά μου χρόνια μου λείπει η αθωότητα και η αγνότητα της ψυχής. Τότε που αγαπούσαμε χωρίς πρέπει και γιατί. 

 Στον κόσμο των μεγάλων, δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο ήρωα από κάποιο παραμύθι που να είναι ο αγαπημένος μου. Τα παραμύθια τα αγαπούσα από πάντα. Ακόμα τα διαβάζω, τα παραμύθια είναι εδώ για να βοηθήσουν τα παιδιά, καμία φορά και τους μεγάλους, να καταλάβουν καλύτερα τον κόσμο γύρω τους. Είναι ιστορίες που λένε με μαγικό τρόπο ότι εκεί έξω υπάρχουν νεράιδες αλλά και ξωτικά,  υπάρχει ο ήρωας κυνηγός αλλά και ο κακός ο λύκος. 

Επίσης στα παλιά, τα κλασικά παραμύθια,  δεν υπήρχε πάντα το ευτυχισμένο τέλος. Μέσα απ αυτά,  μαθαίναμε ότι πολλές φορές στη ζωή, ακόμα και ο ήρωας μπορεί  να νικηθεί. 

Είναι κάποιο πρόσωπο ή κάποιο γεγονός από το βιβλίο σας αληθινό?

Ναι, υπάρχει ένα γεγονός το οποίο είναι τέρμα αληθινό. 

Κάποια στιγμή, μέσα στο βιβλίο, η πριγκίπισσα βρίσκεται δίπλα στην ετοιμοθάνατη μητέρα της. Μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο και έκλαψα πολύ γράφοντας το, γιατί έπρεπε να ξεσηκώσω τις μνήμες μου από τις στιγμές που έζησα δίπλα στη μητέρα μου, λίγο πριν φύγει.

 Όλα όσα γράφω σ εκείνο το σημείο έγιναν έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφω. 

Αν είχε γεύση το βιβλίο σας ,ποια θα ήταν αυτή?

Λατρεύω την κανέλα και νομίζω ότι κι αυτό το βιβλίο έχει αυτή την γλυκόπικρη γεύση της.

Ποια είναι η άποψη σας: ''Ένας άνθρωπος γεννιέται να αγαπάει να γράφει ή είναι κάτι που στην ζωή τον σπρώχνει προς τα εκεί?

Δεν ξέρω να σας πω αν κάποιος γεννιέται μ' αυτό ή αν στην πορεία της ζωής του τον βρίσκει.  Αλλά σίγουρα αν δεν το έχεις μέσα σου, δεν θα σε βρει ποτέ.

Με θυμάμαι να γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Και δεν μπορούσα ούτε τότε, και σίγουρα  ούτε τώρα, να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη γραφή. 

Ποια σειρά θέλετε να υπογραμμίσει κάποιος που διάβασε το βιβλίο σας και γιατί ?

Υπάρχουν πολλά σημεία μέσα στο βιβλίο που θα υπογράμμιζα εγώ, αλλά ο κάθε ένας που θα το διαβάσει θα βρει κάτι που ακουμπάει εκείνον και μόνο εκείνος θα ξέρει το γιατί. Κι αυτό, θεωρώ, είναι το πιο σημαντικό. 

Το τι θέλω εγώ να υπογραμμίσει, δεν έχει καμία σημασία.  Έστω και μια λέξη να αγγίξει αυτόν που θα το διαβάσει, τότε, νομίζω, άξιζε τον κόπο να γραφτεί. 

Θα θέλατε να κλείσουμε την συνέντευξη με ένα απόσπασμα από το βιβλίο σας?

Τα όνειρα έχουν δική τους θέληση, όπως και η καρδιά. Όταν προσπαθήσεις να τα κάψεις, εκείνα κρύβονται μακριά σου. Όμως δεν σε ξεχνούν,  εμφανίζονται ως Ερινύες μετά από χρόνια στον ύπνο σου, όταν δεν τα περιμένεις, για να σου κάνουν άνω κάτω την ψυχή...

Για το Βιβλίο της Παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου