Κριτική της Fani Kou για το βιβλίο : Το στίγμα

Το στίγμα

Συγγραφέας :  Ρούλα Σαμαϊλίδου

Εκδόσεις : Σιδέρη Μιχάλη

Λίγα λόγια για το βιβλίο : Στο χωριό τους, μια κοινωνία κλειστή, όπου μοιραία βασίλευαν και όριζαν τη ζωή των ανθρώπων παμπάλαια ήθη και έθιμα, προκαταλήψεις και άγραφοι νόμοι, έφτανε και μια κουβέντα μόνο να στιγματίσει κάποιον βάζοντάς τον στο περιθώριο. Πόσω μάλλον όλο αυτό που έγινε... Σήκωσαν λοιπόν γύρω τους τείχη ψηλά και έκλεισαν όλους τους άλλους απέξω. Οι πληγές τους ποτέ δεν έκλεισαν. Κακοφόρμισαν μάλιστα και μόλυναν και τους ίδιους. Ξεκομμένοι ζούσαν εκεί στην άκρη του χωριού, μέχρι που έφυγαν οι παλιοί και έμειναν οι καινούριοι. Η ιστορία τους όμως κάθε άλλο παρά ξεχάστηκε. Πέρασε από γενιά σε γενιά σαν παραμύθι. Παραμύθι που ακόμη και ο θάνατος των παλιών δεν μπόρεσε να φέρει και τη δική του λήθη, αλλά σαν ποτάμι παρέσυρε στο διάβα του όλους τους ζωντανούς, επηρεάζοντάς τους και διατηρώντας τους σκιές μέσα στη ζωή. Πώς να αντέξουν ακόμη ένα στίγμα που θα έφερνε η γέννηση του εξώγαμου παιδιού της Χρυσάνθης;

Η κριτική είναι της Fani Kou:Η κλειστή κοινωνία των χωριών δεν συγχωρεί τα στραβοπατήματα και στιγματίζει τους ανθρώπους. Ένα λάθος φτάνει να βάλει ανθρώπους στο περιθώριο και να γίνουν ο περίγελος της μικρής κοινωνίας που δεν συγχωρεί, αντιθέτως κοροϊδεύει και κατηγορεί τους στιγματισμένους. Η Χρυσάνθη αγάπησε αλλά εξαπατήθηκε. Μπροστά στην κατακραυγή της κοινωνίας του χωριού, η ζωή της δεν είχε καμία αξία για τους γονείς της, ειδικά για τον πατέρα  της. Νόμιζε ότι η εγκυμοσύνη της κόρης του απειλούσε τον καθωσπρεπισμό του. Μετά από τη βάναυση συμπεριφορά του η Χρυσάνθη αναγκάστηκε να φύγει κρυφά από το χωριό της. Ευτυχώς βρέθηκαν στον δρόμο της καλοί άνθρωποι και πορεύτηκε μαζί τους. Το στίγμα με συνεπήρε από την πρώτη σελίδα. Απ'την αρχή τα συναισθήματα εναλλάσσονταν από χαρά σε λύπη, σε πόνο, σε μίσος, σε συμπόνοια. Ταξίδεψα με την Χρυσάνθη, κάθισα στο μπουντρούμι στην εκκλησία, ένοιωσα την χαρά της γέννησης του παιδιού της, βίωσα μαζί της τον πόνο του αποχωρισμού. Ένοιωσα τα σκιρτήματα αγάπης που ένοιωσε και αυτή για τον Αργύρη. Παρακολουθούσα και εγώ από μια γωνιά το μεγάλωμα της Αγγελικής και την αγάπη του θετού πατέρα της προς αυτήν. Έκλαψα με τους θανάτους αγαπημένων προσώπων.  Ένοιωσα ότι ήμουν ένας αθέατος παρατηρητής. Έκανα τα γραφόμενα εικόνες και έμπαινα και εγώ μέσα. Ο κύκλος του στίγματος έκλεισε, κανένας πια δεν είναι στιγματισμένος, οι σκιές έφυγαν. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΥΡΙΑ ΣΑΜΑΪΛΙΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΑΤΕ , ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ https://siderisbooks.gr/product/stigma/