Η Χρυσηίδα Δημουλίδου κατορθώνει πάντα στα
ραντεβού με το αναγνωστικό της κοινό να ξεχωρίζει, γιατί κανένα βιβλίο της δεν
μοιάζει με το προηγούμενο της. «Παίζει» σε διαφορετικό είδος και ύφος κάθε
φορά και εμένα αυτό αναγνωστικά μου αρέσει, γιατί ενέχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού.
Στο τελευταίο της μυθιστόρημα με τίτλο «Η 13η πύλη» μας ταξιδεύει
ανάμεσα στην Ιρλανδία και την Κρήτη με δύο διαφορετικές ιστορίες που κάποια
στιγμή συμπορεύονται με όμορφο τρόπο.
