ΚΡΙΤΙΚΗ για το βιβλίο «Η 13η ΠΥΛΗ», Χρυσηίδα Δημουλίδου, εκδόσεις Ψυχογιός. Με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

 

    Η Χρυσηίδα Δημουλίδου κατορθώνει πάντα στα ραντεβού με το αναγνωστικό της κοινό να ξεχωρίζει, γιατί κανένα βιβλίο της δεν μοιάζει με το προηγούμενο της. «Παίζει» σε διαφορετικό είδος και ύφος κάθε φορά και εμένα αυτό αναγνωστικά μου αρέσει, γιατί ενέχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Στο τελευταίο της μυθιστόρημα με τίτλο «Η 13^η πύλη» μας ταξιδεύει ανάμεσα στην Ιρλανδία και την Κρήτη με δύο διαφορετικές ιστορίες που κάποια
στιγμή συμπορεύονται με όμορφο τρόπο.

    Μια νεαρή μητέρα η Μέρεντιθ προσπαθεί να διαχειριστεί τον εξάχρονο γιο της Ίαν που έχει διαγνωστεί με ελλειμματική προσοχή. Κάποια στιγμή ο μικρός ζωγραφίζει εικόνες και πρόσωπα που παραπέμπουν στο ελληνικό νησί της Κρήτης και η Μέρεντιθ μαζί με την αδερφή της μεταβαίνουν στο νησί για να λύσουν το γρίφο. Εκεί ξεκινά μια άλλη ιστορία εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη που καθηλώνει και μαγεύει τον αναγνώστη.

   Το βιβλίο έχει έντονα το μεταφυσικό στοιχείο, κάτι το οποίο αντιλαμβάνεσαι από τον τίτλο ακόμα  καθώς και το αισθηματικό κομμάτι που είναι δυνατό και συγκινητικό. Ξεκινά η συγγραφέας με τους ήρωες στην Ιρλανδία όπου εκεί ουσιαστικά έχουμε μια εισαγωγή στην κεντρική ιστορία. Πολύ δυνατές οι περιγραφές του μέρους, ήταν σαν να βρίσκομαι στην περιοχή και έμαθα πολλά για τα παιδιά τα αυτιστικά. Στην πορεία, όταν η ιστορία μεταφέρεται στην Κρήτη κυριαρχεί ένας μεγάλος έρωτας και ένα τρομερό μυστικό που στοιχειώνει πρόσωπα και καταστάσεις. Ομολογώ, πως λάτρεψα την ιστορία και τους ήρωες στην Κρήτη και συγκινήθηκα σε πολλά σημεία. Βούρκωσα στο τέλος με την εξέλιξη της υπόθεσης κι έκλεισα το βιβλίο στεναχωρημένη που αποχωρίστηκα τους ήρωες.

    Αν και ογκώδες το βιβλίο δεν θέλεις να το αποχωρίζεσαι ,γιατί οι ανατροπές και οι εξελίξεις δεν έχουν σταματημό και οι περιγραφές είναι τόσο παραστατικές που αισθάνεσαι πως είσαι συνοδοιπόρος των ηρώων σε αυτή τη δυνατή και συνάμα καθηλωτική αισθηματική ιστορία. Ένα ταξίδι στο χωροχρόνο με συμμάχους τον έρωτα που πυρπολεί καρδιές και βάζει φρένο στην λογική το τελευταίο βιβλίο της Δημουλίδου και ομολογώ πως ήταν συναρπαστικό και το προτείνω ανεπιφύλακτα! Έκλαψα στο τέλος όπως σας έγραψα και  δεν είμαι ο άνθρωπος που συγκινούμαι συχνά με μυθιστορήματα, γιατί έχω διαβάσει πολλά. Αυτή όμως, η ιστορία που εκτυλίχτηκε στην Κρήτη με άγγιξε για την τραγικότητα και συνάμα για την αλήθεια της! Ως που φτάνει ο άνθρωπος για τον έρωτα τον παράφορο και σαρωτικό! Θα το διαπιστώσετε και θα προβληματιστείτε!!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9,5/10