Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Η άποψη της Anastasia Singleftw για το βιβλίο : " Ο στόχος " του Παναγιώτη Δεληγιάννη

" Ο στόχος "

Συγγραφέας : Παναγιώτης Δεληγιάννης
Εκδόσεις : Λυκοφως



Λίγα λόγια για το βιβλίο :

Έχεις αναρωτηθεί ποιος είναι ο στόχος σου σε αυτή τη ζωή; Τι θα έκανες για να τον πετύχεις; Θα θυσίαζες οτιδήποτε; Τον χρόνο σου, την οικογένειά σου; Ή ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό;
Ο Βίτο απολαμβάνει μία πολύ καλή ζωή. Ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και γράφει για ένα ιταλικό περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού, ζώντας κάθε στιγμή με πάθος.
Μετά τον ξαφνικό χαμό της μητέρας του αποφασίζει να βάλει σε μία τάξη τα προσωπικά του και να δεσμευτεί με την από χρόνια συνάδελφό του, την Κάρλα. Τότε εμφανίζεται μία νέα συνάδελφος, η Λάουρα, που τον αναστατώνει. Μαζί της θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για να την εκπαιδεύσει.
Με την εξαφάνιση της Λάουρα στα Βασιλικά Κτήματα ανοίγει ένας κύκλος τρόμου. Καθώς την αναζητά μέσα στα πυκνά δάση και τα ερειπωμένα από χρόνια κτήρια, θα ανακαλύψει πράγματα που έπρεπε να μείνουν μυστικά. Η αποκρουστική φιγούρα, που τον ακολουθεί, θα στοιχειώσει ακόμη περισσότερο τις ημέρες του και τα όνειρά του που γίνονται όλο και πιο εφιαλτικά. Τότε θα συναντήσει ανθρώπους που έχουν έναν σκοτεινό σκοπό.
Ποιος είναι τελικά ο Στόχος; Ποιος τον υπηρετεί και για ποιον λόγο;
Ένα σκοτεινό θρίλερ που θα σας καθηλώσει μέχρι την τελευταία του σελίδα.





Η άποψη για το βιβλίο από την Anastasia Singleftw :


Έχετε διαβάσει βιβλία που να σας θυμίζουν όμορφες κι ανέμελες στιγμές της ζωής σας λόγω του θέματος που πραγματεύονται ή λέξεων που θα πετύχετε σε αυτά?
Εγώ αυτό έπαθα με το συγκεκριμένο βιβλίο .Θα μου πείτε πως γίνεται ένα σκοτεινό θρίλερ με μπόλικο μυστήριο να σου θυμίζει ευχάριστες στιγμές .Εδώ κολλάει το ''Μόνο του σπανού τα γένια δε γίνονται'', αν και τα τελευταία χρόνια κι αυτά γίνονται με τις μεθόδους εμφύτευσης τριχοθυλακίων.

Τρεις λέξεις του βιβλίου καθώς κι η υπόθεση του αυτή καθεαυτή ήταν δυνατές να ξυπνήσουν θύμισες...Να βάλουν φωτιά στα γρανάζια της μνήμης και να με ταξιδέψουν στο παρελθόν.
Cobain,ημερολόγιο ,φοίνικας(ο εκ των σταχτών του αναγεννώμενος)! Σας κούφανα ?Θα το απλουστεύσω...

Ως ατίθασο νιάτο και λάτρης της εναλλακτικής ξένης ροκ μουσικής σκηνής, είχα φάει κι εγώ άγριο σκάλωμα με τον Kurt Cobain.Τον είχα πετύχει κάποια στιγμή μετά θάνατον(δικού του.Μη παρεξηγηθούμε) στο M.T.V και θυμάμαι ότι είχα μείνει άγαλμα να τον χαζεύω μέχρι τέλους του unplugged και για λίγη ώρα ακόμα.Κόσμος μπαινόβγαινε στο δωμάτιο,τίποτα εγώ...Παγωτό! Έκτοτε δεν έσβησε αυτός ο έρωτας .Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.Η Λάουρα,η ηρωίδα μας είχε το ίδιο κόλλημα.

Τότε λοιπόν ήταν που έγραφα κι οτιδήποτε δεν ήθελα να ξεχάσω σε ημερολόγιο. Όπως,για παράδειγμα, καλοκαιρινές νύχτες , παρεάκι στο χωριό,με κιθαρούλα να παίζουμε και να τραγουδάμε κι όταν εξαντλούνταν το μικρό μας ρεπερτόριο ξεκινούσε η φαντασία μας να υφαίνει τρομακτικές ιστορίες για να δώσουμε μια πιο ενδιαφέρουσα νότα στη βραδιά. Μύριζε και το νυχτολούλουδο των γειτονικών σπιτιών στα σκαλοπάτια που αράζαμε και όλα μοιάζαν μαγικά.Καμιά φορά τη πιο δυνατή ιστορία τη κάναμε ταινία μικρού μήκους με πρωταγωνιστές εμάς, χρησιμοποιώντας μια κάμερα από τα ταξίδια του μπαμπά. Είχαμε γυρίσει θυμάμαι τον δολοφόνο με τη βαθιά κουτάλα καθώς ήταν το μόνο όπλο που είχαμε καταφέρει να βρούμε!
Αυτά λοιπόν μου έφερε στο μυαλό ο Στόχος του Παναγιώτη.

Ένα βιβλίο που σου προκαλεί ανατριχίλα και που σε κάνει να πιάνεις τον εαυτό σου να κοιτάζει πίσω από τον ώμο του ή στις σκοτεινές γωνίες του σπιτιού για τέρατα ή να πετάγεται σαν ελατήριο όταν ακούει περιέργους θορύβους που τις περισσότερες φορές βεβαία είναι ο γάτος σου,τον οποίο όλως τυχαίως λένε Βίτο όπως τον ήρωα μας.
Αλλά κι ένα βιβλίο που στις στιγμές αποφόρτισης της έντασης θρονιάζει το έξυπνο χιούμορ του συγγραφέα .Οι διάλογοι απολαυστικοί . Σπιρτόζικοι όταν πρέπει και σοβαροί όταν το απαιτεί η περίσταση.
Περιγραφές γλαφυρές , λεπτομερής που σε βάζουν στο κλίμα . Ταξίδεψα νοερά στα βασιλικά κτήματα , μύρισα τον καθαρό αέρα , το χιόνι , το αίμα , το άρωμα της Λαουρα, ένιωσα την αύρα των ερειπωμένων κτηρίων.
Μύθος,ιστορικά γεγονότα,φαντασία και πραγματικότητα μπλεγμένα περίτεχνα σε μια μαγική πλεξούδα.Της Ραπουνζέλ ίσως της οποίας η πλεξούδα ήταν το κλειδί για τη λύτρωση και την ελευθερία της.Η δική μας λύτρωση θα περιμένει εναγωνίως το δεύτερο μέρος του Στόχου των ανατροπών!
Ένα ταξίδι με το τρενάκι του τρόμου που πρέπει να κάνετε αν αντέχετε...!

Απόσπασμα:
Στο βάθος έβλεπαν όλη την Αθήνα και τα προάστια της με αφράτα σύννεφα να κρέμονται από πάνω της σαν βρώμικα βαμβακιά πιασμένα από αόρατους σπάγκους .Που και που οι ακτίνες του ήλιου ξεπρόβαλαν από μέσα τους σπάζοντας τη μονοτονία του γκρίζου .
Το πάντρεμα της ανυπέρβλητης ομορφιάς της φύσης με τα παρηκμασμένα έργα του ανθρώπου απεικονίζονταν μπροστά στα μάτια τους σε αυτή τη γκροτέσκο εικόνα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου