Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Κριτικη της Maria Kleanthous Kouzapa για το βιβλίο : "ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΕΥΑΣ" του Δημήτρη Αλεξόπουλου

ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΕΥΑΣ


Συγγραφέας : Δημήτρη Αλεξόπουλου
Εκδόσεις : Ανώνυμο


Λίγα λόγια για το βιβλίο :

Ο Ζακ, ένας πετυχημένος και ορθολογιστής άνδρας, πέφτει στα δίχτυα ενός παράφορου έρωτα. Στο πρόσωπο της Εύας είδε τη χαρά και τη θλίψη μαζί. Όταν η λογική αρχίζει να τον εγκαταλείπει, τότε το μυαλό δεν έχει καμία επήρεια πάνω στο σώμα και κανείς δε μπορεί να φανταστεί τι παιχνίδια μπορεί να παίξει ο ανθρώπινος νους... Ένας Έρωτας... Ένας Πίνακας... Και ένα Τελευταίο Αντίο... 







Η άποψη της Maria Kleanthous Kouzapa για το βιβλίο :

Το πορτρέτο της Εύας είναι μια ιστορία βαθιάς αγάπης και έντονου ερωτισμού που έχει ξεφύγει από τα όρια του συνηθισμένου. Ουσιαστικά παίζει με τον ψυχισμό του ίδιου του αναγνώστη που παρασύρεται σε ανεξέλεγκτα συναισθήματα ακολουθώντας τους πρωταγωνιστές. Οι ανατροπές σ’ ένα βιβλίο είναι αυτές που το κάνουν να ξεχωρίζει από τα συνηθισμένα. Μια πονεμένη ιστορία αγάπης είναι σίγουρα πολύ συνηθισμένη. Όμως η ιστορία αγάπης που ξετυλίγεται μέσα από Το Πορτρέτο της Εύας δεν είναι καθόλου συνηθισμένη. Ο Ζακ και η Εύα, θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, καθημερινοί....αλλά που έζησαν μια καθόλου καθημερινή ιστορία!!! Η πλοκή του βιβλίου ξεκινά από το παρελθόν προς το μέλλον.
Συναντήθηκαν για πρώτη φορά στη Βενετία. Εκείνος, πετυχημένος και κλεισμένος στον εαυτό του...εκείνη πολύ νεότερη μπλέχτηκε στη ζωή του και τη ζωντάνεψε. Ο παράφορος έρωτας τους, όσο κι αν τον πολέμησαν, βγήκε στην επιφάνεια. Όμως η μοίρα θέλησε να γίνει το δικό της....και ήρθε ο πρώτος χωρισμός και το πρώτο χτύπημα στον ψυχισμό του Ζακ.
Βρέθηκαν ξανά στο Παρίσι μετά από χρόνια, εκείνη ζώντας μια ζωή με σβησμένο παρελθόν κι εκείνος προσπαθώντας να νικήσει τη μοίρα και να κερδίσει και για τους δύο αυτό που τους ανήκε...τον έρωτα και την ευτυχία! Κι όταν απέτυχε...του απέμεινε ένα πορτρέτο για να κρατά δεμένες τις δικές του μνήμες με το παρελθόν.
Ο ανθρώπινος ψυχικός κόσμος είναι πολύ εύθραυστος μπροστά στις αντίξοες πραγματικότητες της ζωής. 
Τόσο εύθραυστος που πολύ εύκολα μπορεί να καταρρεύσει, ακόμα και να οδηγήσει στην παραφροσύνη στο όνομα του έρωτα. 
Το τέλος της ιστορίας ανήκει πλέον στον αναγνώστη. Πράγματι, ο 60χρονος πλέον Ζακ έχει ξεπεράσει τα όρια του ψυχισμού του; Πράγματι έζησε τα τελευταία τριάντα χρόνια μέσα σ’ ένα παιχνίδι του μυαλού του; 
Ήταν τόσο δυνατή η αγάπη που βίωσαν που κατάφερε να νικήσει ακόμα και τη λησμονιά από το μυαλό της Εύας;.... Υπήρξε πράγματι η Εύα; Τα ερωτήματα πυκνώνουν στις τελευταίες σελίδες σ’ ένα διφορούμενο τέλος. Ο καθένας μπορεί να ΄δώσει τη δική του εκδοχή. Ο ρομαντικός να πιστέψει στην αγάπη και στον έρωτα. Ο ορθολογιστής να πιστέψει στην παραφροσύνη και τη ψευδαίσθηση... Ποιος όμως μπορεί να αμφισβητήσει εκείνο το τελευταίο στοιχείο.... «Piccolo ribelle»....
Προσωπικά ανήκω στις ρομαντικές αναγνώστριες. Παρασύρθηκα από τα έντονα συναισθήματα της Εύας και του Ζακ και παραμένω μια Piccolo ribelle... πάντα!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου