"ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ" του LUCAS MARMADUKE είναι ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, που από τις πρώτες του κιόλας γραμμές, σε καθηλώνει σπέρνοντας μέσα στην ψυχολογία του αναγνώστη τον φόβο και τον τρόμο που ζει σαν ξεκίνημα η ΚΙΜ, η πρώτη κοπέλα με την οποία ξεκινά να ξεδιπλώνει την αρρωστημένη ψυχασθένεια του ο Στίβεν Φριαρς. Θέλοντας και μη, μπαίνεις στη θέση της πρωταγωνίστριας και όχι μόνο, στη θέση της κάθε κοπέλας που καλείτε να αντέξει τα βασανιστήρια και τα μαρτυρικά σχέδια του ανώμαλου Στίβεν. Και όσο περνά ο καιρός, η στάση του γίνεται συνεχώς πιο εχθρική και απειλητική. Όπως καταλάβατε, ο Στίβεν Φρίαρς είναι ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας, ο οποίος είναι ένας καθωσπρέπει άνθρωπος που ζει μια καθ' όλα φυσιολογική ζωή. Ζει στην οδο Τζέφερσον στην Νεα Φιλαδέλφεια, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και είναι Πάστορας στην Εκκλησία των Αδερφών του Θεού. Κανείς όμως δεν μπορεί να φανταστεί τι βιώματα έχει ο άνθρωπος αυτός του θεού και τι τον οδήγησε στο να καταλήξει στο ανθρωπόμορφο τέρας που είναι αυτή την στιγμή.
Το βιβλίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελείτε από δυο παράλληλα σκέλη. Το πρώτο είναι αυτό το οποίο περιέχει την δράση του, η οποία είναι άμεση και έντονη χωρίς να κουράζει και να αναλώνεται σε περιγραφές ή σε σκέψεις όπως συμβαίνει συνήθως σε βιβλία ψυχολογικού θρίλερ, αντιθέτως έχει ένα έντονο κλίμα αγωνίας καθ’ολη την διάρκεια της ιστορίας. Με την αδρεναλίνη να φτάνει στο κόκκινο καθώς νοιώθεις την αγωνία που ζουν 4 κορίτσια κλεισμένες στο υπόγειο και ζώντας απίστευτες σκηνές βίας από τον Στίβεν, ο οποίος τις έχει κλείσει στο υπόγειο του σπιτιού του, με σκοπό να δημιουργήσει το δικό του εργοστάσιο παιδιών, τη δική του οικογένεια, όπως την ονόμαζε. Το βιβλίο είναι ένα ψυχογράφημα του πρωταγωνιστή/αντί-ήρωα. Μέσω της τριτοπρόσωπης αναδρομικής αφήγησης , παρουσιάζονται οι σχέσεις με τη μητέρα του, η οποία βασανιζόταν από διπολική διαταραχή, με τον αυταρχικό πατέρα του και τους φίλους του περιγράφοντας έτσι την αφορμή της καταβύθισής του στην παράνοια και την τρέλα. Τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο είναι αληθινά γεγονότα — εξαιρώντας κάποιες σκηνές που προστέθηκαν για την αύξηση της δραματικότητας. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο αποτελεί μία αναζήτηση των πηγών της ανθρώπινης σκληρότητας, του ανθρώπινου κακού. Με αριστοτεχνικό τρόπο, ο Lucas Marmaduke, μας μεταφέρει το πώς καθημερινοί άνθρωποι μεταμορφώνονται σε τέρατα. Πιστεύω πως τον στόχο που έβαλε στον εαυτό του να ξεσκεπάσει το τρισάθλιο χαρακτήρα που μπορεί να αναδείξει την ιδιότητα του ανθρώπου να κάνει κακό σε άνθρωπο, το έχει φτάσει και με το παραπάνω.
Το δεύτερο σκέλος του βιβλίου, όπως είναι και αναμενόμενο είναι αυτό που μας δίνει τις απαντήσεις. Αυτές τις σκληρές απαντήσεις που ο καθένας μας αδυνατεί να φανταστεί ότι μπορεί ένας άνθρωπος να περάσει. Με εξαιρετικά έξυπνο τρόπο, ο Marmaduke, ανεβάζει ψηλά τον πήχη και με τη ροή της ιστορίας ν' ακολουθεί γρήγορο, έντονο ρυθμό, να υπάρχουν τόσες ανατροπές όσες χρειάζονται προκειμένου να διατηρηθεί το ενδιαφέρον μας σε υψηλό επίπεδο, στα πλαίσια, πάντα, του ρεαλιστικού καθώς όπως γνωρίζουμε πρόκειται έτσι κι’αλλιως για πραγματικά γεγονότα, παίζοντας, ωστόσο, με το μυαλό μας αρκετές φορές, με στρατηγικές κινήσεις, κερδίζει με ευκολία τις εντυπώσεις.
Σκοτεινό και συνάμα τρομακτικό, έξυπνο και με απόλυτη ψυχολογική σαφήνεια, κάνει βουτιές στα βαθιά εσώψυχα των ηρώων και μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο την όλη ένταση και αγωνία που επιβάλλεται ως ψυχολογικό θρίλερ. Πίστευα μέχρι σήμερα πως μόνο οι ξένοι συγγραφείς μπορούν να σε αρπάξουν από τα μούτρα και να σε κάνουν να αγκιστρωθείς σε τέτοιου είδους βιβλία. Πραγματικά χαίρομαι που μέσα από την γραφή ενός έλληνα συγγραφέα του Γιάννη Πλεξίδα, (LUCAS MARMADUKE – ψευδώνυμο για τα βιβλία τρόμου) μπορείς να βρεθείς παρασυρόμενος σ' έναν κόσμο που παίζει με το υποσυνείδητό σου και σε κάνει να αναρωτιέσαι, ν' αμφισβητείς, να προβληματίζεσαι.
ΕΥΑ ΝΑΤΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου