Ο κλειδούχος
και ο γιος του φεγγαριού
Συγγραφέας : Χρήστος Αναστασόπουλος
Εκδόσεις : Bookstars - Γιωγγαράς
Λίγα λόγια για το βιβλίο :
Ο Γιώργης ακούει φωνές...
Από αυτές μαθαίνει πως θα παντρευτεί την Ασπασία και θα
αποκτήσουν πέντε παιδιά. Δεν το πιστεύει, γιατί δεν είναι ερωτευμένος μαζί της,
όμως επαληθεύονται.
Μετά από χρόνια η φωνή που τον επισκέπτεται του λέει πως το
πέμπτο τους παιδί θα πρέπει να ονομαστεί Θεόδωρος. Όμως...
Αυτό το όμως δεν του αποκαλύφθηκε ποτέ, παρά το κατάλαβε
μόνος του, εκείνη την τραγική μέρα που η ζωή του θα άλλαζε ριζικά για πάντα,
καθώς και η ζωή ολόκληρης της οικογένειάς του.
Η κριτική για το βιβλίο :
Καλημέρα σας.
Μολις
τελειωσα τον γνωστο πλεον σε ολους κλειδουχο....Θα σας ελεγα ''φτιαξτε καφεδακι
να σας τα πω'' αλλα πρεπει να κοιμηθω κι εγω το βαμπιρ καποια στιγμη.Πριν αυτου
ομως ανοιξα τον υπολογιστη μου γιατι ειχα την αναγκη να πω δυο λογια τωρα που
τα νιωθω.
Λεγατε ολοι
σας για τον μεγαλο και συγκινητικο ερωτα του Γιωργη και της Ασπασιας.Εμενα δεν
με συγκινησε αυτος ο ερωτας...Για την ακριβεια δεν εκλαψα με αυτο το βιβλιο
παρα μονο στη σελιδα 599 που εφτασε για να με λυτρωσει (σημειωτεον οτι το
βιβλιο εχει 600 σελιδες).
Ο μεγαλος
ερωτας που αγγιξε εμενα ηταν του Σταθη και της Ραχηλ.Αγαπη που αντεξε στα
χρονια ακομα κι αν υπηρξαν πολλα εμποδια και σοβαρα μυστικα.Οπως και της
πονεμενης Μαριας με τον Μενελαο.Αν επρεπε να διαλεξω αγαπημενο ηρωα/ιδα απο το
βιβλιο θα ηταν ή η Μαρια που σταθηκε πολυ ατυχη στη ζωη κερδιζοντας ομως εν
τελει αυτο που της αξιζε ή ο Σταθης! Και μαλλον θα κερδιζε ο δευτερος...Το
σοβαρο αλανι που ξεπετιοταν παντα σαν απο μηχανης θεος να σωσει τους παντες.Ο
ξυπνιος ναυτικος που εφαγε τη ζωη με το κουταλι και τη ταισε και στους αλλους
οταν αυτοι εχαναν τα δικα τους κουταλακια.
Ενα βιβλιο με
πολλους διαφορετικους,καλοδουλεμενους χαρακτηρες οπου ολοι ειχαν ενα
κοινο.''Την μητερα ολων των συναισθηματων'' οπως ονομαζει ο συγγραφεας...Την
αγαπη που εψαχναν σε ολα τους τα ταξιδια.
Θα κλεισω με
ενα αγαπημενο μου αποσπασμα απο το βιβλιο:
''Το μυαλο
και η καρδια μιας γυναικας ειναι αβυσσος,οπως λεει κι ο θειος...Ειναι σαν τον
λαβυρινθο με το Μινωταυρο.Για να καταλαβεις θα πρεπει να εισαι διατεθειμενος να
προσανατολιστεις μεσα στον λαβυρινθο με πολυ κοπο και να σκοτωσεις στο τελος το
τερας που την κυριευει και κρυβεται μεσα της.Οι ιπποτες των παραμυθιων,επρεπε
να σκοτωσουν τον δρακο για να τις κατακτησουν...Τον δρακο που εκρυβαν μεσα
τους''
Christos
Anastasopoulos ευχαριστω για το ταξιδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου