H άποψη της ομάδας μας για "ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ" της Μαρίας Τζιρίτα, εκδόσεις Ψυχογιος

Ελπίς-Ελπίδα! Το πλοίο που θα πάρει μακριά την βασανισμένη Ελπίδα από τα προβλήματα της, από τις συμφορές που της χτύπησαν την πόρτα. Πόσο τυχαίο είναι άραγε που το πλοίο ονομάζεται Ελπίς; είναι η μοίρα αυτή που ορίζει τις ζωές μας η οι ίδιες οι επιλογές μας; Ελπίς το όνομα του πλοίου που κουβαλάει πάνω του την ελπίδα χιλιάδων ανθρώπων που ταξιδεύουν μαζί του (οι πιο πολλοί ψάχνοντας για ένα καλύτερο μέλλον) μακριά από την Ελλάδα, σε ένα ταξίδι που διαρκεί ένα μήνα, στην πολλά υποσχόμενη Αυστραλία.

  

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο ή μαεστρία με την οποία η κα.Τζιρίτα καταφέρνει μέσα από ιστορία της, να μας περάσει τόσα πολλά μηνύματα. Η ιστορία της νεαρής Ελπίδας περιπλέκεται με τέτοιον τρόπο με τους συνταξιδιώτες της που πραγματικά είναι συγκινητική. Ο Άρης, Η Ρωξάνη, ο Φίλιππος, ο Ορέστης, Η Λυδία, η Λετα και ο Ορφέας, αλλά και τόσοι άλλοι, ζωντανεύουν στα μάτια σου παίρνουν σάρκα και οστά και ήδη τελειώνοντας το βιβλίο νοιώθω να μου λείπουν. Τους πονάς, τους αγαπάς τον κάθε ένα ξεχωριστά, και για τον κάθε ένα ελπίζεις πως κάτι καλό θα συμβεί.

Στο ΤΑΞΊΔΙ ΤΗΣ ΕΛΠΊΔΑΣ η κα.Τζιρίτα πραγματεύεται ένα κεραιο ζήτημα για την Ελλάδα αυτή την εποχή, την μετανάστευση. Καταφέρνει να σε κάνει να το ζήσεις το βιβλίο. Μπορεί να μιλάει για κάποια χρόνια πριν, όμως το αισθάνεσαι τόσο επίκαιρο. Πολλά συναισθήματα μαζεμένα: δάκρυ, πίκρα, πόνος, αγάπη, μίσος, λύτρωση και χαρά. Και παντού κυριαρχεί το αίσθημα της Ελπίδας. Εκεί που νομίζεις πως αυτό ήταν, γίνεται η ανατροπή και η ελπίδα σου ξαναχαμογελά. Γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

 Ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο. Ένα ταξίδι με αρκετές στάσεις, σε πολλά λιμάνια. Και αναφορά στην ιστορία του κάθε λιμανιού. Φαίνεται πως έπεσε πολύ μελέτη και ψάξιμο πριν την συγγραφή του βιβλίου. Είναι ωραίο διαβάζοντας ένα Βιβλίο να μαθαίνεις ταυτόχρονος τόσα πράγματα.

Ταξίδεψα με την Ελπίδα κι εγώ. Ένοιωσα τα κούνημα του Ελπίς και τα χτυπήματα από τα κύματα κ τα μποφόρ να με χτυπάνε και εμένα. Όμως ήμουν σίγουρη για την ξαστεριά που με περίμενε στο τέλος του ταξιδιού. Δεν έχασα την ελπίδα ούτε στιγμή και τελικά είχα πολύ δίκιο.