Άποψη για το βιβλίο: " Μνήμες της Κωνσταντινούπολης " του Αχμέτ Ουμίτ. Εκδόσεις Πατάκης

" Μνήμες της Κωνσταντινούπολης " 

Συγγραφέας: Αχμέτ Ουμίτ
Εκδόσεις Πατάκης 




Λίγα λόγια για το βιβλίο:



Αγναντεύαµε την πόλη απ’ τη θάλασσα. Η Ιστανµπούλ ήταν σκεπασµένη µε οµίχλη… Κι η θάλασσα το ίδιο… Σκεπασµένο µε οµίχλη και το σκάφος µας… Αυτό που διακρίναµε ήταν οι µιναρέδες του Σουλταναχµέτ, ο τρούλος της Αγια-Σοφιάς, οι πύργοι του Τόπκαπι. Η πόλη έδινε την εντύπωση ότι ποτέ δεν είχε λεηλατηθεί, ποτέ δεν είχε καταστραφεί, ποτέ δεν είχε µολυνθεί. Η φύση είχε σκεπάσει µε µια κατάλευκη οµίχλη ό,τι άσχηµο υπήρχε στην πόλη. Σαν ένα στιγµιαίο όραµα λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος… Σαν ένα µαγικό νέφος… Μια παραµυθένια εικόνα… Σαν µια ολοκαίνουρια αρχή… Νέα, ελπιδοφόρα, όµορφη…

Αγναντεύαµε την πόλη απ’ τη θάλασσα...

Ένα πτώµα ξαπλωµένο στη βάση του ανδριάντα του Ατατούρκ στο Σαράιµπουρνου. Στην παλάµη του ένα αρχαίο νόµισµα… Ωστόσο ούτε το πτώµα ούτε το νόµισµα θα είναι τα τελευταία. Επτά θύµατα, επτά µονάρχες, επτά νοµίσµατα, επτά αρχαία σηµεία της Πόλης. Η µοναδική αλήθεια: η µακραίωνη ιστορία µιας πόλης µαγικής και αινιγµατικής, της πόλης των πόλεων... 

Ένα µυθιστόρηµα-ποταµός, όπου τα πάθη των ανθρώπων συναντούν την ιστορία, όπου η περιπέτεια κλιµακώνεται µαζί µε τη συγκίνηση, ένα µεγάλο σύγχρονο παραµύθι που ξεκινά απ’ το Βυζάντιο και την Κωνσταντινούπολη και φτάνει µέχρι τη σηµερινή µητρόπολη Ιστανµπούλ των µεγάλων αντιθέσεων, ένα λογοτεχνικό µπεστ σέλερ που έχει µαγέψει περισσότερους από 300.000 αναγνώστες στην Τουρκία... 

Η άποψη της Vicky Ziliaskopoulou για το βιβλίο:




Το βιβλίο είναι μια μίξη ιστορικού και αστυνομικού, με το ιστορικό στοιχείο κατά τη γνώμη μου να υπερτερεί. Ο συγγραφέας έχει κάνει μια γενναία προσπάθεια να μας παρουσιάσει την ιστορία της Κωνσταντινούπολης μέσα στους αιώνες. Αναφέρει τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα της Πόλης και περιγράφει το ιστορικό πλαίσιο της εποχής που κατασκευάστηκαν, τους "τοπικούς άρχοντες" ξεκινώντας από την ίδρυσή της (βασιλείς, βυζαντινούς αυτοκράτορες, σουλτάνους μέχρι και τον Κεμάλ Ατατούρκ) και κάνει και μια περιγραφή κάποιων από τα μνημεία (η οποία θα βοηθήσει όποιον έχει επισκεφτεί την Πόλη να τα αναδημιουργήσει στο μυαλό του και πιστεύω είναι αρκετά καλή ώστε να προτρέψει όποιον δεν τα έχει δει να ψάξει φωτογραφίες τους). Όλα αυτά τα δένει με μια σειρά εγκλημάτων που καλείται να λύσει ο αστυνόμος Νεβζάτ με την διμελή ομάδα του.
Να μείνω λίγο στο ιστορικό κομμάτι του βιβλίου: αν περιμένετε από έναν δημοφιλή Τούρκο συγγραφέα να γράψει μέσα για "άλωση της Πόλης" αυταπατάστε. Όπως εμείς μεγαλώσαμε μαθαίνοντας για άλωση, αντίστοιχα αυτοί μεγάλωσαν διδασκόμενοι για κατάκτηση της Πόλης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Και αυτήν ακριβώς την (γνώση/ παιδεία) άποψη μεταφέρει μέσα στο βιβλίο, αναφέροντας όμως και τον θρύλο του Κωνσταντίνου. Όλη η ιστορία της Πόλης είναι δοσμένη χωρίς φανφάρες και πατριωτισμούς, χωρίς μεγάλα λόγια και προσπάθεια προσηλυτισμού ή οτιδήποτε παρόμοιο, οπότε προσωπικά δεν ενοχλήθηκα ούτε στο ελάχιστο.
Και προχωρώ στα υπόλοιπα τμήματα του βιβλίου, αγνοώντας το κομμάτι της ιστορίας.
Εκτός από τη βασική υπόθεση της διαλεύκανσης των δολοφονιών μας γνωρίζει και την προσωπική ζωή του αστυνόμου Νεβζάτ. Η φιλία, ο έρωτας, η διαχείριση του πένθους, ακόμη και η αγάπη για τους συνεργάτες του δίνονται πολύ όμορφα. Τις περισσότερες φορές αναφερόταν στον "δύσκολο χαρακτήρα" συνεργάτη και υφιστάμενό του ως "ο αλητάκος μου", πράγμα που το βρήκα πολύ γλυκό, όποιος διαβάσει το βιβλίο πιστεύω θα καταλάβει τον χαρακτήρα του Αλή και θα τον συμπαθήσει.
Αρνητικό βρίσκω το γεγονός ότι το βιβλίο μου φάνηκε λίγο "στατικό" και αργό στην εξέλιξη, ειδικά αν το αντιμετωπίσω ως αστυνομικό. Όμως ως ιστορικό είναι εντάξει ( 5 αστέρια).
Επίσης και επειδή τυγχάνει να έχω πολλά ακούσματα της Τουρκικής γλώσσας καθώς και της μετάφρασης αυτής στα Ελληνικά (εννοώ το συντακτικό και τις λεπτές αποχρώσεις του τρόπου ομιλίας των Τούρκων) να δώσω συγχαρητήρια στον μεταφραστή που κατάφερε και τα διατήρησε, χωρίς να στερήσει από το βιβλίο την ορθότατη ελληνική σύνταξη και απόδοση.