ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Το πορτρέτο της σιωπής", ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

    Κάποιες φορές νιώθεις πως οι λέξεις θα φανούν αδύναμες, μικρές και λίγες για να κατορθώσουν να αποτυπώσουν αυτό το σαρωτικό κύμα συναισθημάτων που σε διαπέρασε διαβάζοντας ένα βιβλίο. Με κάθε ειλικρίνεια είναι από τις λίγες φορές που αισθάνομαι έτσι, φοβούμενη μήπως αδικήσω ένα μυθιστόρημα που ανήκει πλέον δικαιωματικά "στη βιβλιοθήκη της καρδιάς μου".
     "Το πορτρέτο της σιωπής", λοιπόν, της Τ.Μπάιλα. Έχοντας ακούσει διθυραμβικές κριτικές απο αναγνώστες που εμπιστεύομαι το πήρα στα χέρια μου και γεμάτη περιέργεια το ξεκίνησα. Ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου. Από τις πρώτες σελίδες η λυρική γραφή της Μπάιλα, με την τρυφερότητα που τη διακρίνει άγγιξε και την πιο ευαίσθητη χορδή μου. Εικόνες γεμάτες παραστατικότητα, χρώματα, αρώματα και συναισθήματα ξεκινούν να χορεύουν στο νου σου με τη συνοδεία ενός βιολιού.
     Το βιολί αυτό παίζει μια γλυκιά μελωδία και συνάμα έναν δραματικό σκοπό, γιατί ως συνοδοιπόρος των ηρώων της ιστορίας, τους συνοδεύει σε κάθε τους βήμα. Δε θα ήθελα να αναφερθώ καθόλου στην πλοκή για να μη σας αποκαλύψω ούτε ένα λιθαράκι. Το μόνο που θα σας πω είναι πως η συγγραφέας εξυφαίνει με τον αργαλειό του λόγου της, μια αισθηματική ιστορία βαθιά ανθρώπινη, γεμάτη ένταση και πόνο που καθηλώνει. Μια ιστορία οχι συνηθισμένη. Οχι χιλιοειπωμένη. Τα πρόσωπα που βιώνουν αυτόν τον έρωτα είτε ως πρωταγωνιστές είτε ως συμπαραστάτες είναι άψογα ηθογραφημένα, με ρεαλισμό και ταυτόχρονα καμωμένα ως γλυπτά ενός καλλιτέχνη με ποιότητα και ευαισθησία.
      Δε σας κρύβω πώς σε ολη την ανάγνωση του βιβλίου σημείωνα μανιωδώς φράσεις που με άγγιξαν. Είναι τόσες πολλές που δεν ξέρω ποια να σας παραθέσω. Δε φοβάμαι να σας πω πως ως φανατικοί βιβλιόφιλοι που είστε, θα  κατανοήσετε, πως κάποιες φορές ήθελα να το ολοκληρώσω για να δω τη λύση της πλοκής αλλα άλλες στιγμές έλεγα μεσα μου "δε θέλω να τελειώσει". Και είναι από τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού φορές που συγκινήθηκα και έκλαψα τόσο πολύ σε μυθιστόρημα. Θερμά συγχαρητήρια στην κ.Μπάιλα για τα βιβλία που παραδίδει στους αναγνώστες, τα οποία ειναι γεμάτα ποιότητα, χαρακτήρα, λυρισμό και ευαισθησία.

 ΕΥΑ ΜΑΡΑΚΗ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ψιχάλιζε τρυφερά. Η κορυφή του Άθω αχνοφαινόταν μέσα στην ομίχλη. Ένας αράγιστος καθρέφτης η θάλασσα δεχόταν γαλήνια στους κόλπους της την ψιλή βροχή. Το Άξιον Εστί, το γέρικο πλοιάριο, που χρόνια τώρα ενώνει τη μοναστική πολιτεία με τον αληθινό κόσμο, σε λίγα λεπτά θα έπιανε τη Δάφνη, το μικρό λιμανάκι του Άθω, κι ο ήχος της πλώρης που σκίζει τα νερά ήταν ο μόνος που τάραζε την ερημιά του χρόνου..."
Ένα βιβλίο που σε περιβάλλει με μια έντονη νοσταλγία: αυτή τη νοσταλγία που σου απομένει στο τέλος ενός ονείρου ή μετά από μια καταβύθιση μέσα στην καρδιά και στην ψυχή! Διαβάστε το επειγόντως! (Ζιλμπέρ Σινουέ)