ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΑΝΤΕΧΕΙΣ;", Χριστίνα Πομόνη, εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

   Τι συμβαίνει όταν υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως η αδερφή που νόμιζες νεκρή 27 χρόνια με ένα ξαφνικό τηλέφωνο μαθαίνεις πως είναι ζωντανή; Ο Κωστής αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι της αναζήτησης με συμπαραστάτες του την Εύη και τη Σοφία, πρόσωπα κλειδιά στη λύση αυτού του δράματος. Η οικογένειά του ξεκληρίστηκε στο Μαίναλο. Όμως ποτέ δεν είναι αργά για να μάθει το γιατί. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Παράλληλα, ανοίγει η διαθήκη του Μενέλαου Δερμάτη.

   "Αντέχεις;". Ένα μυθιστόρημα άκρως εθιστικό, το οποίο μου κέντρισε το ενδιαφέρον από τις πρώτες του σελίδες, γιατί η συγγραφέας παρουσίασε τα πρόσωπα της ιστορίας με αμεσότητα και ξετυλίγοντας σιγά σιγά τα στοιχεία. Όλοι οι ήρωες είναι χαρακτήρες άψογα ηθογραφημένοι και παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τον τρόπο που διαχειρίζονται τα νέα δεδομένα στη ζωή τους. Κοινωνικό και γεμάτο αγωνία το μυθιστόρημα της Χριστίνας Πομόνη θίγει κοινωνικά ζητήματα όπως οι σχέσεις γονέων παιδιών και οι αμαρτίες που παιδεύουν τα τελευταία, εξωσυγικές σχέσεις και ο βιασμός που χαράζει ανεπανόρθωτα το ψυχισμό κάθε γυναίκας. Ομολογώ πως κάποια σημεία όπως η άκαμπτη μητέρα που φέρεται με σκληρότητα στα παιδιά της, με συγκλόνισαν. Βαρύ το τίμημα για το παιδί που δε μπορεί να κατανοήσει την ανεξήγητη σκληρότητα της μάνας που αντί να το προστατεύει το πληγώνει με την στάση της.

   Το βιβλίο είναι ρεαλιστικό και σε κάποια σημεία ο ρεαλισμός "κρατιέται" χέρι - χέρι με τον κυνισμό. Δεν είναι "ελαφρύ" από άποψη γεγονότων καθώς είναι γροθιά στο στομάχι. Είναι μυθιστόρημα που δε σ' αφήνει ανεπηρέαστο και σε συγκλονίζει με τα μηνύματα που μεταδίδει η αλήθεια του. Σε δυο σημεία, ειδικά προς το τέλος, συγκινήθηκα. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, με ένα φινάλε που δε σας κρύβω με ξάφνιασε. Αναπάντεχο, δυναμικό και απίστευτα λυτρωτικό. Η κάθαρση ήρθε. Οι ήρωες βρήκαν την ηρεμία που ζητούσαν και ο καθένας πήρε ότι του άξιζε.

   Την κα.Πομόνη δεν την ήξερα ως συγγραφέα. Ο Κωστής αλλά και όλοι οι ήρωες είχαν δυναμική και ενδελεχή ηθογράφιση. Πρόσωπα με αδυναμίες και πάθη, της διπλανής πόρτας που σε καλούν να τους συμπονέσεις κάποιους και άλλους να τους μισήσεις. Σίγουρα δε περνάν αδιάφορα μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη. Μπράβο στην κα.Πομόνη για την ιστορία που έστησε. Η γραφή της συγγραφέως ρέει και είναι καλή χειρίστρια του λόγου. Χωρίς υπερβολές, με απουσία κλισέ για να εκβιάσει το συναίσθημα οι ήρωες πρωταγωνιστούν στο δράμα που εκτυλίσσεται στα μάτια του αναγνώστη με πάθος και παλμό. Είναι ένα μυθιστόρημα κατ 'εμέ σκληρό. Αν αντέχεις, όμως, θα σου αφήσει σκέψεις όταν ολοκληρώσεις την ανάγνωσή του. 

  Αντέχεις;