ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΚΛΕΙΩ ΙΕΡΩΝΥΜΑΚΗ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΕΙΩ ΙΕΡΩΝΥΜΑΚΗ

Βιογραφικό: Η Κλειώ Ιερωνυμάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και μετά το Λύκειο φοίτησε στο Τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης Τ.Ε.Ι. Πάτρας.

Έχει δημοσιεύσει σειρά άρθρων και διηγημάτων κυρίως για αγορές του εξωτερικού και συνεργάστηκε με τα τοπικά ΜΜΕ «Ηράκλειο star», «Ρυθμός 104,5» και «Woman news». Eίναι ιδιοκτήτρια, και δασκάλα αγγλικών, σε Κέντρο Ξένων Γλωσσών με νέους και ενήλικους σπουδαστές.

Οπισθόφυλλο: «Όποιος πάει βόλτα στον φάρο μετά τα μεσάνυχτα, είναι σίγουρο ότι θα έχει μια ανατριχιαστική ιστορία να διηγηθεί για το παλιό εγκαταλειμμένο πλοίο στην άκρη του Μόλου την επομένη. Εάν δηλαδή υπάρξει… επομένη».

Τι ακριβώς συμβαίνει με το επιβλητικό, παλιό σαπιοκάραβο, που κανείς δεν πλησιάζει; Είναι στοιχειωμένο όπως λένε; Κι αν ναι, τι  δουλειά έχουν τέσσερις μικροί μαθητές, κλεισμένοι στα αμπάρια του;

Από τι κινδυνεύουν;

«Η καρδιά μου χτύπαγε τόσο δυνατά, που νόμιζα ότι την ακούνε! Πόσο μεγάλα μοιάζουν τα λεπτά, όταν κανείς αδημονεί. Το καράβι ήταν σκοτεινό και έμοιαζε σκουριασμένο, μύριζε παράξενα σαν θάλασσα, εγκατάλειψη και… θάνατο. Μπρρρρ…».

Αναφορές στο βιβλίο:

1.https://e-mesara.gr/kykloforise-to-neo-vivlio-tis-mesaristisas-syggrafeos-kleio-ieronymaki-to-stoicheiomeno-ploio-stin-akri-toy-moloy/
2.https://www.neakriti.gr/article/politismos/1532821/ti-kanei-to-stoiheiomeno-ploio-stin-akri-tou-molou/ 

Η σπουδαιότερη η ιδέα που προσπαθώ να ενσταλάξω στους μικρούς μου αναγνώστες, είναι ότι η ανομοιογένεια 

ομορφαίνει τη ζωή μας σε περισσότερες πτυχές από όσες μπορούν να φανταστούν.

Επιπρόσθετα, επιμένω στο ότι όχι μόνο δεν είναι γνώμονας για να απορρίψουν κάποιον άνθρωπο, αλλά είναι και το πλέον άδικο που μπορεί να συμβεί.

Πως ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο σας? 

Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, καθόμουν σε ένα αγαπημένο μου μέρος, περιστοιχισμένη από τις εικόνες των παιδικών μου χρόνων. Καθώς κοιτούσα γύρω μου, συνειδητοποίησα πόσο λίγο έχει μεταβληθεί το τοπίο, εκείνη η ζωγραφιά που γνώριζα κάθε της πινελιά. Και ξαφνικά αναρωτήθηκα 

τι θα έκαναν, άραγε, οι παιδικοί μας εαυτοί εάν ζούσαν στο σήμερα. 

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιστορία, που, αν και δεν έχει ουδεμία ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα, περιγράφει γλαφυρά, μπλεγμένα με φαντασία, τα μέρη στα οποία μεγάλωσα.  

Μιλήστε μας λίγο για τους κεντρικούς χαρακτήρες του βιβλίου σας. Τι είναι αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς κατά την γνώμη σας?

Στην πραγματικότητα πρόκειται για πέντε πολύ συνηθισμένα παιδιά. Αυτό όμως που τα κάνει ξεχωριστά είναι το ότι επιλέγουν να συναναστρέφονται το ένα το άλλο, δίχως η διαφορετικότητα να αποτελεί τροχοπέδη για τη φιλία τους. 

Βέβαια κάτι τέτοιο, ειδικά στις μέρες μας, με την τόση προώθηση για την αποδοχή της διαφορετικότητας, μάλλον τετριμμένο έπρεπε να θεωρείται. 

Υπάρχουν μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από την ιστορία του βιβλίου σακάκι αν ναι ποια είναι αυτά?

Η σπουδαιότερη η ιδέα που προσπαθώ να ενσταλάξω στους μικρούς μου αναγνώστες, είναι ότι η ανομοιογένεια 

ομορφαίνει τη ζωή μας σε περισσότερες πτυχές από όσες μπορούν να φανταστούν.

Επιπρόσθετα, επιμένω στο ότι όχι μόνο δεν είναι γνώμονας για να απορρίψουν κάποιον άνθρωπο, αλλά είναι και το πλέον άδικο που μπορεί να συμβεί.

Πως ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο σας? 

Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, καθόμουν σε ένα αγαπημένο μου μέρος, περιστοιχισμένη από τις εικόνες των παιδικών μου χρόνων. Καθώς κοιτούσα γύρω μου, συνειδητοποίησα πόσο λίγο έχει μεταβληθεί το τοπίο, εκείνη η ζωγραφιά που γνώριζα κάθε της πινελιά. Και ξαφνικά αναρωτήθηκα 

τι θα έκαναν, άραγε, οι παιδικοί μας εαυτοί εάν ζούσαν στο σήμερα. 

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιστορία, που, αν και δεν έχει ουδεμία ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα, περιγράφει γλαφυρά, μπλεγμένα με φαντασία, τα μέρη στα οποία μεγάλωσα.

Τι σας ώθησε να γράψετε παιδικό βιβλίο?

Η ίδια η γραφή θα έλεγα. Όταν το μολύβι μου ακουμπάει στις πρώτες γραμμές της λευκής σελίδας, δεν ξέρω ποτέ που θα με οδηγήσει. Οι εικόνες εκτυλίσσονται μπροστά μου και απλά τις καταγράφω, όσο πιο τίμια μπορώ, χωρίς να ελέγχω στην ουσία την έκβαση της ιστορίας. Έτσι, δεν επιλέγω το είδος, απλά προκύπτει.

 Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με κάποιο άλλο είδος συγγραφής. για παράδειγμα διηγήματα, βιογραφικά, ποίηση, σενάριο?

Κατά καιρούς, έχω καταπιαστεί με διάφορα είδη. Μέχρι τώρα έχω γράψει μερικά διηγήματα, τα οποία κυκλοφορούν σε ξένο τύπο, άρθρα και κάτι κειμενάκια που δεν θα τολμούσα να αποκαλέσω ποίηση. 

Υπήρξε ποτέ κάποια φράση παιδιού που θυμάστε?

Ακριβή φράση δεν θυμάμαι, αλλά φυλάω με πολλή αγάπη μια ανάγνωση που είχα κάνει σε ένα νηπιαγωγείο. Καθώς διάβαζα, παρατήρησα ότι ένα αγοράκι τελείωνε τις προτάσεις μου πριν τις πω. Αξεπέραστο συναίσθημα.

 

Πως είναι για ένα συγγραφέα η επομένη ημέρα της έκδοσης του πρώτου του βιβλίου ?

Αν έπρεπε να εκφραστώ με μία μόνο λέξη, θα έλεγα ευφορία. 

Ποια είναι τα δικά σας όνειρα για το μέλλον τόσο σε επαγγελματικό-καλλιτεχνικό όσο και προσωπικό επίπεδο? 

Θα ήθελα να συνεχίσω να γράφω, να μην κλείσει αυτός ο κύκλος και στερέψει η γραφή μέσα μου. 

Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γραφείς?

“Μην πτοηθείς και μην φοβηθείς.” Σχεδόν πάντα στις δυσκολίες μου ή στις αλλαγές, αναδύεται μια φωνούλα μέσα μου, που, κατά διαστήματα, μου ψιθυρίζει τα παραπάνω λόγια.

 

Υπάρχουν κάποια μυστικά που θα θέλατε να πείτε σε έναν γονιό ο όποιος θέλει να κάνει το παΐδι του να αγαπήσει τα βιβλία ως συγγραφέας αλλά και ως Δασκάλα.

Το σημαντικότερο που πρέπει να θυμούνται είναι να μην πιέσουν τα παιδιά. Η ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων θα πρέπει να είναι χαρά, ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις τις καθημερινότητας και όχι μία από αυτές. Οποιοσδήποτε λοιπόν, εξαναγκασμός ή εκβιασμός χαλάει τη μαγεία. 

Δώστε κίνητρο επιλέγοντας ένα βιβλίο με θεματολογία άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ενδιαφέροντα του παιδιού σας. 

Αν παρόλα αυτά δεν ανταποκρίνεται, μην επιμείνετε, αφήστε να περάσει καιρός και δοκιμάστε εκ νέου. 

Γενικά όμως, να είστε σίγουροι ότι αν κάποιο πρότυπο του παιδιού, από τα μέλη της οικογένειας, επιλέγει την ανάγνωση στον ελεύθερο χρόνο του, τότε σίγουρα κάποια στιγμή αυτό θα τον μιμηθεί.

Ευχαριστώ την αγαπητή κυρία Λαμπρακοπούλου για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, που μου έδωσαν την ευκαιρία να μοιραστώ τις σκέψεις μου και όλους εσάς που κάνετε το βιβλίο της παρέας μοναδικό.

Για το Βιβλίο της  Παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου